O wealth ! O Lord Siva !

Thirumurai 8.37

When Manickkavasagar visited thonipuram (another name for the town of Sirkazhli - he sang this padhigam. In every song he describes Siva’s grace and declares that he has Siva’s holy feet in his tight grip and hence He (Siva) cannot leave him. Thus, this padhigam is known the ‘pidiththa paththu’.

பிடித்த பத்து - முத்திக்கலப்புரைத்தல்

(திருத்தோணிபுரத்தில் அருளியது)

எழுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

உம்பர்கட்கரசே ஒழிவறநிறைந்த யோகமே ஊற்றையேன் தனக்கு
வம்பெனப் பழுத்தென் குடிமுழுதாண்டு வாழ்வற வாழ்வித்த மருந்தே
செம்பொருட் டுணிவே சீருடைக் கழலே செல்வமே சிவபெருமானே
எம்பொருட் டுன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

விடைவிடா துகந்த விண்ணவர் கோவே வினையனே னுடையமெய்ப் பொருளே
முடைவிடா தடியேன் மூத்தறமண்ணாய் முழுப்புழுக் குரம்பையிற் கிடந்து
கடைபடா வண்ணம் காத்தெனை ஆண்ட கடவுளே கருணைமா கடலே
இடைவிடா துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

அம்மையே அப்பா ஒப்பிலா மணியே அன்பினில் விளைந்த ஆரமுதே
பொய்ம்மையே பெருக்கிப் பொழுதினைச் சுருக்கும் புழுத்தலைப் புலையனேன் தனக்குச்
செம்மையே ஆய சிவபதம் அளித்த செல்வமே சிவபெருமானே
இம்மையே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

அருளுடைச் சுடரே அளிந்ததோர் கனியே பெருந்திறல் அருந்தவர்க் கரசே
பொருளுடைக் கலையே புகழ்ச்சியைக் கடந்த போகமே யோகத்தின் பொலிவே
தெருளிடத் தடியார் சிந்தையுட் புகுந்த செல்வமே சிவபெருமானே
இருளிடத் துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

ஒப்புனக் கில்லா ஒருவனே அடியேன் உள்ளத்துள் ஒளிர்கின்ற ஒளியே
மெய்ப்பதம் அறியா வீறிலியேற்கு விழுமிய தளித்ததோர் அன்பே
செப்புதற் கரிய செழுந்சுடர் மூர்த்தீ செல்வமே சிவபெருமானே
எய்ப்பிடத் துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

அறவையேன் மனமே கோயிலாக் கொண்டாண்டு அளவிலா ஆனந்த மருளிப்
பிறவிவே ரறுத்தென் குடிமுழு தாண்ட பிஞ்ஞகா பெரியஎம் பெருளே
திறவிலே கண்ட காட்சியே அடியேன் செல்வமே சிவபெருமானே
இறவிலே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

பாசவே ரறுக்கும் பழம்பொருள் தன்னைப் பற்றுமா றடியனேற் கருளிப்
பூசனை உகந்தென் சிந்தையுட் புகுந்து பூங்கழல் காட்டிய பொருளே
தேசுடை விளக்கே செழுஞ்சுடர் மூர்த்தீ செல்வமே சிவபெருமானே
ஈசனே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

அத்தனே அண்டார் அண்டமாய் நின்ற ஆதியே யாதும்ஈ றில்லாச்
சித்தனே பத்தர் சிக்கெனப் பிடித்த செல்வமே சிவபெருமானே
பித்தனே எல்லா உயிருமாய்த் தழைத்துப் பிழைத்தவை அல்லையாய் நிற்கும்
எத்தனே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

பால்நினைத் தூட்டும் தாயினுஞ்சாலப் பரிந்துநீ பாவியே னுடைய
ஊனினை உருக்கி உள்ளொளி பெருக்கி உலப்பிலா ஆனந்த மாய
தேனினைச் சொரிந்து புறம்புறந்திரிந்த செல்வமே சிவபெருமானே
யானுனைத் தொடர்ந்து சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

புன்புலால் யாக்கை புரைபுரை கனியப் பொன்னெடுங் கோயிலாப் புகுந்தென்
என்பெலாம் உருக்கி எளியையாய் ஆண்ட ஈசனே மாசிலா மணியே
துன்பமே பிறப்பே இறப்போடு மயக்காந் தொடக்கெலாம் அறுத்தநற்சோதி
இன்பமே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.

திருச்சிற்றம்பலம்

O king of devas! O perfectly full one who is in everything ( OR - O endless one who is
united with everything). O nectar of immortality (amrutham) who ripened like an out of
season fruit to an undeserving impure me and accepted my entire lineage as your slaves and
gave life to me by destroying my worldly life! O ultimate conclusion of the vedas! O one
with great holy feet! O wealth! O lord Siva! I am firmly holding on to you for our sake.
Where can you leave from now on? (i.e. I have caught hold of you. You have no way of
leaving me now)

O king of devas! You always like to ride on the bull. O true one! You have me, one with a
lot of bad karma, as your slave. O God who saved me from living a useless life in this
stinking body full worms and growing old and turning into dust. You made me your slave.
O ocean of grace! I am continuously and tightly holding on to your holy feet. Where can
you leave from now on? (i.e. I have caught hold of you. You have no way of leaving me
now).

