The temple is praised in the Thevaram and Thiruvasagam hymns of celebrated Saivite saints Gnanasambandar, Tirunavukkarasar, Sundarar and Manicka Vasagar. “Presiding over the Vedas, clad in tiger skin Many worshipping with raised hands Surrounded by Bhooda Ganas, Mother Uma singing My Lord Veerattaneswarar on the north of Kedila River Stands majestically] dancing.”-Gnanasambandar This is the 7th Shiva temple in Nadunaadu region praised in Thevaram hymns.
Moolavar : Veerattaneswarar
Amman / Thayar: Perianayaki
Thala Virutcham: Sarakondrai
Theertham: Shoola theertham
Old year :1000-2000 years old
Historical Name:Adhikarapuri
City : Tiruvadhigai
District: Cuddalore
திருச்சிற்றம்பலம்
இத்தலம் நடுநாட்டில் கெடிலநதிக்கு வடபாலுள்ளது.
சுவாமிபெயர் - அதிகைநாதர் (எ) வீரட்டானேசுவரர்.
தேவியார் - திருவதிகைநாயகி.
குண்டைக் குறட்பூதங் குழும வனலேந்திக்
கெண்டைப் பிறழ்தெண்ணீர்க் கெடில வடபக்கம்
வண்டு மருள்பாட வளர்பொன் விரிகொன்றை
விண்ட தொடையலா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.1
பருத்த குள்ளமான பூத கணங்கள் தன்னைச் சூழ்ந்து நிற்கக் கையில் அனலை ஏந்தியவனாய், வண்டுகள் மருளிந்தளப் பண்பாட, பொன் போன்று விரிந்து மலர்ந்த கொன்றை மலர் மாலை அணிந்தவனாய்ச் சிவபிரான் கெண்டை மீன்கள் பிறழ்ந்து விளையாடும் தௌந்த நீரை உடைய கெடில நதியின் வடகரையில் உள்ள திருவதிகை வீரட்டானத்து ஆடுவான்.
அரும்புங் குரும்பையு மலைத்த மென்கொங்கைக்
கரும்பின் மொழியாளோ டுடன்கை யனல்வீசிச்
சுரும்புண் விரிகொன்றைச் சுடர்பொற் சடைதாழ
விரும்பு மதிகையு ளாடும்வரரட் டானத்தே. 1.046.2
சிவபிரான் தாமரை அரும்பு, குரும்பை ஆகியவற்றை அழகால் வென்ற மென்மையான தனங்களையும், கரும்புபோன்ற இனிய மொழிகளையும் உடைய உமையம்மையோடு கூடிக் கையில் அனல் ஏந்தி வீசிக் கொண்டு, வண்டுகள் தேனுண்ணும் இதழ் விந்த கொன்றை மாலை அணிந்த ஒளி மயமான பொன் போன்ற சடைகள் தாழத் தன்னால் பெரிதும் விரும்பப்படும் அதிகை வீரட்டானத்து ஆடுவான்.
ஆடலழனாக மரைக்கிட் டசைத்தாடப்
பாடன் மறைவல்லான் படுதம் பலிபெயர்வான்
மாட முகட்டின்மேன் மதிதோ யதிகையுள்
வேடம் பலவல்லா னாடும்வரரட் டானத்தே. 1.046.3
வென்றியையும் அழல் போலும் கொடிய தன்மையையும் கொண்ட நாகத்தை இடையில் பொருந்தக் கட்டி ஆடுமாறு செய்து, பாடப்படும் வேதங்களில் வல்லவனாய், படுதம் என்னும் கூத்தினை ஆடிக்கொண்டு, பலி தேடித் திரிபவனாய சிவபிரான் மதி தோய்ந்து செல்லுமாறு உயர்ந்த மாடவீடுகளை உடைய திருவதிகையிலுள்ள வீரட்டானத்தில் பல்வேறு கோலங்களைக் கொள்ளுதலில் வல்லவனாய் ஆடுவான்.
