Thirumurai 8.22
திருவாசகம்-கோயில் திருப்பதிகம்
1. மாறிநின் றென்னை மயக்கிடும் வஞ்சப்
புலனைந்தின் வழியடைத் தமுதே
ஊறிநின் றென்னுள் எழுபரஞ் சோதி
உள்ளவா காணவந் தருளாய்
தேறலின் தெளிவே சிவபெரு மானே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
ஈறிலாப் பதங்கள் யாவையுங் கடந்த
இன்பமே என்னுடைய அன்பே.
2. அன்பினால் அடியேன் ஆவியோ டாக்கை
ஆனந்த மாய்க்கசிந் துருக
என்பரம் அல்லா இன்னருள் தந்தாய்
யான்இதற் கிலன்ஓர் கைம்மாறு
முன்புமாய்ப் பின்பும் முழுதுமாய்ப் பரந்த
முத்தனே முடிவிலா முதலே
தென்பெருந் துறையாய் சிவபெரு மானே
சீருடைச் சிவபுரத் தரைசே.
3. அரைசனே அன்பர்க் கடியனே னுடைய
அப்பனே ஆவியோ டாக்கை
புரைபுரை கனியப் புகுந்துநின் றுருக்கிப்
பொய்யிருள் கடிந்தமெய்ச் சுடரே
திரைபொரா மன்னும் அமுதத்தெண் கடலே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
உரையுணர் விறந்துநின் றுணர்வதோர் உணர்வே
யானுன்னை உரைக்குமா றுணர்த்தே.
4. உணர்ந்தமா முனிவர் உம்பரோ டொழிந்தார்
உணர்வுக்குந் தெரிவரும் பொருளே
இணங்கிலி எல்லா உயிர்கட்கும் உயிரே
எனைப்பிறப் பறுக்கும்எம் மருந்தே
திணிந்ததோர் இருளில் தெளிந்ததூ வெளியே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
குணங்கள்தா மில்லா இன்பமே உன்னைக்
குறிகினேற் கினியென்ன குறையே.
5. குறைவிலா நிறைவே கோதிலா அமுதே
ஈறிலாக் கொழுஞ்சுடர்க் குன்றே
மறையுமாய் மறையின் பொருளுமாய் வந்தென்
மனத்திடை மன்னிய மன்னே
சிறைபெறா நீர்போல் சிந்தைவாய்ப் பாயுந்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
இறைவனே நீயென் உடலிடங் கொண்டாய்
இனியுன்னை யென்னிரக் கேனே.
6. இரந்திரந் துருக என்மனத் துள்ளே
எழுகின்ற சோதியே இமையோர்
சிரந்தனிற் பொலியுங் கமலச்சே வடியாய்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
நிரந்தஆ காயம் நீர்நிலம் தீகால்
ஆய்அவை அல்லையாய் ஆங்கே
கரந்ததோர் உருவே களித்தனன் உன்னை
கண்ணுறக் கண்டுகொண் டின்றே.
7. இன்றெனக் கருளி இருள்கடிந் துள்ளத்
தெழுகின்ற ஞாயிறே போன்று
நின்றநின் தன்மை நினைப்பற நினைந்தேன்
நீயலால் பிறிதுமற் றின்மை
சென்றுசென் றணுவாய்த் தேய்ந்துதேய்ந் தொன்றாம்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
ஒன்றும் நீ யல்லை அன்றியொன் றில்லை
யாருன்னை அறியகிற் பாரே.
8. பார்பதம் அண்டம் அனைத்துமாய் முளைத்துப்
பரந்ததோர் படரொளிப் பரப்பே
நீருறு தீயே நினைவதேல் அரிய
நின்மலா நின்னருள் வெள்ளச்
சீருறு சிந்தை எழுந்ததோர் தேனே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
யாருற வெனக்கிங் கார்அய லுள்ளார்
ஆனந்த மாக்குமென் சோதீ.
9.சோதியாய்த் தோன்றும் உருவமே அருவாம்
ஒருவனே சொல்லுதற் கரிய
ஆதியே நடுவே அந்தமே பந்தம்
அறுக்கும் ஆனந்தமா கடலே
தீதிலா நன்மைத் திருவருட் குன்றே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
யாதுநீ போவதோர் வகையெனக் கருளாய்
வந்துநின் இணையடி தந்தே.