O mother! O father! O unparalleled gem! O rare nectar of immortality arising from (the
ocean of) love! O wealth (siva) that granted the wonderful ‘siva’ state (i.e. eternal bliss) to
me, a worm-headed lowly person who wastes his time by pursuing impermanent (worldly)
things! O Lord Siva! I have firmly grasped you in this birth itself. Where can you go from
now on? (i.e. I have caught hold of you. You have no way of leaving me now).

O light (jyOthi) full of grace! O fully ripe fruit! O king of great powerful sages! O revealer
of true knowledge! O bliss that is beyond praise! O embodiment of yoga! O wealth/treasure
that resides in the mind of clear-thinking devotees! O Lord Siva! In this world that is full of
darkness (i.e. ignorance), I have firmly grasped you. Where can you go from now on? (i.e. I
have caught hold of you. You have no way of leaving me now).

O unparalleled one! O light that shines in my heart! O loving one that granted the great state
to me, a lowly person who did not know about the exalted Siva state! O Lord in the form of
great light that is beyond description! O wealth/treasure! O Lord Siva! When I became worn
out (by the miseries of life), I have firmly grasped you. Where can you go from now on?
(i.e. I have caught hold of you. You have no way of leaving me now).

O one with head ornaments! You made my heart - I who was a destitute without any support
- your temple and made me your slave. You bestowed infinite bliss, cut off the roots of my
birth cycles, and blessed my entire family. O my great treasure (or O my great thing)! O
vision/sight that I saw (clearly) in the open! O my treasure! O lord Siva! Finally I have
firmly grasped you. Where can you go from now on? (i.e. I have caught hold of you. You
have no way of leaving me now).

O ancient one who cuts off the roots of bondage! You accepted my worship, entered my
heart, revealed your holy tender feet to me and bestowed your grace by directing me to hold
on to you! O bright light! O lord in the form of heavenly light! O my treasure! O lord Siva!
O lord of the universe! I have firmly grasped you. Where can you go from now on? (i.e. I
have caught hold of you. You have no way of leaving me now).

O father! O primal one who is the worlds supporting the devas (celestials)! O endless
playful one! (or: O endless one in the form or pure consciousness)! O treasure that the
devotees tightly hold! O lord Siva! O crazy one! O cunning one who is in the form of all
beings but yet remains different from them! I have firmly grasped you. Where can you go
from now on? (i.e. I have caught hold of you. You have no way of leaving me now).

You took more pity on me, a sinner, than a mother who remembers her child’s hunger (i.e.
even before it starts crying) and feeds milk to it. You melted my body, increased the light of
wisdom in my mind, poured the honey of eternal bliss, and roamed everywhere with me. O
my treasure! O lord Siva! I am continuously and firmly holding on to you. Where can you
go now? (You have no way of leaving me now!)
(Siva is better than the best possible mother. First it was Siva who was following mAnikka
vAsagar everywhere and showered his blessings on him. But, now that mANika vAsagar
has got Siva firmly in his unyielding grip, Siva just cannot leave mANikka vAsagar.)

O lord of the universe! You softened every pore of my lowly flesh-filled body, entered it as
if it were a great golden temple, melted by bones, became easy for me to reach, and made
me your slave. O blemish-free gem! O loving light who cut off the root causes of all
miseries, birth, death, and confusion! O (eternal) bliss! I have firmly grasped you. Where
can you go from now on? (i.e. I have caught hold of you. You have no way of leaving me
now).

Did I perform tapas to gain Sivaaya Nama to chant ?

Thirumurai 8.38

திருஏசறவு

(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது)

கொச்சகக் கலிப்பா

இரும்புதரு மனத்தேனை ஈர்த்தீர்த்தென் என்புருக்கிக்
கரும்புதரு சுவைஎனக்குக் காட்டினைஉன் கழலினைகள்
ஒருங்குதிரை உலவுசடை உடையானே நரிகளெல்லாம்
பெருங்குதிரை ஆக்கியவா றன்றேஉன் பேரருளே.

பண்ணார்ந்த மொழிமங்கை பங்காநின் ஆளானார்க்கு
உண்ணார்ந்த ஆரமுதே உடையானே அடியேனை
மண்ணார்ந்த பிறப்பறுத்திட் டாள்வாய்நீ வாஎன்னக்
கண்ணார உய்ந்தவா றன்றேஉன் கழல்கண்டே.

ஆதமிலி யான்பிறப் பிறப்பென்னும் அருநரகில்
ஆர்தமரும் இன்றியே அழுந்துவேற் காவாவென்று
ஓதமிலி நஞ்சுண்ட உடையானே அடியேற்குன்
பாதமலர் காட்டியவா றன்றேஎம் பரம்பரனே.

பச்சைத்தா லரவாட்டீ படர்சடையாய் பாதமலர்
உச்சத்தார் பெருமானே அடியேனை உய்யக்கொண்டு
எச்சத்தார் சிறுதெய்வம் எத்தாதே அச்சோஎன்
சித்தத்தா றுய்ந்தவா றன்றேஉன் திறம் நினைந்தே.

கற்றறியேன் கலைஞானம் கசிந்துருகேன் ஆயிடினும்
மற்றறியேன் பிறதெய்வம் வாக்கியலால் வார்கழல்வந்
துற்றறிமாந் திருந்தேன்எம் பெருமானே அடியேற்குப்
பொற்றிவிசு நாய்க்கிடுமா றன்றேநின் பொன்னருளே.