எண்ணா ரெயிலெய்தா னிறைவ னனலேந்தி
மண்ணார் முழவதிர முதிரா மதிசூடிப்
பண்ணார் மறைபாடப் பரம னதிகையுள்
விண்ணோர் பரவநின் றாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.4
பகைவரது திரிபுரங்களை எய்து அழித்த இறைவன் அனலைக் கையில் ஏந்தி மார்ச்சனை இடப்பட்ட முழவு முழங்க இளம் பிறையை முடியில் சூடிப் பண்ணமைப்புடைய வேதங்களை அந்தணர் ஓதத் திருவதிகை வீரட்டானத்தே தேவர்கள் போற்ற நின்று ஆடுவான்.
கரிபுன் புறமாய கழிந்தா ரிடுகாட்டில்
திருநின் றொருகையாற் றிருவா மதிகையுள்
எரியேந் தியபெருமா னெரிபுன் சடைதாழ
விரியும் புனல்சூடி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.5
கரிந்த புல்லிய ஊர்ப்புறமாய இறந்தவர்களை எரிக்கும் சுடுகாட்டில், ஒரு திருக்கரத்தில் எரி ஏந்தி ஆடும் பெருமான் திருமகள் நிலைபெற்ற திருவதிகையில் உள்ள வீரட்டானத்தில் எரி போன்று சிவந்த தன் சடைகள் தாழ்ந்து விரிய தலையில் கங்கை சூடி ஆடுவான்.
துளங்குஞ் சுடரங்கைத் துதைய விளையாடி
இளங்கொம் பனசாய லுமையோ டிசைபாடி
வளங்கொள் புனல்சூழ்ந்த வயலா ரதிகையுள்
விளங்கும் பிறைசூடி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.6
அசைந்து எரியும் அனலை அழகிய கையில் பொருந்த ஏந்தி விளையாடி, இளங்கொம்பு போன்ற உமையம்மையோடு இசை பாடி, வளமை உள்ள புனல் சூழ்ந்த வயல்களை உடைய திருவதிகையில் வீரட்டானத்தே முடிமிசை விளங்கும் பிறைசூடி ஆடுவான்.
பாதம் பலரேத்தப் பரமன் பரமேட்டி
பூதம் புடைசூழப் புலித்தோ லுடையாகக்
கீத முமைபாடக் கெடில வடபக்கம்
வேத முதல்வன்நின் றாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.7
பரம்பொருளாகிய பரமன் தன் திருவடிகளைப் பலரும் பரவி ஏத்தி வணங்கவும், பூத கணங்கள் புடை சூழவும், புலித்தோலை உடுத்து, உமையம்மை கீதம் பாடக் கெடில நதியின் வடகரையில் வேதமுதல்வனாய் வீரட்டானத்தே ஆடுவான்.
கல்லார் வரையரக்கன் றடந்தோள் கவின்வாட
ஒல்லை யடர்த்தவனுக் கருள்செய் ததிகையுள்
பல்லார் பகுவாய நகுவெண் டலைசூடி
வில்லா லெயிலெய்தா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.8
கற்கள் பொருந்திய கயிலை மலையை எடுத்த இராவணனின் பெரிய தோள்களின் அழகு வாடுமாறு அடர்த்துப் பின் அவனுக்கு அருள் பல செய்தும், முப்புரங்களை வில்லால் எய்து, அழித்தும், தனது பெருவீரத்தைப் புலப்படுத்திய இறைவன் பற்கள் பொருந்திய பிளந்தவாயை உடைய வெள்ளிய தலைமாலையைச் சூடித்திருவதிகை வீரட்டானத்தே ஆடுவான்.
நெடியா னான்முகனு நிமிர்ந்தானைக் காண்கிலார்
பொடியாடு மார்பானைப் புரிநூ லுடையானைக்
கடியார் கழுநீலம் மலரும் மதிகையுள்
வெடியார் தலையேந்தி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.9
பேருருக் கொண்ட திருமாலும், நான்முகனும் அழலுருவாய் ஓங்கி நிமிர்ந்தவனை, திருநீறணிந்த மார்பினனை, முப்புரி நூல் அணிந்தவனைக் காண்கிலார்: அப்பெருமான் மணம் கமழும் நீலப்பூக்கள் மலரும் திருவதிகையிலுள்ள வீரட்டானத்தே முடைநாற்றமுடைய தலை ஓட்டைக் கையில் ஏந்தி ஆடுகின்றான்.
