Thirumurai 8.15 - திருத்தோணோக்கம்
திருச்சிற்றம்பலம்
1. பூத்தாரும் பொய்கைப்
புனலிதுவே எனக்கருதிப்
பேய்த்தேர் முகக்குறும்
பேதைகுண மாகாமே
தீர்த்தாய் திகழ்தில்லை
அம்பலத்தே திருநடஞ்செய்
கூத்தா உன் சேவடி
கூடும்வண்ணம் தோணோக்கம்.
2. என்றும் பிறந்திறந்
தாழாமே ஆண்டுகொண்டான்
கன்றால் விளவெறிந்
தான்பிரமன் காண்பரிய
குன்றாத சீர்த்தில்லை
அம்பலவன் குணம்பரவித்
துன்றார் குழலினீர்
தோணோக்க மாடாமோ.
3. பொருட்பற்றிச் செய்கின்ற
பூசனைகள் போல்விளங்கச்
செருப்புற்ற சீரடி
வாய்க்கலசம் ஊனமுதம்
விருப்புற்று வேடனார்
சேடறிய மெய்குளிர்ந்தங்
கருட்பெற்று நின்றவா
தோணோக்க மாடாமோ.
4. கற்போலும் நெஞ்சங்
கசிந்துருகக் கருணையினால்
நிற்பானைப் போலஎன்
நெஞ்சினுள்ளே புகுந்தருளி
நற்பாற் படுத்தென்னை
நாடறியத் தான்இங்ஙன்
சொற்பால தானவா
தோணோக்க மாடாமோ.
5. நிலம்நீர் நெருப்புயிர்
நீள்விசும்பு நிலாப்பகலோன்
புலனாய மைந்தனோ
டெண்வகையாய்ப் புணர்ந்து நின்றான்
உலகே ழெனத்திசை
பத்தெனத்தான் ஒருவனுமே
பலவாகி நின்றவா
தோணோக்க மாடாமோ.
6. புத்தன் முதலாய
புல்லறிவிற் பல்சமயம்
தத்தம் மதங்களில்
தட்டுளுப்புப் பட்டுநிற்கச்
சித்தஞ் சிவமாக்கிச்
செய்தனவே தவமாக்கும்
அத்தன் கருணையினால்
தோணோக்க மாடாமோ.
7. தீதில்லை மாணி
சிவகருமஞ் சிதைத்தானைச்
சாதியும் வேதியன்
தாதைதனைத் தாளிரண்டுஞ்
சேதிப்ப ஈசன்
திருவருளால் தேவர்தொழப்
பாதகமே சோறு
பற்றினவா தோணோக்கம்.
8. மானம் அழிந்தோம்
மதிமறந்தோம் மங்கைநல்லீர்
வானந் தொழுந்தென்னன்
வார்கழலே நினைந்தடியோம்
ஆனந்தக் கூத்தன்
அருள்பெறில்நாம் அவ்வணமே
ஆனந்த மாகிநின்
றாடாமோ தோணோக்கம்.
9. எண்ணுடை மூவர்
இராக்கதர்கள் எரிபிழைத்துக்
கண்ணுதல் எந்தை
கடைத்தலைமுன் நின்றதற்பின்
எண்ணிலி இந்திரர்
எத்தனையோ பிரமர்களும்
மண்மிசை மால்பலர்
மாண்டனர்காண் தோணோக்கம்.
10 . பங்கயம் ஆயிரம்
பூவினிலோர் பூக்குறையத்
தங்கண் இடந்தரன்
சேவடிமேல் சாத்தலுமே
சங்கரன் எம்பிரான்
சக்கரம்மாற் கருளியவா
றெங்கும் பரவிநாம்
தோணோக்க மாடாமோ.
11. காமன் உடலுயிர்
காலன்பல் காய்கதிரோன்
நாமகள் நாசிசிரம்
பிரமன் கரம்எரியைச்
சோமன் கலைதலை
தக்கனையும் எச்சனையும்
தூய்மைகள் செய்தவா
தோணோக்க மாடாமோ.
12. பிரமன் அரியென்
றிருவருந்தம் பேதைமையால்
பரமம் யாம்பரம்
என்றவர்கள் பதைப்பொடுங்க
அரனார் அழலுருவாய்
அங்கே அளவிறந்து
பரமாகி நின்றவா
தோணோக்க மாடாமோ.
13. ஏழைத் தொழும்பனேன்
எத்தனையோ காலமெல்லாம்
பாழுக் கிறைத்தேன்
பரம்பரனைப் பணியாதே
ஊழிமுதற் சிந்தாத
நன்மணிவந் தென்பிறவித்
தாழைப் பறித்தவா
தோணோக்க மாடாமோ.