பஞ்சாய அடிமடவார் கடைக்கண்ணால் இடர்ப்பட்டு
நஞ்சாய துயர்கூர நடுங்குவேன் நின்னருளால்
உய்ஞ்சேன் எம் பெருமானே உடையானே அடியேனை
அஞ்சேலென் றாண்டவா றன்றேஅம் பலத்தமுதே.

என்பலைப் பிறப்பறுத்திங் கிமையவர்க் கும் அறியவொண்ணா
தென்பாலைத் திருப்பெருந் துறையுறையஞ் சிவபெருமான்
அன்பால்நீ அகம்நெகவே புகுந்தருளி ஆட்கொண்ட
தென்பாலே நோக்கியவா றன்றேஎம் பெருமானே.

மூத்தானே மூவாத முதலானே முடியில்லா
ஓத்தானே பொருளானே உண்மையுமாய் இன்மையுமாய்ப்
பூத்தானே புகுந்திங்குப் புரள்வேனைக் கருணையினால்
பேர்த்தேநீ ஆண்டவா றன்றேஎம் பெருமானே.

மருவினிய மலர்ப்பாதம் மனத்தில்வளர்ந் துள்ளுருகத்
தெருவுதொறும் மிக அலறிச் சிவபெருமா னென்றேத்திப்
பருகியநின் பரங்கருணைத் தடங்கலிற் படிவாமாறு
அருளெனக்கிங் கிடைமருதே இடங்கொண்ட அம்மானே.

நானேயோ தவஞ் செய்தேன் சிவாயநம எனப்பெற்றேன்
தேனாய்என் அமுதமுமாய்த் தித்திக்குஞ் சிவபெருமான்
தானேவந் தெனதுள்ளம் புகுந்தடியேற் கருள்செய்தான்
ஊனாரும் உயிர்வாழ்க்கை ஒறுத்தன்றே வெறுத்திடவே.

திருச்சிற்றம்பலம்


You drew again and again to Yourself my manam wrought Of iron,
melted my bones and revealed to me Your Ankleted feet twain - sweet as sugarcane.
O One in whose Matted crest courses the Ganga of subdued waves !
You transformed all the jackals into huge steeds.
Lo,
Your great grace is verily like unto this.

O Consort of Her whose words are tunefully melodious !
O rare and potable Ambrosia unto Your servitors !
To rule me by redeeming me from limicolous birth,
You bade me thus:
``I bid You come to me.
`` Lo,
with my eyes exceedingly rejoicing at the darshan Of Your ankleted feet,
I stand redeemed.

O One whose throat sports the venom that rose up In abundance from the billowy ocean !
O Ens Entium !
I would sink,
all loveless and kinless in the inferno Of birth and death - well-nigh impossible to escape.
Ah !
Ah !
For my sake,
You took pity on me and revealed To me Your flower-like feet.
This indeed is Your grace divine.

O One that causes the moist-tongued snake to dance !
O One of spreading matted hair !
O Lord of them That wear Your feet on their crowns !
You saved me From hailing the minor gods replete with shortcomings And made me contemplate You and Your greatness.
Ah,
thus,
even thus,
do I stand redeemed.

I did not cultivate and learn the wisdom of sastras;
Neither do I thaw and melt in love.
Yet I know not Any other god.
By the grace of Your word,
I reached Your Feet fastened with long anklets and remain there poised In pride.
Is not Your gift to me,
Your servitor,
of Your golden grace Like unto offering a seat of gold to a dog?

Troubled by the oeillades of bashful damsels the soles Of whose feet are soft like silk-cotton,
I quake In misery,
vile as venom.
By Your grace I,
stand redeemed.
O our God !
O Lord-Owner !
O Nectar of Ambalam !
Is it not thanks to Your way which blessed me,
Your slave,
With words:
``Fear not!
`` that I stand redeemed?

O God Siva abiding at the sacred southern Perunthurai !
You snapped my birth here,
and by that love Which is inconceivable by even the celestials,
You were Pleased to enter my inner being and redeem me.
O Our Lord !
Is it not true that this happened As You deigned to cast Your benign looks on me?

O the hoary One !
O the Primal One that never ages !
O One of endless Vedas !
O their Import !
O One who burgeons as that which is as well as its absence To the true and to the unture!
O our God !
Lo,
it is Your way that in mercy redeemed me Who born on earth was wallowing in it !

O God,
Idaimaruthu is Your choice where You abide !
May Your flower feet so wed my manam And thither grow loftily,
that melting inly I should hail You as God Siva,
And cry aloud in each and every street.
May I Quaff Your supernal mercy.
May I get immersed In Your immense sea of grace.
So bless me.

Did I,
at all,
perform tapas to gain `Sivaaya Nama` to chant?
God Siva who is sweet like honey and delectable nectar Came to me on His own accord and so entered my being And graced me - His servitor That my fleshly life in embodiment stands Odiously condemned and contemned.

Sivan like the sweetness in music tamil

சுவாமிபெயர் - வெள்ளிடையப்பர்.
தேவியார் - காவியங்கண்ணியம்மை.