அரையோ டலர்பிண்டி மருவிக் குண்டிகை
சுரையோ டுடனேந்தி யுடைவிட் டுழல்வார்கள்
உரையோ டுரையொவ்வாதுமையோடுடனாகி
விரைதோ யலர்தாரா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.10
அரச மரத்தையும் தழைத்த அசோக மரத்தையும் புனித மரங்களாகக் கொண்டு குண்டிகையாகச் சுரைக்குடுக்கையை ஏந்தித் திரியும் புத்தர்கள், ஆடையற்றுத் திரியும் சமணர்கள் ஆகியவர்களின் பொருந்தாத வார்த்தைகளைக் கேளாதரர். மணம் கமழும் மாலை அணிந்த சிவபிரான் உமையம்மையோடு உடனாய் அதிகை வீரட்டானத்தே ஆடுவான். அவனை வணங்குங்கள்.
ஞாழல் கமழ்காழி யுண்ஞான சம்பந்தன்
வேழம் பொருதெண்ணீ ரதிகைவீரட் டானத்துச்
சூழுங் கழலானைச் சொன்ன தமிழ்மாலை
வாழுந் துணையாக நினைவார் வினையிலரே. 1.046.11
ஞாழற் செடிகளின் மலர்கள் மணம் கமழும் சீகாழியுள் தோன்றிய ஞானசம்பந்தன், நாணல்களால் கரைகள் அரிக்கப்படாமல் காக்கப்படும் தௌந்த நீர்வளம் உடைய திருவதிகை வீரட்டானத்தில், ஆடும் கழல் அணிந்த அடிகளை உடைய சிவபிரானைப் போற்றிப் பாடிய இத்தமிழ் மாலையை, வாழ்வுத் துணையாக நினைபவர் வினையிலராவர்.
திருச்சிற்றம்பலம்
the pūtams which are dwarf, short and stout to collect in large numbers.
holding a fire.
on the northern side of the Ketilam which has clear water on which Keṇtai, a fresh water fish, leaps.
the bees hum, resembling marūḷ [[a secondary melody-type]] Civaṉ who wears a garland of blossomed koṉṟai which unfolds like gold, dances in Vīraṭṭāṇam [[when Campantar visited this shrine Civaṉ granted him a vision of his dance; vide Periya Purāṇam, Tiru Ñāṉacampantar Purāṇam, verses 964-965]]
flinging the fire held in the hand, United with a lady whose words are as sweet as the juice of the sugar-cane and who has soft breasts that harassed the lotus-bud and the immature cocoanut.
the glittering golden caṭai which wears blossomed koṉṟai flowers from which the bees drink honey, to hang low.
Civaṉ dances in Atikai Vīraṭṭāṉam.
tying to the waist by placing a cobra with poison which can dance; Civaṉ is capable of singing Vētams when he dances.
wanders from place to place for alms performing a kind of dance by name paṭutam Civaṉ who is capable of manifesting himself in many forms, dances in Atikai Vīraṭṭāṉam where the moon seems to come into contact with the top of the storeys.
the supreme god, Civaṉ who shot an arrow on the forts of enemies.
holding the fire.
when the muḻavu on whose head the paste is smeared, sounds.
wearing a crescent the supreme god dances in Atikai Vīraṭṭāṉam to be praised in the second person by the celestials and the Vētams which have melody-types, to sing his praises.
in the burial-ground of deceased persons which is black and low and is situated outside the village.
as the goddess of wealth stays permanent by leaving other places in Atikai where wealth increases.
the god who held the fire in his hand dances in Vīraṭṭāṉam, wearing spreading water when the glittering ruddy caṭai hangs low.
playing when the shaking fire was very close to the palm.
singing music with Umai who is as gentle as a tender bough.
Civaṉ dances wearing a shining crescent in Atikai Vīraṭṭāṉam which has fields surrounded by fertile water.
the supreme god.
who is in the most exalted place.
the pūtams to surround him on all sides.
dressing himself in a tiger`s skin.