14. உரைமாண்ட உள்ளொளி
உத்தமன்வந் துளம்புகலும்
கரைமாண்ட காமப்
பெருங்கடலைக் கடத்தலுமே
இரைமாண்ட இந்திரியப்
பறவை இரிந்தோடத்
துரைமாண்ட வாபாடித
தோணோக்க மாடாமோ.
திருச்சிற்றம்பலம்
This indeed is the naturally-formed flowery pool.
Thus would I deem a mirage and essay to secure Water therefrom.
Lo,
You rid me of such folly O Dancer that enacts the mystic dance In the Ambalam at splendorous Tillai !
To gain at-one-ment with Your salvific feet We play Tholl-Nokkam.
He redeemed and ruled me that I may not,
for ever,
Undergo transmigration and irretrievably get sunk.
The Lord of Ambalam at Tillai that suffers no decrease Of its glory,
could not be seen by Vishnu who with A calf Vathsaasura smote a wood-apple tree Kapitthaasura and Brahma.
O damsels whose tresses Are dense,
let us hail His virtues and play Tholl-Nokkam.
His glorious feet fastened with foot-wear,
his mouth – The ritual-pot –,
and the meat – his nectarean offering To God :
with these Kannappan performed His puja Which was willingly accepted by Him as tantamount To those prescribed by the Aagamas.
The Lord was So pleased that the forester was then and there blessed With grace.
We will hail this and play Tholl-Nokkam.
He caused my stony heart to melt and ooze out;
The One who is mercy-incarnate,
entered my heart And put me on the salvific way.
Thus He graced me And made it known to the world which is talked About by all.
This we will hail and play Tholl-Nokkam.
He is the God who is one only;
He pervades earth,
Water,
fire,
life-giving air,
extensive ether,
Chandra,
Surya and discerning soul.
He stands As the Many :
the seven worlds,
the ten directions and all else.
These we will hail and play Tholl-Nokkam.
While many brainlessly adhere to Buddhism and faiths Like unto it and stand perplexed,
Siva pervaded My mind suffusing it with divinity.
Lo,
our Father,
In His infinite mercy,
turned all my acts into tapas.
We will hail this and play Tholl-Nokkam.
The unflawed Bachelor axed away both the feet Of him who disrupted the Siva-puja,
though the evil one Was a Brahmin and his own father to boot.
Thus,
Even thus,
by the grace of Grace,
he gained The beautitude par excellence,
to the adoration of Devas Though what he did was blameworthy.
This we will hail and play Tholl-Nokkam !
O ye goodly lasses,
we have lost our sense of shame;
Our power of ratiocination is now become a blank.
Solely contemplating the feet fastened with long anklets Of the Southerner who is adored by the supernals,
If we,
His servitors,
come by the grace of the blissful Dancer,
We too,
to become that very bliss,
will hail Him And play Tholl-Nokkam.
The three renowned Asuras escaped the conflagration And became Siva`s portal-guards.
Lo,
since then,
Countless Indiras,
numberless Brahmas and many An earth-devouring Vishnu had perished.
We will hail this and play Tholl-Nokkam.
When out of a thousand lotus-flowers,
one was Missing,
Vishnu gouged an eye of his and placed it Worshipfully on Siva`s salvific feet,
our Lord Sankara – the Conferrer of weal –,
graciously Gifted to him the Disc.
Let us hail this wherever We are and play Tholl-Nokkam.
He caused Manmata to lose his body;
Yama,
his life;
Surya,
his teeth;
Saraswati,
her nose;
Brahma,
a head;
Agni,
his hands;
Chandra,
his digits,
and Daksha And Yeccha,
their heads.
It is thus he cleansed them Of their sins.
This we will hail and play Tholl-Nokkam.
The two,
Brahma and Vishnu,
in their folly,
vied with Each other and severally asseverated thus:
``We are God !
We are God.
`` To set at nought Their strife,
Lord Siva there manifested as a boundless Column of fire and proved His transcendental Godhead.
This,
we will hail and play Tholl-Nokkam.
I,
the brainless servitor,
have been irrigating The weary waste for many many years,
without Serving and adoring the supreme Ens.
Lo,
the Primal Lord of kalpas – the goodly And imperishable Ruby –,
deigned to visit me And pulled out completely the fettering bar of my Embodiment.
Thus we will hail and play Tholl-Nokkam.
When the ineffable inner Light manifesting As the sublime One entered my soul,
I crossed The bourneless main of Desire.
At this,
the birds – Gnaana and karma indiriyas –,
left without pabulum,
fled away,
On a sudden.
The plethora of superfluity perished.