இத்தனை யாமாற்றை
யறிந்திலேன் எம்பெருமான்
பித்தனே யென்றுன்னைப்
பேசுவார் பிறரெல்லாம்
முத்தினை மணிதன்னை
மாணிக்க முளைத்தெழுந்த
வித்தனே குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.1

எங்கள் பெருமானே, திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, உனது திருவருட் செயல் இத்துணையதாயின காரணத்தை யான் அறிந்திலேன்; உன் இயல்பினை அறியாதவரெல்லாம் உன்னை, 'பித்தன்' என்று இகழ்ந்து பேசுவர்; அஃது அவ்வாறாக, நீ, முத்தையும் மாணிக்கத்தையும், பிற மணிகளையும் தோற்றுவித்த வித்தாய் வெளிப்பட்டவன் அன்றோ!

ஆவியைப் போகாமே
தவிர்த்தென்னை யாட்கொண்டாய
வாவியிற் கயல்பாயக்
குளத்திடை மடைதோறுங்
காவியுங் குவளையுங்
கமலஞ்செங் கழுநீரும்
மேவிய குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.2

வாவிகளில் கயல்மீன்கள் துள்ள, குளத்திலும், நீர்மடைகளிலும், கருங்குவளையும், செங்குவளையும், தாமரையும், செங்கழுநீரும் ஆகிய பூக்கள் பொருந்தி நிற்கும் திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே. நீயன்றோ என்னை உயிரைப் போகாது நிறுத்தி ஆட்கொண்டருளினாய்!

பாடுவார் பசிதீர்ப்பாய்
பரவுவார் பிணிகளைவாய்
ஒடுநன் கலனாக
உண்பலிக் குழல்வானே
காடுநல் லிடமாகக்
கடுவிருள் நடமாடும்
வேடனே குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.3

தலை ஓடே சிறந்த உண்கலமாயிருக்க, உண்ணுகின்ற பிச்சை ஏற்றற்குத் திரிபவனே, காடே சிறந்த அரங்காய் இருக்க, செறிந்த இருளிலே நடனமாடுகின்ற கோலத்தை உடையவனே, திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, நீ உன்னை இசைப்பாடலால் பாடுகின்றவரும், பிறவாற்றால் துதிக்கின்றவரும் ஆகிய அடியார்களது பசியைத் தீர்த்து, நோயைப் பற்றறுப் பாயன்றோ!

வெப்பொடு பிணியெல்லாந்
தவிர்த்தென்னை யாட்கொண்டாய்
ஒப்புடை யொளிநீலம்
ஓங்கிய மலர்ப்பொய்கை
அப்படி யழகாய
அணிநடை மடவன்னம்
மெய்ப்படு குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.4

ஒன்றோடு ஒன்று நிகரொத்த ஒளியையுடைய நீலப் பூக்கள் சிறந்து விளங்குகின்ற, மலர்களையுடைய பொய்கைகளில், மிகவும் அழகியவாய்த் தோன்றுகின்ற, அழகிய நடையையுடைய இளமையான அன்னங்கள் நிலைபெற்று வளர்கின்ற திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே. நீயன்றோ, என்னை வெப்புநோயோடு பிற நோய்கள் எல்லாவற்றையும் நீக்கி உய்யக்கொண்டாய்!

வரும்பழி வாராமே
தவிர்த்தென்னை யாட்கொண்டாய்
சுரும்புடை மர்க்கொன்றைச்
சுண்ணவெண் ணீற்றானே
அரும்புடை மலர்ப்பொய்கை
அல்லியும் மல்லிகையும்
விரும்பிய குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.5

வண்டுகளை உடைய கொன்றை மலர் மாலையையும், பொடியாகிய வெள்ளிய திருநீற்றையும் உடையவனே, அரும்புகளையுடைய மலர்களைக் கொண்டுள்ள பொய்கைகளில் உள்ள ஆம்பல் மலர்களையும், பூங்காவில் உள்ள மல்லிகை மலர்களையும் மிகுதியாக உடைய திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, நீயன்றோ, எனக்கு வருதற்பாலதாய பழிவாராமல் தடுத்து, என்னை ஆட்கொண்டாய்!

பண்ணிடைத் தமிழொப்பாய்
பழத்தினிற் சுவையொப்பாய்
கண்ணிடை மணியொப்பாய்
கடுவிருட் சுடரொப்பாய்
மண்ணிடை யடியார்கள்
மனத்திடர் வாராமே
விண்ணிடைக் குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.6

திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, பரவெளியின்கண் உள்ள நீ, இம் மண்ணுலகில் வாழும் அடியவர்களது மனத்தின்கண்யாதொரு துன்பமும் தோன்றாதவாறு, பண்ணின்கண் இனிமையைப் போன்றும், பழத்தின்கண் சுவையைப் போன்றும், கண்ணின்கண் மணியைப் போன்றும், மிக்க இருளின்கண் விளக்கைப் போன்றும் நிற்கின்றாயன்றோ!