Umai to sing musical compositions.
on the northern side of the river Keṭilam.
the origin of all vetams.
dances in Vīraṭṭāṉam when many praise his feet.
in the mountain which is full of boulders.
the beauty of the big shoulders of the arakkaṉ to perish.
pressing down quickly granting grace later.
wearing a laughing white skull which has teeth and has a wide open mouth.
Civaṉ who discharged an arrow from the bow, dances in Atikai Vīraṭṭāṉam.
Māl who grew tall and Piramaṉ of four faces.
Civaṉ shot up as a column of fire.
who smears on his chest sacred ash.
who wears a sacred thread of strands. Māl and Piramaṉ were incapable of seeing him.
Civaṉ dances in Atikai Vīraṭṭāṉam where fragrant blue nelumbo flowers blossom, holding a skull of bad odour.
having held the pipal tree and the blossomed acoka tree as sacred holding together an ascetics pitcher and a bowl made of the shell of bottle-gourd.
amanar who wander naked.
their words will not agree with one another [[will be contradictory]]. United with Umai,
Civaṉ wears a fragrant garland on the chest dances in (Atikai) Vīraṭṭāṉam. Worship him.
Nāṉacampantaṉ who lives in Kāḻi where fetid cassia spreads its fragrance.
in Atikai Vīraṭṭaṉam which has clear water which dashes against the european bamboo reed.
on Civaṉ who wears a kaḻal round the leg.
the garland of verses composed by him.
those who regard them as their companion in life have no evil acts.
The place and the temple are closely linked with the history of Saint Tirunavukkarasar. Though born to Saivite parents and brought up by his Shiva devotee sister Thilagavathy, Marul Neekiar - that was his baptism name - embraced Jainism and rose to Guruhood there with the name Dharumasenar. His sister, a staunch Shiva devotee, dedicated herself to the service of Lord Shiva by maintaining the temple, prayed to the Lord seeking her brother’s home coming to Saivism.
Lord Shiva caused a severe stomach pain to Appar. None in the Jain camp could cure him. He came to sister Thilagavathy, fell at her feet for relief. The affectionate sister took the brother to Veerattaneswarar shrine, chanted the Panchakshara-five letters-Na Ma Shi Vaa Ya and put the sacred ash on his forehead. Appar also consumed the ash and was miraculously cured instantly of his deadly stomach pain. Out came spontaneously Appar’s first hymn called Kodhil Neediya Tirupathigam beginning with the line “Kootru Aayinavaru Vilakka hileer”. Pleased with his poetic skill, Lord Shiva honoured Appar with the title Tiru Navukku Arasar-Tirunavukkarasar meaning king of tongues.
Devotees seeking the grace of Lord Veerattaneswarar are relieved from the three basic evils glued with humans viz. Aanavam-arrogance, Kanma, that which follows birth after birth and illusion. Devotee visiting this temple reaps the benefit of seeing the Lord in His abode Kailash. Saint Arunagiriar had praised Lord Muruga of the temple in his Tirupugazh hymns.
Lord Shiva of this temple is also praised as Sri Samharamurthi (Tirukedilavanar). It is also believed that Lord Ammai Appar is praying Himself in the sanctum sanctorum. Mother is also praised as Sri Tirupurasundari. Lord Vinayaka is worshipped as Siddhi Vinayaka.
Other Sacred springs of the temple are Shoola theertham, the well in the temple, Chakkara Theertham, a tank and River Kedila.
The immense benefit the devotee derives here is total peace of mind. Every disease will be cured by prayer, stomach related pains and ulcers in particular by applying the sacred ash and consuming it, freedom from enemies, disappearance of any curse following the family generation after generation, releasing the ancestors too from their sins ensuring total salvation are the benefits awaiting the devotee in this temple. Those seeking child boon consume the milk used in the abishek of Lord.
People also pray for job opportunities, family prosperity also.