10.தந்ததுன் றன்னைக் கொண்டதென் றன்னைச்
சங்கரா ஆர்கொலோ சதுரர்
அந்தமொன் றில்லா ஆனந்தம் பெற்றேன்
யாதுநீ பெற்றதொன் றென்பால்
சிந்தையே கோயில் கொண்டஎம் பெருமான்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
எந்தையே ஈசா உடலிடங் கொண்டாய்
யான்இதற் கிலன்ஓர்கைம் மாறே.
Download Thirumurai 8.22 http://yadi.sk/d/S6F-i68CACGgm
O pure Essence of Honey!
God Siva !
O Siva who abides In the sacred Perunturai !
O Bliss that transcends All the endless beatitudes !
O my Love !
Having barred the ways of the five deceptious senses Which,
in hostility,
delude me,
You – O Supernal Splendour,
arise from within me like unto Nectar That wells up.
May You be pleased,
in all grace,
To reveal Yourself unto me as You truly are.
You were before all;
You will survive all And You pervade all.
You are the Ever-free,
The endless Ens.
O God Siva who is entempled In southern Perunturai !
You are the Sovereign Of Siva-loka.
You granted sweet grace to me who merits it not by making mine – Your servitor`s body and soul melt in bliss And ooze.
I cannot requite You at all.
O King unto devotees !
O my Sire !
O True Light that entered My soul,
made my soul and body and every pore Thereof soften and melt,
and chased away the murk Of falsity from me!
O lucid and waveless ocean Of nectarean and perennial bliss !
O Siva Abiding at sacred Perunturai !
O Gnosis Knowable only by Godly knowledge that transcends Speech and human consciousness !
Deign to teach me How I should becomingly praise You.
O Rare Ens beyond the consciousness of the parviscient And great sages,
the celestials and the rest.
O Life Of all lives,
You are unique !
O Balm that does Away with my embodiment !
O Light – Lucid and pure –,
in darkness – dense and intense !
O Siva entempled in the sacred Perunturai !
O Gunaless Bliss !
Where is any lack unto me Who have neared You?
O never-diminishing Plenitude !
O flawless Nectar !
O endless and prosperous Hill Of Effulgence !
O King that,
for ever,
abides In my manam as the Vedas and their import!
O Siva of sacred Perunturai like unto The dam-bursting flood that gushes into The Chinta !
O God !
You are entempled in my Body !
What will I henceforth beg of You?
As I yearn and yearn for Your grace and melt,
You,
the Light,
are rising from my manam !
Your salvific and lotus-feet blaze on the crowns Of the celestials !
O Siva abiding at The sacred Perunturai !
You are the ubiquitous Ether,
water,
earth,
fire and air !
You are none Of these !
Yet in these Your form remains recondite.
This day,
I stand rejoicing,
as my eyes feast on You.
This day,
gracing me,
You chased away my murk,
Poised in my soul like the rising sun.
On this – Your inhering nature and there being nought else But Youself –,
I thought and thought till thought Itself ceased.
O Siva abiding at the sacred Perunturai !
Coming closer and closer to You and in the process,
Wearing away again and again,
I was reduced To my atomic self shorn of all else and got Oned with You.
You are not aught in the universe;
Yet there is nought save You.
Who can know You at all?
It is You who germinated and grew as the earth,
The heaven and all other universes,
and stand As the one non-pareil expanse of pervading Light !
You are the fire delitescent in water !
O Ninmalaa beyond the pale of thought !
O Honey unique That surges up from the sublime chinta Of Your devotees – soused in the flood of Your sweet grace !
O Siva abiding at the sacred Perunturai !
O my Light that transforms me into Bliss !
Who is here my kin and who is not?
O Splendour manifesting in form !
O One formless !
O ineffable Origin,
Middle and End !
O One Like unto the Sea of Bliss,
who snaps bondage !
O Holy Hill of Grace abounding in unflawed Weal !
O Siva abiding at the sacred Perunturai !
Wherefore do You leave me?
Bless me with The peerless way and confer on me Your feet twain!
It is Yourself You gave to me and received from me,
mine O Sankara !
Who is the cleverer one?
From You I received unending Ananda.
What did You receive from me at all?
My God,
who made my chinta Your temple !
O Siva abiding at sacred Perunturai !
O my Father !
O Lord-God !
You abide in my body.
How can I requite You for this?