போந்தனை தரியாமே
நமன்றமர் புகுந்தென்னை
நோந்தன செய்தாலும்
நுன்னல தறியேன்நான்
சாந்தனை வருமேலுந்
தவிர்த்தென்னை யாட்கொண்ட
வேந்தனே குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.7

இறக்கும் நிலை வரும் காலத்தை நீக்கி என்னை ஆட்கொண்ட தலைவனே, திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, எனது துன்பத்தைச் சிறிதும் பொறாயர்ய்ப் போந்தவன் நீயேயன்றோ! ஆதலின், இயமனுக்கு ஏவலராய் உள்ளார் வந்து எனக்கு யான் துன்புறும் செயல்களைச் செய்யினும், யான் உன்னையன்றி வேறொருவரைத் துணையாக அறியமாட்டேன்.

மலக்கில்நின் னடியார்கள்
மனத்திடை மால்தீர்ப்பாய்
சலச்சல மிடுக்குடைய
தருமனார் தமரென்னைக்
கலக்குவான் வந்தாலுங்
கடுந்துயர் வாராமே
விலக்குவாய் குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.8

அலைவில்லாத உள்ளத்தினையுடைய உன் அடியார்களது மனத்தில் உள்ள மயக்கத்தினைப் பற்றறக்களைபவனே, திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, துன்பத்தைத் தருகின்ற வெகுளியையும், மிடுக்கினையும் உடைய இயமன் தூதுவர் என்னை அச்சுறுத்த வந்தாலும், அவர்களால் வரும் மிக்க துயரத்தையும் வாராமலே விலக்குவோன் நீயேயன்றோ!

படுவிப்பாய் உனக்கேயாட்
பலரையும் பணியாமே
தொடுவிப்பாய் துகிலொடுபொன்
தோலுடுத் துழல்வானே
கெடுவிப்பாய் அல்லாதார்க்
கேடிலாப் பொன்னடிக்கே
விடுவிப்பாய் குருகாவூர்
வெள்ளடை நீயன்றே.
7.029.9

திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருப்பவனே, நல்லோரைப் பிறரை வணங்கித் துன்புறாதவாறு உனக்கே ஆட்படச் செய்பவனும், நீ தோலை உடுத்து எலும்பை அணியினும் அவர்கட்கு நல்லாடைகளை உடுப்பத்துப் பொன்னணிகளை அணிவிப்பவனும், முடிவில் அவர்களை அழிவில்லாத உனது பொன்போலும் செவ்விய திருவடிக்கண்ணே புகுவிப்பவனும், நல்லோரல்லாதாரைக் கெடுவிப்பவனும் நீயேயன்றோ!

வளங்கனி பொழின்மல்கு
வயலணிந் தழகாய
விளங்கொளி குருகாவூர்
வெள்ளடை யுறைவானை
இளங்கிளை யாரூரன்
வனப்பகை யவளப்பன்
உளங்குளிர் தமிழ்மாலை
பத்தர்கட் குரையாமே.
7.029.10

வளப்பம் மிகுந்த சோலைகளையும், நிறைந்த வயல்களையும் சூழக் கொண்டு அழகிதாய் நிற்கின்ற, வீசுகின்ற ஒளியினையுடைய திருக்குருகாவூர் வெள்ளடைக் கோயிலில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற இறைவனை, சிங்கடிக்குத் தங்கையாகிய, 'வனப்பகை' என்பவளுக்குத் தந்தையாம் நம்பியாரூரன், மனம் இன்புற்றுப் பாடிய இத் தமிழ்மாலை, அவன் அடியார்கட்கு அவனைத் துதித்தற்கு உதவும் புகழ்மாலையாய் நிற்கும்.

திருச்சிற்றம்பலம்

the Lord in the shrine veḷḷaṭai in Kurukāvūr!
our Lord!
I did not know before the reason for bestowing upon me so much grace.
all others will speak about you as a definitely mad man.
are you not the source from which rubies, pearls and other precious stones sprouted.

Did you not get me into your good grace, preventing my life not to become useless?
the Lord in the shrine, veḷḷatai in Kurukāvūr where Kāvi red water lily, blue nelambo, lotus and purple indian water-lily are to be found in every sluice of the tank into which the carp fish jumps from the stream of water running in a river bed.

the Lord in the shrine, veḷḷatai in Kurukāvūr!
you will remove the hunger of those who sing your praise.
you will weed out the diseases of those who praise you in other ways!
you who wander with a skull as a good bowl to get food to eat!
you who have the appropriate form for dancing in the dense darkness having the cremation ground as a good stage!

you admitted me into your grace by removing all diseases including fever!
the Lord who is in the shrine veḷḷaṭai in Kurukāvūr where young swans of indescribable beautiful gait, which live in the tank having flowers in which the bright blue nelumbo flowers which are comparable to each other.

Did you not get me admitted me into your grace preventing the blemish that could come to me, as not to approach me!
you have smeared yourself with powdered white ash and has koṉṟai flowers on which bees settle.
the Lord veḷḷaṭai in Kurukāvūr, which has abundant jasmine in the garden and white lily in the big tank which has buds and flowers.

you are like the sweetness in music தமிழ் is used in the sense of sweetness you are like the sweet taste found in fruits.
you are as precious as the apple of the eye.
you are like the light in the midst of dense darkness.
you who are in the outer-space, is the protecting Lord, veḷḷaṭai in Kurukāvūr, so that sufferings may not enter into the minds of devotees in this world.
.
.
All the help rendered by god in this shrine to cuntarar melted his heart;
so he praised god in this trrain;
all these are implied in the similes

the Lord in the shrine veḷḷaṭai in Kurukāvūr.
chief who admitted me into your grace removing even the time what I should die!
It was you who came to my help not to allow me to bear patiently my difficulties.
even if the servants of the god of death come and inflict pain on me.
I will not know anybody except you, as my help.