Indira the king of Devas, Lords Brahmma and Vishnu, Pandavas the five brothers, Saptha Rishis (seven sages), Vayu the God of Wind, Varuna the God of Rain, Yama the God of Death came to this temple in their chariots to worship Lord Veerattaneswarar. Hence, the temple is designed as Rath. Thanjavur Peria Koil (Big Temple) Vimana was designed after this temple by Rajaraja in the temple he built at Thanjavur. The temple is designed with such mathematical accuracy by the Pallavas that the shade of the temple does not fall on the ground. This is the place from where Lord Shiva destroyed the three lokas-Tripuras - simply by His boisterous laughter, without the aide of any weapon or army.
The temple has many firsts. It is here that the Lord destroyed the three great evils arrogance, fate and illusion ( anava, karma and maya) . Thevaram hymns were uttered first here. All Shivagama puja codes were formulated from this temple. Car festival and design of cars were drafted from this place. This is the only temple that is adored in great number of Thevaram hyms, the divine Tamil hymns of three saints-Gananasambandar, Appar and Sundarar- came to delight the devotees and taken as scriptures by later scholars from this place. The sculpture depicting the wedding of Shiva-Parvathi is behind the presiding deity. The sanctum sanctorum and the Mandap are in Rath (Ther in Tamil) shape.
10 day festival for Appar-Tirunavukkarasar is very devotionally celebrated in April-May. 10 day Vaikasi (May-June) Visakam Brahmmotsavam includes car festival and Tripura Samhara. Saint Tirunavukkarasar made his Uzhavaram, an instrument with a sharp edge fixed with a stick for removing the bushes on the way to Shiva temples in this sacred land. It is also noteworthy that the Thevaram hymns of the three saints contain more mention about Tripura Samhara episode. Lord of the temple purifies all His devotees from the three great basic evils polluting the human mind. This is also the land where Lord granted darshan to Appar in Wedding form, hence weddings are conducted in the temple.
Mother Periyanayaki shrine is in right of that of Lord. Those facing delays in wedding pray here for early good results. The devotee should bow down while wearing the vibhuti-sacred ash.
Three wicked demons, Tharukakshan, Kamalakshan and Vidyunmali performed severe penance on Lord Brahmma and obtained powerful boons that would keep them ever alive without death. With this boon, they began to harass the Devas and others. All of them appealed to Lord Shiva for protection. Lord Shiva made earth His Rath, Sun and Moon the wheels, Brahmma the charioteer and the Devas His army. He made a bow of the Meru Mount, Vasuki the serpent the chord, Vishnu the bow with Agni (fire) the sharp point and mounted on the Rath. Suddenly, the axis of the Rath broke. Immediately, prayers were offered to Lord Vinayaka for the remedy. Lord began the March.
Devas accompanying the Lord thought that Lord would win the war with their help only. Realizing their pride, Siva used no weapons on the enemies. He simply laughed at them. A fire ball came out of His laughter and reduced the demons to ashes. Realizing their folly, Devas bowed down their heads in shame. The arrogance of both the demons and the Devas were destroyed simultaneously by the Lord.
Lord pardoned two demons and made them His security guards-dwarapalakas. One became player of his Kudamuzha instrument. This is the story celebrated as Tiripura Samharam.
Sri Veerattaneswar Temple, Tiruvadhigai-607 106, Panruti Post, Cuddalore dist.
Moolavar : Veerattaneswarar
Amman / Thayar: Perianayaki
Thala Virutcham: Sarakondrai
Theertham: Shoola theertham
Old year :1000-2000 years old
Historical Name:Adhikarapuri
City : Tiruvadhigai
District: Cuddalore
திருச்சிற்றம்பலம்
இத்தலம் நடுநாட்டில் கெடிலநதிக்கு வடபாலுள்ளது.
சுவாமிபெயர் - அதிகைநாதர் (எ) வீரட்டானேசுவரர்.
தேவியார் - திருவதிகைநாயகி.