This we will hail and play Tholl-Nokkam.
திருச்சிற்றம்பலம்
1. பூத்தாரும் பொய்கைப்
புனலிதுவே எனக்கருதிப்
பேய்த்தேர் முகக்குறும்
பேதைகுண மாகாமே
தீர்த்தாய் திகழ்தில்லை
அம்பலத்தே திருநடஞ்செய்
கூத்தா உன் சேவடி
கூடும்வண்ணம் தோணோக்கம்.
2. என்றும் பிறந்திறந்
தாழாமே ஆண்டுகொண்டான்
கன்றால் விளவெறிந்
தான்பிரமன் காண்பரிய
குன்றாத சீர்த்தில்லை
அம்பலவன் குணம்பரவித்
துன்றார் குழலினீர்
தோணோக்க மாடாமோ.
3. பொருட்பற்றிச் செய்கின்ற
பூசனைகள் போல்விளங்கச்
செருப்புற்ற சீரடி
வாய்க்கலசம் ஊனமுதம்
விருப்புற்று வேடனார்
சேடறிய மெய்குளிர்ந்தங்
கருட்பெற்று நின்றவா
தோணோக்க மாடாமோ.
4. கற்போலும் நெஞ்சங்
கசிந்துருகக் கருணையினால்
நிற்பானைப் போலஎன்
நெஞ்சினுள்ளே புகுந்தருளி
நற்பாற் படுத்தென்னை
நாடறியத் தான்இங்ஙன்
சொற்பால தானவா
தோணோக்க மாடாமோ.
5. நிலம்நீர் நெருப்புயிர்
நீள்விசும்பு நிலாப்பகலோன்
புலனாய மைந்தனோ
டெண்வகையாய்ப் புணர்ந்து நின்றான்
உலகே ழெனத்திசை
பத்தெனத்தான் ஒருவனுமே
பலவாகி நின்றவா
தோணோக்க மாடாமோ.
6. புத்தன் முதலாய
புல்லறிவிற் பல்சமயம்
தத்தம் மதங்களில்
தட்டுளுப்புப் பட்டுநிற்கச்
சித்தஞ் சிவமாக்கிச்
செய்தனவே தவமாக்கும்
அத்தன் கருணையினால்
தோணோக்க மாடாமோ.
7. தீதில்லை மாணி
சிவகருமஞ் சிதைத்தானைச்
சாதியும் வேதியன்
தாதைதனைத் தாளிரண்டுஞ்
சேதிப்ப ஈசன்
திருவருளால் தேவர்தொழப்
பாதகமே சோறு
பற்றினவா தோணோக்கம்.
8. மானம் அழிந்தோம்
மதிமறந்தோம் மங்கைநல்லீர்
வானந் தொழுந்தென்னன்
வார்கழலே நினைந்தடியோம்
ஆனந்தக் கூத்தன்
அருள்பெறில்நாம் அவ்வணமே
ஆனந்த மாகிநின்
றாடாமோ தோணோக்கம்.
9. எண்ணுடை மூவர்
இராக்கதர்கள் எரிபிழைத்துக்
கண்ணுதல் எந்தை
கடைத்தலைமுன் நின்றதற்பின்
எண்ணிலி இந்திரர்
எத்தனையோ பிரமர்களும்
மண்மிசை மால்பலர்
மாண்டனர்காண் தோணோக்கம்.
10 . பங்கயம் ஆயிரம்
பூவினிலோர் பூக்குறையத்
தங்கண் இடந்தரன்
சேவடிமேல் சாத்தலுமே
சங்கரன் எம்பிரான்
சக்கரம்மாற் கருளியவா
றெங்கும் பரவிநாம்
தோணோக்க மாடாமோ.
11. காமன் உடலுயிர்
காலன்பல் காய்கதிரோன்
நாமகள் நாசிசிரம்
பிரமன் கரம்எரியைச்
சோமன் கலைதலை
தக்கனையும் எச்சனையும்
தூய்மைகள் செய்தவா
தோணோக்க மாடாமோ.
12. பிரமன் அரியென்
றிருவருந்தம் பேதைமையால்
பரமம் யாம்பரம்
என்றவர்கள் பதைப்பொடுங்க
அரனார் அழலுருவாய்
அங்கே அளவிறந்து
பரமாகி நின்றவா
தோணோக்க மாடாமோ.
13. ஏழைத் தொழும்பனேன்
எத்தனையோ காலமெல்லாம்
பாழுக் கிறைத்தேன்
பரம்பரனைப் பணியாதே
ஊழிமுதற் சிந்தாத
நன்மணிவந் தென்பிறவித்
தாழைப் பறித்தவா
தோணோக்க மாடாமோ.