the Lord in the shrine veḷḷaṭai in Kurukāvūr.
you will completely remove the confusion in the minds of your devotees who are unperturbed.
even if the servants of the god of death who has strength and anger which can inflict pain, come to me to make me perplexed.
It is you who will prevent me from undergoing acute sufferings.

the Lord in veḷḷaṭai in Kurukāvūr!
you will have good people admitted into your grace only, without making them suffer by worshipping many minor gods.
you who wander with the dress of a skin!
even though you dress yourself in a skin you will have them dressed in good clothing and have them adorned with gold jewels.
It is you who will have the bad people, destroyed.
you will have me permitted to enter your feet as precious as gold, which do not know destruction.

on the Lord who resides in the shrine, veḷḷaṭai in Kurukāvūr which radiates light and which is beautiful adorned by fields having abundant crops and gardens yielding rich produce.
ārūraṉ who is the father of vaṉappakai, the younger sister of ciṅkaṭi.
the garden of tamiḻ verses which came out of his warm mind.
will serve as a garland of praise to the devotees to praise the Lord

Greatness of Thiruvathigai thevaram first uttered and Siva agamas code formulated here

The temple is praised in the Thevaram and Thiruvasagam hymns of celebrated Saivite saints Gnanasambandar, Tirunavukkarasar, Sundarar and Manicka Vasagar. “Presiding over the Vedas, clad in tiger skin  Many worshipping with raised hands Surrounded by Bhooda Ganas, Mother Uma singing My Lord Veerattaneswarar on the north of Kedila River Stands majestically] dancing.”-Gnanasambandar This is the 7th Shiva temple in Nadunaadu region praised in Thevaram hymns.

The place and the temple are closely linked with the history of Saint Tirunavukkarasar.  Though born to Saivite  parents and brought up by his Shiva devotee sister Thilagavathy, Marul Neekiar - that was his baptism name - embraced Jainism and rose to Guruhood there with the name Dharumasenar.  His sister, a staunch Shiva devotee, dedicated herself to the service of Lord Shiva by maintaining the temple, prayed to the Lord seeking her brother’s home coming to Saivism.

Lord Shiva caused a severe stomach pain to Appar.  None in the Jain camp could cure him.  He came to sister Thilagavathy, fell at her feet for relief.  The affectionate sister took the brother to Veerattaneswarar shrine, chanted the Panchakshara-five letters-Na Ma Shi Vaa Ya and put the sacred ash on his forehead.  Appar also consumed the ash and was miraculously cured instantly of his deadly stomach pain.  Out came spontaneously Appar’s first hymn called Kodhil Neediya Tirupathigam beginning with the line “Kootru Aayinavaru Vilakka hileer”.  Pleased with his poetic skill, Lord Shiva honoured Appar with the title Tiru Navukku Arasar-Tirunavukkarasar meaning king of tongues.

Devotees seeking the grace of Lord Veerattaneswarar are relieved from the three basic evils glued with humans viz. Aanavam-arrogance, Kanma, that which follows birth after birth and illusion.  Devotee visiting this temple reaps the benefit of seeing the Lord in His abode Kailash.  Saint Arunagiriar had praised Lord Muruga of the temple in his Tirupugazh hymns.

Lord Shiva of this temple is also praised as Sri Samharamurthi (Tirukedilavanar).  It is also believed that Lord Ammai Appar is praying Himself in the sanctum sanctorum.  Mother is also praised as Sri Tirupurasundari.  Lord Vinayaka is worshipped as Siddhi Vinayaka.

Other Sacred springs of the temple are Shoola theertham, the well in the temple, Chakkara Theertham, a tank and River Kedila.

The immense benefit the devotee derives here is total peace of mind.  Every disease will be cured by prayer, stomach related pains and ulcers in particular by applying the sacred ash and consuming it, freedom from enemies, disappearance of any curse following the family generation after generation, releasing the ancestors too from their sins ensuring total salvation are the benefits awaiting the devotee in this temple.  Those seeking child boon consume the milk used in the abishek of Lord. 

People also pray for job opportunities, family prosperity also.

Indira the king of Devas, Lords Brahmma and Vishnu, Pandavas the five brothers, Saptha Rishis (seven sages), Vayu the God of Wind, Varuna the God of Rain, Yama the God of Death came to this temple in their chariots to worship Lord Veerattaneswarar.  Hence, the temple is designed as Rath.  Thanjavur Peria Koil (Big Temple) Vimana was designed after this temple by Rajaraja in the temple he built at Thanjavur.  The temple is designed with such mathematical accuracy by the Pallavas that the shade of the temple does not fall on the ground.  This is the place from where Lord Shiva destroyed the three lokas-Tripuras - simply by His boisterous laughter, without the aide of any weapon or army.

The temple has many firsts.  It is here that the Lord destroyed the three great evils  arrogance, fate and illusion ( anava, karma and maya) .  Thevaram hymns were uttered first here.  All Shivagama puja codes were formulated from this temple.  Car festival and design of cars were drafted from this place.  This is the only temple that is adored in great number of Thevaram hyms, the divine Tamil hymns of three saints-Gananasambandar, Appar and Sundarar- came to delight the devotees and taken as scriptures by later scholars from this place.  The sculpture depicting the wedding of Shiva-Parvathi is behind the presiding deity.  The sanctum sanctorum and the Mandap are in Rath (Ther in Tamil) shape.