குண்டைக் குறட்பூதங் குழும வனலேந்திக்
கெண்டைப் பிறழ்தெண்ணீர்க் கெடில வடபக்கம்
வண்டு மருள்பாட வளர்பொன் விரிகொன்றை
விண்ட தொடையலா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.1
பருத்த குள்ளமான பூத கணங்கள் தன்னைச் சூழ்ந்து நிற்கக் கையில் அனலை ஏந்தியவனாய், வண்டுகள் மருளிந்தளப் பண்பாட, பொன் போன்று விரிந்து மலர்ந்த கொன்றை மலர் மாலை அணிந்தவனாய்ச் சிவபிரான் கெண்டை மீன்கள் பிறழ்ந்து விளையாடும் தௌந்த நீரை உடைய கெடில நதியின் வடகரையில் உள்ள திருவதிகை வீரட்டானத்து ஆடுவான்.
அரும்புங் குரும்பையு மலைத்த மென்கொங்கைக்
கரும்பின் மொழியாளோ டுடன்கை யனல்வீசிச்
சுரும்புண் விரிகொன்றைச் சுடர்பொற் சடைதாழ
விரும்பு மதிகையு ளாடும்வரரட் டானத்தே. 1.046.2
சிவபிரான் தாமரை அரும்பு, குரும்பை ஆகியவற்றை அழகால் வென்ற மென்மையான தனங்களையும், கரும்புபோன்ற இனிய மொழிகளையும் உடைய உமையம்மையோடு கூடிக் கையில் அனல் ஏந்தி வீசிக் கொண்டு, வண்டுகள் தேனுண்ணும் இதழ் விந்த கொன்றை மாலை அணிந்த ஒளி மயமான பொன் போன்ற சடைகள் தாழத் தன்னால் பெரிதும் விரும்பப்படும் அதிகை வீரட்டானத்து ஆடுவான்.
ஆடலழனாக மரைக்கிட் டசைத்தாடப்
பாடன் மறைவல்லான் படுதம் பலிபெயர்வான்
மாட முகட்டின்மேன் மதிதோ யதிகையுள்
வேடம் பலவல்லா னாடும்வரரட் டானத்தே. 1.046.3
வென்றியையும் அழல் போலும் கொடிய தன்மையையும் கொண்ட நாகத்தை இடையில் பொருந்தக் கட்டி ஆடுமாறு செய்து, பாடப்படும் வேதங்களில் வல்லவனாய், படுதம் என்னும் கூத்தினை ஆடிக்கொண்டு, பலி தேடித் திரிபவனாய சிவபிரான் மதி தோய்ந்து செல்லுமாறு உயர்ந்த மாடவீடுகளை உடைய திருவதிகையிலுள்ள வீரட்டானத்தில் பல்வேறு கோலங்களைக் கொள்ளுதலில் வல்லவனாய் ஆடுவான்.
எண்ணா ரெயிலெய்தா னிறைவ னனலேந்தி
மண்ணார் முழவதிர முதிரா மதிசூடிப்
பண்ணார் மறைபாடப் பரம னதிகையுள்
விண்ணோர் பரவநின் றாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.4
பகைவரது திரிபுரங்களை எய்து அழித்த இறைவன் அனலைக் கையில் ஏந்தி மார்ச்சனை இடப்பட்ட முழவு முழங்க இளம் பிறையை முடியில் சூடிப் பண்ணமைப்புடைய வேதங்களை அந்தணர் ஓதத் திருவதிகை வீரட்டானத்தே தேவர்கள் போற்ற நின்று ஆடுவான்.
கரிபுன் புறமாய கழிந்தா ரிடுகாட்டில்
திருநின் றொருகையாற் றிருவா மதிகையுள்
எரியேந் தியபெருமா னெரிபுன் சடைதாழ
விரியும் புனல்சூடி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.5
கரிந்த புல்லிய ஊர்ப்புறமாய இறந்தவர்களை எரிக்கும் சுடுகாட்டில், ஒரு திருக்கரத்தில் எரி ஏந்தி ஆடும் பெருமான் திருமகள் நிலைபெற்ற திருவதிகையில் உள்ள வீரட்டானத்தில் எரி போன்று சிவந்த தன் சடைகள் தாழ்ந்து விரிய தலையில் கங்கை சூடி ஆடுவான்.