திருவாசகம்-கோயில் திருப்பதிகம்
1. மாறிநின் றென்னை மயக்கிடும் வஞ்சப்
புலனைந்தின் வழியடைத் தமுதே
ஊறிநின் றென்னுள் எழுபரஞ் சோதி
உள்ளவா காணவந் தருளாய்
தேறலின் தெளிவே சிவபெரு மானே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
ஈறிலாப் பதங்கள் யாவையுங் கடந்த
இன்பமே என்னுடைய அன்பே.
2. அன்பினால் அடியேன் ஆவியோ டாக்கை
ஆனந்த மாய்க்கசிந் துருக
என்பரம் அல்லா இன்னருள் தந்தாய்
யான்இதற் கிலன்ஓர் கைம்மாறு
முன்புமாய்ப் பின்பும் முழுதுமாய்ப் பரந்த
முத்தனே முடிவிலா முதலே
தென்பெருந் துறையாய் சிவபெரு மானே
சீருடைச் சிவபுரத் தரைசே.
3. அரைசனே அன்பர்க் கடியனே னுடைய
அப்பனே ஆவியோ டாக்கை
புரைபுரை கனியப் புகுந்துநின் றுருக்கிப்
பொய்யிருள் கடிந்தமெய்ச் சுடரே
திரைபொரா மன்னும் அமுதத்தெண் கடலே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
உரையுணர் விறந்துநின் றுணர்வதோர் உணர்வே
யானுன்னை உரைக்குமா றுணர்த்தே.
4. உணர்ந்தமா முனிவர் உம்பரோ டொழிந்தார்
உணர்வுக்குந் தெரிவரும் பொருளே
இணங்கிலி எல்லா உயிர்கட்கும் உயிரே
எனைப்பிறப் பறுக்கும்எம் மருந்தே
திணிந்ததோர் இருளில் தெளிந்ததூ வெளியே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
குணங்கள்தா மில்லா இன்பமே உன்னைக்
குறிகினேற் கினியென்ன குறையே.
5. குறைவிலா நிறைவே கோதிலா அமுதே
ஈறிலாக் கொழுஞ்சுடர்க் குன்றே
மறையுமாய் மறையின் பொருளுமாய் வந்தென்
மனத்திடை மன்னிய மன்னே
சிறைபெறா நீர்போல் சிந்தைவாய்ப் பாயுந்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
இறைவனே நீயென் உடலிடங் கொண்டாய்
இனியுன்னை யென்னிரக் கேனே.
6. இரந்திரந் துருக என்மனத் துள்ளே
எழுகின்ற சோதியே இமையோர்
சிரந்தனிற் பொலியுங் கமலச்சே வடியாய்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
நிரந்தஆ காயம் நீர்நிலம் தீகால்
ஆய்அவை அல்லையாய் ஆங்கே
கரந்ததோர் உருவே களித்தனன் உன்னை
கண்ணுறக் கண்டுகொண் டின்றே.
7. இன்றெனக் கருளி இருள்கடிந் துள்ளத்
தெழுகின்ற ஞாயிறே போன்று
நின்றநின் தன்மை நினைப்பற நினைந்தேன்
நீயலால் பிறிதுமற் றின்மை
சென்றுசென் றணுவாய்த் தேய்ந்துதேய்ந் தொன்றாம்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
ஒன்றும் நீ யல்லை அன்றியொன் றில்லை
யாருன்னை அறியகிற் பாரே.
8. பார்பதம் அண்டம் அனைத்துமாய் முளைத்துப்
பரந்ததோர் படரொளிப் பரப்பே
நீருறு தீயே நினைவதேல் அரிய
நின்மலா நின்னருள் வெள்ளச்
சீருறு சிந்தை எழுந்ததோர் தேனே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
யாருற வெனக்கிங் கார்அய லுள்ளார்
ஆனந்த மாக்குமென் சோதீ.
9.சோதியாய்த் தோன்றும் உருவமே அருவாம்
ஒருவனே சொல்லுதற் கரிய
ஆதியே நடுவே அந்தமே பந்தம்
அறுக்கும் ஆனந்தமா கடலே
தீதிலா நன்மைத் திருவருட் குன்றே
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
யாதுநீ போவதோர் வகையெனக் கருளாய்
வந்துநின் இணையடி தந்தே.