10 day festival for Appar-Tirunavukkarasar is very devotionally celebrated in April-May.  10 day Vaikasi (May-June) Visakam Brahmmotsavam includes car festival and Tripura Samhara.  Saint Tirunavukkarasar made his Uzhavaram, an instrument with a sharp edge fixed with a stick for removing the bushes on the way to Shiva temples in this sacred land.  It is also noteworthy that the Thevaram hymns of the three saints contain more mention about Tripura Samhara episode.  Lord of the temple purifies all His devotees from the three great basic evils polluting the human mind.  This is also the land where Lord granted darshan to Appar in Wedding form, hence weddings are conducted in the temple.

Mother Periyanayaki shrine is in right of that of Lord.  Those facing delays in wedding pray here for early good results.  The devotee should bow down while wearing the vibhuti-sacred ash.

Three wicked demons, Tharukakshan, Kamalakshan and Vidyunmali performed severe penance on Lord Brahmma and obtained powerful boons that would keep them ever alive without death.  With this boon, they began to harass the Devas and others.  All of them appealed to Lord Shiva for protection.  Lord Shiva made earth His Rath, Sun and Moon the wheels, Brahmma the charioteer and the Devas His army.  He made a bow of the Meru Mount, Vasuki the serpent the chord, Vishnu the bow with Agni (fire) the sharp point and mounted on the Rath.  Suddenly, the axis of the Rath broke.  Immediately, prayers were offered to Lord Vinayaka for the remedy.  Lord began the March.

Devas accompanying the Lord thought that Lord would win the war with their help only.  Realizing their pride, Siva used no weapons on the enemies.  He simply laughed at them.  A fire ball came out of His laughter and reduced the demons to ashes. Realizing their folly, Devas bowed down their heads in shame.  The arrogance of both the demons and the Devas were destroyed simultaneously by the Lord.

Lord pardoned two demons and made them His security guards-dwarapalakas.  One became player of his Kudamuzha instrument.  This is the story celebrated as Tiripura Samharam.

Sri Veerattaneswar Temple, Tiruvadhigai-607 106, Panruti Post, Cuddalore dist.

 Moolavar : Veerattaneswarar
  Amman / Thayar: Perianayaki
  Thala Virutcham: Sarakondrai
  Theertham: Shoola theertham
  Old year :1000-2000 years old
  Historical Name:Adhikarapuri
  City : Tiruvadhigai
  District: Cuddalore

திருச்சிற்றம்பலம்

இத்தலம் நடுநாட்டில் கெடிலநதிக்கு வடபாலுள்ளது.

சுவாமிபெயர் - அதிகைநாதர் (எ) வீரட்டானேசுவரர்.
தேவியார் - திருவதிகைநாயகி.

குண்டைக் குறட்பூதங் குழும வனலேந்திக்
கெண்டைப் பிறழ்தெண்ணீர்க் கெடில வடபக்கம்
வண்டு மருள்பாட வளர்பொன் விரிகொன்றை
விண்ட தொடையலா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.1

பருத்த குள்ளமான பூத கணங்கள் தன்னைச் சூழ்ந்து நிற்கக் கையில் அனலை ஏந்தியவனாய், வண்டுகள் மருளிந்தளப் பண்பாட, பொன் போன்று விரிந்து மலர்ந்த கொன்றை மலர் மாலை அணிந்தவனாய்ச் சிவபிரான் கெண்டை மீன்கள் பிறழ்ந்து விளையாடும் தௌந்த நீரை உடைய கெடில நதியின் வடகரையில் உள்ள திருவதிகை வீரட்டானத்து ஆடுவான்.

அரும்புங் குரும்பையு மலைத்த மென்கொங்கைக்
கரும்பின் மொழியாளோ டுடன்கை யனல்வீசிச்
சுரும்புண் விரிகொன்றைச் சுடர்பொற் சடைதாழ
விரும்பு மதிகையு ளாடும்வரரட் டானத்தே. 1.046.2

சிவபிரான் தாமரை அரும்பு, குரும்பை ஆகியவற்றை அழகால் வென்ற மென்மையான தனங்களையும், கரும்புபோன்ற இனிய மொழிகளையும் உடைய உமையம்மையோடு கூடிக் கையில் அனல் ஏந்தி வீசிக் கொண்டு, வண்டுகள் தேனுண்ணும் இதழ் விந்த கொன்றை மாலை அணிந்த ஒளி மயமான பொன் போன்ற சடைகள் தாழத் தன்னால் பெரிதும் விரும்பப்படும் அதிகை வீரட்டானத்து ஆடுவான்.