14. உரைமாண்ட உள்ளொளி
உத்தமன்வந் துளம்புகலும்
கரைமாண்ட காமப்
பெருங்கடலைக் கடத்தலுமே
இரைமாண்ட இந்திரியப்
பறவை இரிந்தோடத்
துரைமாண்ட வாபாடித
தோணோக்க மாடாமோ.
திருச்சிற்றம்பலம்
This indeed is the naturally-formed flowery pool.
Thus would I deem a mirage and essay to secure Water therefrom.
Lo,
You rid me of such folly O Dancer that enacts the mystic dance In the Ambalam at splendorous Tillai !
To gain at-one-ment with Your salvific feet We play Tholl-Nokkam.
He redeemed and ruled me that I may not,
for ever,
Undergo transmigration and irretrievably get sunk.
The Lord of Ambalam at Tillai that suffers no decrease Of its glory,
could not be seen by Vishnu who with A calf Vathsaasura smote a wood-apple tree Kapitthaasura and Brahma.
O damsels whose tresses Are dense,
let us hail His virtues and play Tholl-Nokkam.
His glorious feet fastened with foot-wear,
his mouth – The ritual-pot –,
and the meat – his nectarean offering To God :
with these Kannappan performed His puja Which was willingly accepted by Him as tantamount To those prescribed by the Aagamas.
The Lord was So pleased that the forester was then and there blessed With grace.
We will hail this and play Tholl-Nokkam.
He caused my stony heart to melt and ooze out;
The One who is mercy-incarnate,
entered my heart And put me on the salvific way.
Thus He graced me And made it known to the world which is talked About by all.
This we will hail and play Tholl-Nokkam.
He is the God who is one only;
He pervades earth,
Water,
fire,
life-giving air,
extensive ether,
Chandra,
Surya and discerning soul.
He stands As the Many :
the seven worlds,
the ten directions and all else.
These we will hail and play Tholl-Nokkam.
While many brainlessly adhere to Buddhism and faiths Like unto it and stand perplexed,
Siva pervaded My mind suffusing it with divinity.
Lo,
our Father,
In His infinite mercy,
turned all my acts into tapas.
We will hail this and play Tholl-Nokkam.
The unflawed Bachelor axed away both the feet Of him who disrupted the Siva-puja,
though the evil one Was a Brahmin and his own father to boot.
Thus,
Even thus,
by the grace of Grace,
he gained The beautitude par excellence,
to the adoration of Devas Though what he did was blameworthy.
This we will hail and play Tholl-Nokkam !
O ye goodly lasses,
we have lost our sense of shame;
Our power of ratiocination is now become a blank.
Solely contemplating the feet fastened with long anklets Of the Southerner who is adored by the supernals,
If we,
His servitors,
come by the grace of the blissful Dancer,
We too,
to become that very bliss,
will hail Him And play Tholl-Nokkam.
The three renowned Asuras escaped the conflagration And became Siva`s portal-guards.
Lo,
since then,
Countless Indiras,
numberless Brahmas and many An earth-devouring Vishnu had perished.
We will hail this and play Tholl-Nokkam.
When out of a thousand lotus-flowers,
one was Missing,
Vishnu gouged an eye of his and placed it Worshipfully on Siva`s salvific feet,
our Lord Sankara – the Conferrer of weal –,
graciously Gifted to him the Disc.
Let us hail this wherever We are and play Tholl-Nokkam.
He caused Manmata to lose his body;
Yama,
his life;
Surya,
his teeth;
Saraswati,
her nose;
Brahma,
a head;
Agni,
his hands;
Chandra,
his digits,
and Daksha And Yeccha,
their heads.
It is thus he cleansed them Of their sins.
This we will hail and play Tholl-Nokkam.
The two,
Brahma and Vishnu,
in their folly,
vied with Each other and severally asseverated thus:
``We are God !
We are God.
`` To set at nought Their strife,
Lord Siva there manifested as a boundless Column of fire and proved His transcendental Godhead.
This,
we will hail and play Tholl-Nokkam.
I,
the brainless servitor,
have been irrigating The weary waste for many many years,
without Serving and adoring the supreme Ens.
Lo,
the Primal Lord of kalpas – the goodly And imperishable Ruby –,
deigned to visit me And pulled out completely the fettering bar of my Embodiment.
Thus we will hail and play Tholl-Nokkam.
When the ineffable inner Light manifesting As the sublime One entered my soul,
I crossed The bourneless main of Desire.
At this,
the birds – Gnaana and karma indiriyas –,
left without pabulum,
fled away,
On a sudden.
The plethora of superfluity perished.
This we will hail and play Tholl-Nokkam.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.