10.தந்ததுன் றன்னைக் கொண்டதென் றன்னைச்
சங்கரா ஆர்கொலோ சதுரர்
அந்தமொன் றில்லா ஆனந்தம் பெற்றேன்
யாதுநீ பெற்றதொன் றென்பால்
சிந்தையே கோயில் கொண்டஎம் பெருமான்
திருப்பெருந் துறையுறை சிவனே
எந்தையே ஈசா உடலிடங் கொண்டாய்
யான்இதற் கிலன்ஓர்கைம் மாறே.
Download Thirumurai 8.22 http://yadi.sk/d/S6F-i68CACGgm
O pure Essence of Honey!
God Siva !
O Siva who abides In the sacred Perunturai !
O Bliss that transcends All the endless beatitudes !
O my Love !
Having barred the ways of the five deceptious senses Which,
in hostility,
delude me,
You – O Supernal Splendour,
arise from within me like unto Nectar That wells up.
May You be pleased,
in all grace,
To reveal Yourself unto me as You truly are.
You were before all;
You will survive all And You pervade all.
You are the Ever-free,
The endless Ens.
O God Siva who is entempled In southern Perunturai !
You are the Sovereign Of Siva-loka.
You granted sweet grace to me who merits it not by making mine – Your servitor`s body and soul melt in bliss And ooze.
I cannot requite You at all.
O King unto devotees !
O my Sire !
O True Light that entered My soul,
made my soul and body and every pore Thereof soften and melt,
and chased away the murk Of falsity from me!
O lucid and waveless ocean Of nectarean and perennial bliss !
O Siva Abiding at sacred Perunturai !
O Gnosis Knowable only by Godly knowledge that transcends Speech and human consciousness !
Deign to teach me How I should becomingly praise You.
O Rare Ens beyond the consciousness of the parviscient And great sages,
the celestials and the rest.
O Life Of all lives,
You are unique !
O Balm that does Away with my embodiment !
O Light – Lucid and pure –,
in darkness – dense and intense !
O Siva entempled in the sacred Perunturai !
O Gunaless Bliss !
Where is any lack unto me Who have neared You?
O never-diminishing Plenitude !
O flawless Nectar !
O endless and prosperous Hill Of Effulgence !
O King that,
for ever,
abides In my manam as the Vedas and their import!
O Siva of sacred Perunturai like unto The dam-bursting flood that gushes into The Chinta !
O God !
You are entempled in my Body !
What will I henceforth beg of You?
As I yearn and yearn for Your grace and melt,
You,
the Light,
are rising from my manam !
Your salvific and lotus-feet blaze on the crowns Of the celestials !
O Siva abiding at The sacred Perunturai !
You are the ubiquitous Ether,
water,
earth,
fire and air !
You are none Of these !
Yet in these Your form remains recondite.
This day,
I stand rejoicing,
as my eyes feast on You.
This day,
gracing me,
You chased away my murk,
Poised in my soul like the rising sun.
On this – Your inhering nature and there being nought else But Youself –,
I thought and thought till thought Itself ceased.
O Siva abiding at the sacred Perunturai !
Coming closer and closer to You and in the process,
Wearing away again and again,
I was reduced To my atomic self shorn of all else and got Oned with You.
You are not aught in the universe;
Yet there is nought save You.
Who can know You at all?
It is You who germinated and grew as the earth,
The heaven and all other universes,
and stand As the one non-pareil expanse of pervading Light !
You are the fire delitescent in water !
O Ninmalaa beyond the pale of thought !
O Honey unique That surges up from the sublime chinta Of Your devotees – soused in the flood of Your sweet grace !
O Siva abiding at the sacred Perunturai !
O my Light that transforms me into Bliss !
Who is here my kin and who is not?
O Splendour manifesting in form !
O One formless !
O ineffable Origin,
Middle and End !
O One Like unto the Sea of Bliss,
who snaps bondage !
O Holy Hill of Grace abounding in unflawed Weal !
O Siva abiding at the sacred Perunturai !
Wherefore do You leave me?
Bless me with The peerless way and confer on me Your feet twain!
It is Yourself You gave to me and received from me,
mine O Sankara !
Who is the cleverer one?
From You I received unending Ananda.
What did You receive from me at all?
My God,
who made my chinta Your temple !
O Siva abiding at sacred Perunturai !
O my Father !
O Lord-God !
You abide in my body.
How can I requite You for this?
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.