துளங்குஞ் சுடரங்கைத் துதைய விளையாடி
இளங்கொம் பனசாய லுமையோ டிசைபாடி
வளங்கொள் புனல்சூழ்ந்த வயலா ரதிகையுள்
விளங்கும் பிறைசூடி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.6
அசைந்து எரியும் அனலை அழகிய கையில் பொருந்த ஏந்தி விளையாடி, இளங்கொம்பு போன்ற உமையம்மையோடு இசை பாடி, வளமை உள்ள புனல் சூழ்ந்த வயல்களை உடைய திருவதிகையில் வீரட்டானத்தே முடிமிசை விளங்கும் பிறைசூடி ஆடுவான்.
பாதம் பலரேத்தப் பரமன் பரமேட்டி
பூதம் புடைசூழப் புலித்தோ லுடையாகக்
கீத முமைபாடக் கெடில வடபக்கம்
வேத முதல்வன்நின் றாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.7
பரம்பொருளாகிய பரமன் தன் திருவடிகளைப் பலரும் பரவி ஏத்தி வணங்கவும், பூத கணங்கள் புடை சூழவும், புலித்தோலை உடுத்து, உமையம்மை கீதம் பாடக் கெடில நதியின் வடகரையில் வேதமுதல்வனாய் வீரட்டானத்தே ஆடுவான்.
கல்லார் வரையரக்கன் றடந்தோள் கவின்வாட
ஒல்லை யடர்த்தவனுக் கருள்செய் ததிகையுள்
பல்லார் பகுவாய நகுவெண் டலைசூடி
வில்லா லெயிலெய்தா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.8
கற்கள் பொருந்திய கயிலை மலையை எடுத்த இராவணனின் பெரிய தோள்களின் அழகு வாடுமாறு அடர்த்துப் பின் அவனுக்கு அருள் பல செய்தும், முப்புரங்களை வில்லால் எய்து, அழித்தும், தனது பெருவீரத்தைப் புலப்படுத்திய இறைவன் பற்கள் பொருந்திய பிளந்தவாயை உடைய வெள்ளிய தலைமாலையைச் சூடித்திருவதிகை வீரட்டானத்தே ஆடுவான்.
நெடியா னான்முகனு நிமிர்ந்தானைக் காண்கிலார்
பொடியாடு மார்பானைப் புரிநூ லுடையானைக்
கடியார் கழுநீலம் மலரும் மதிகையுள்
வெடியார் தலையேந்தி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.9
பேருருக் கொண்ட திருமாலும், நான்முகனும் அழலுருவாய் ஓங்கி நிமிர்ந்தவனை, திருநீறணிந்த மார்பினனை, முப்புரி நூல் அணிந்தவனைக் காண்கிலார்: அப்பெருமான் மணம் கமழும் நீலப்பூக்கள் மலரும் திருவதிகையிலுள்ள வீரட்டானத்தே முடைநாற்றமுடைய தலை ஓட்டைக் கையில் ஏந்தி ஆடுகின்றான்.
அரையோ டலர்பிண்டி மருவிக் குண்டிகை
சுரையோ டுடனேந்தி யுடைவிட் டுழல்வார்கள்
உரையோ டுரையொவ்வாதுமையோடுடனாகி
விரைதோ யலர்தாரா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.10
அரச மரத்தையும் தழைத்த அசோக மரத்தையும் புனித மரங்களாகக் கொண்டு குண்டிகையாகச் சுரைக்குடுக்கையை ஏந்தித் திரியும் புத்தர்கள், ஆடையற்றுத் திரியும் சமணர்கள் ஆகியவர்களின் பொருந்தாத வார்த்தைகளைக் கேளாதரர். மணம் கமழும் மாலை அணிந்த சிவபிரான் உமையம்மையோடு உடனாய் அதிகை வீரட்டானத்தே ஆடுவான். அவனை வணங்குங்கள்.
ஞாழல் கமழ்காழி யுண்ஞான சம்பந்தன்
வேழம் பொருதெண்ணீ ரதிகைவீரட் டானத்துச்
சூழுங் கழலானைச் சொன்ன தமிழ்மாலை
வாழுந் துணையாக நினைவார் வினையிலரே. 1.046.11
ஞாழற் செடிகளின் மலர்கள் மணம் கமழும் சீகாழியுள் தோன்றிய ஞானசம்பந்தன், நாணல்களால் கரைகள் அரிக்கப்படாமல் காக்கப்படும் தௌந்த நீர்வளம் உடைய திருவதிகை வீரட்டானத்தில், ஆடும் கழல் அணிந்த அடிகளை உடைய சிவபிரானைப் போற்றிப் பாடிய இத்தமிழ் மாலையை, வாழ்வுத் துணையாக நினைபவர் வினையிலராவர்.
திருச்சிற்றம்பலம்
the pūtams which are dwarf, short and stout to collect in large numbers.
holding a fire.
on the northern side of the Ketilam which has clear water on which Keṇtai, a fresh water fish, leaps.
the bees hum, resembling marūḷ [[a secondary melody-type]] Civaṉ who wears a garland of blossomed koṉṟai which unfolds like gold, dances in Vīraṭṭāṇam [[when Campantar visited this shrine Civaṉ granted him a vision of his dance; vide Periya Purāṇam, Tiru Ñāṉacampantar Purāṇam, verses 964-965]]
flinging the fire held in the hand, United with a lady whose words are as sweet as the juice of the sugar-cane and who has soft breasts that harassed the lotus-bud and the immature cocoanut.
the glittering golden caṭai which wears blossomed koṉṟai flowers from which the bees drink honey, to hang low.
Civaṉ dances in Atikai Vīraṭṭāṉam.
tying to the waist by placing a cobra with poison which can dance; Civaṉ is capable of singing Vētams when he dances.
wanders from place to place for alms performing a kind of dance by name paṭutam Civaṉ who is capable of manifesting himself in many forms, dances in Atikai Vīraṭṭāṉam where the moon seems to come into contact with the top of the storeys.
the supreme god, Civaṉ who shot an arrow on the forts of enemies.
holding the fire.
when the muḻavu on whose head the paste is smeared, sounds.
wearing a crescent the supreme god dances in Atikai Vīraṭṭāṉam to be praised in the second person by the celestials and the Vētams which have melody-types, to sing his praises.
in the burial-ground of deceased persons which is black and low and is situated outside the village.
as the goddess of wealth stays permanent by leaving other places in Atikai where wealth increases.
the god who held the fire in his hand dances in Vīraṭṭāṉam, wearing spreading water when the glittering ruddy caṭai hangs low.
playing when the shaking fire was very close to the palm.
singing music with Umai who is as gentle as a tender bough.
Civaṉ dances wearing a shining crescent in Atikai Vīraṭṭāṉam which has fields surrounded by fertile water.
the supreme god.
who is in the most exalted place.
the pūtams to surround him on all sides.
dressing himself in a tiger`s skin.
Umai to sing musical compositions.
on the northern side of the river Keṭilam.
the origin of all vetams.
dances in Vīraṭṭāṉam when many praise his feet.
in the mountain which is full of boulders.
the beauty of the big shoulders of the arakkaṉ to perish.
pressing down quickly granting grace later.
wearing a laughing white skull which has teeth and has a wide open mouth.
Civaṉ who discharged an arrow from the bow, dances in Atikai Vīraṭṭāṉam.
Māl who grew tall and Piramaṉ of four faces.
Civaṉ shot up as a column of fire.
who smears on his chest sacred ash.
who wears a sacred thread of strands. Māl and Piramaṉ were incapable of seeing him.
Civaṉ dances in Atikai Vīraṭṭāṉam where fragrant blue nelumbo flowers blossom, holding a skull of bad odour.
having held the pipal tree and the blossomed acoka tree as sacred holding together an ascetics pitcher and a bowl made of the shell of bottle-gourd.
amanar who wander naked.
their words will not agree with one another [[will be contradictory]]. United with Umai,
Civaṉ wears a fragrant garland on the chest dances in (Atikai) Vīraṭṭāṉam. Worship him.
Nāṉacampantaṉ who lives in Kāḻi where fetid cassia spreads its fragrance.
in Atikai Vīraṭṭaṉam which has clear water which dashes against the european bamboo reed.
on Civaṉ who wears a kaḻal round the leg.
the garland of verses composed by him.
those who regard them as their companion in life have no evil acts.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.