ஆடலழனாக மரைக்கிட் டசைத்தாடப்
பாடன் மறைவல்லான் படுதம் பலிபெயர்வான்
மாட முகட்டின்மேன் மதிதோ யதிகையுள்
வேடம் பலவல்லா னாடும்வரரட் டானத்தே. 1.046.3

வென்றியையும் அழல் போலும் கொடிய தன்மையையும் கொண்ட நாகத்தை இடையில் பொருந்தக் கட்டி ஆடுமாறு செய்து, பாடப்படும் வேதங்களில் வல்லவனாய், படுதம் என்னும் கூத்தினை ஆடிக்கொண்டு, பலி தேடித் திரிபவனாய சிவபிரான் மதி தோய்ந்து செல்லுமாறு உயர்ந்த மாடவீடுகளை உடைய திருவதிகையிலுள்ள வீரட்டானத்தில் பல்வேறு கோலங்களைக் கொள்ளுதலில் வல்லவனாய் ஆடுவான்.

எண்ணா ரெயிலெய்தா னிறைவ னனலேந்தி
மண்ணார் முழவதிர முதிரா மதிசூடிப்
பண்ணார் மறைபாடப் பரம னதிகையுள்
விண்ணோர் பரவநின் றாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.4

பகைவரது திரிபுரங்களை எய்து அழித்த இறைவன் அனலைக் கையில் ஏந்தி மார்ச்சனை இடப்பட்ட முழவு முழங்க இளம் பிறையை முடியில் சூடிப் பண்ணமைப்புடைய வேதங்களை அந்தணர் ஓதத் திருவதிகை வீரட்டானத்தே தேவர்கள் போற்ற நின்று ஆடுவான்.

கரிபுன் புறமாய கழிந்தா ரிடுகாட்டில்
திருநின் றொருகையாற் றிருவா மதிகையுள்
எரியேந் தியபெருமா னெரிபுன் சடைதாழ
விரியும் புனல்சூடி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.5

கரிந்த புல்லிய ஊர்ப்புறமாய இறந்தவர்களை எரிக்கும் சுடுகாட்டில், ஒரு திருக்கரத்தில் எரி ஏந்தி ஆடும் பெருமான் திருமகள் நிலைபெற்ற திருவதிகையில் உள்ள வீரட்டானத்தில் எரி போன்று சிவந்த தன் சடைகள் தாழ்ந்து விரிய தலையில் கங்கை சூடி ஆடுவான்.

துளங்குஞ் சுடரங்கைத் துதைய விளையாடி
இளங்கொம் பனசாய லுமையோ டிசைபாடி
வளங்கொள் புனல்சூழ்ந்த வயலா ரதிகையுள்
விளங்கும் பிறைசூடி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.6

அசைந்து எரியும் அனலை அழகிய கையில் பொருந்த ஏந்தி விளையாடி, இளங்கொம்பு போன்ற உமையம்மையோடு இசை பாடி, வளமை உள்ள புனல் சூழ்ந்த வயல்களை உடைய திருவதிகையில் வீரட்டானத்தே முடிமிசை விளங்கும் பிறைசூடி ஆடுவான்.

பாதம் பலரேத்தப் பரமன் பரமேட்டி
பூதம் புடைசூழப் புலித்தோ லுடையாகக்
கீத முமைபாடக் கெடில வடபக்கம்
வேத முதல்வன்நின் றாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.7

பரம்பொருளாகிய பரமன் தன் திருவடிகளைப் பலரும் பரவி ஏத்தி வணங்கவும், பூத கணங்கள் புடை சூழவும், புலித்தோலை உடுத்து, உமையம்மை கீதம் பாடக் கெடில நதியின் வடகரையில் வேதமுதல்வனாய் வீரட்டானத்தே ஆடுவான்.

கல்லார் வரையரக்கன் றடந்தோள் கவின்வாட
ஒல்லை யடர்த்தவனுக் கருள்செய் ததிகையுள்
பல்லார் பகுவாய நகுவெண் டலைசூடி
வில்லா லெயிலெய்தா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.8

கற்கள் பொருந்திய கயிலை மலையை எடுத்த இராவணனின் பெரிய தோள்களின் அழகு வாடுமாறு அடர்த்துப் பின் அவனுக்கு அருள் பல செய்தும், முப்புரங்களை வில்லால் எய்து, அழித்தும், தனது பெருவீரத்தைப் புலப்படுத்திய இறைவன் பற்கள் பொருந்திய பிளந்தவாயை உடைய வெள்ளிய தலைமாலையைச் சூடித்திருவதிகை வீரட்டானத்தே ஆடுவான்.

நெடியா னான்முகனு நிமிர்ந்தானைக் காண்கிலார்
பொடியாடு மார்பானைப் புரிநூ லுடையானைக்
கடியார் கழுநீலம் மலரும் மதிகையுள்
வெடியார் தலையேந்தி யாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.9

பேருருக் கொண்ட திருமாலும், நான்முகனும் அழலுருவாய் ஓங்கி நிமிர்ந்தவனை, திருநீறணிந்த மார்பினனை, முப்புரி நூல் அணிந்தவனைக் காண்கிலார்: அப்பெருமான் மணம் கமழும் நீலப்பூக்கள் மலரும் திருவதிகையிலுள்ள வீரட்டானத்தே முடைநாற்றமுடைய தலை ஓட்டைக் கையில் ஏந்தி ஆடுகின்றான்.

அரையோ டலர்பிண்டி மருவிக் குண்டிகை
சுரையோ டுடனேந்தி யுடைவிட் டுழல்வார்கள்
உரையோ டுரையொவ்வாதுமையோடுடனாகி
விரைதோ யலர்தாரா னாடும்வீரட் டானத்தே. 1.046.10

அரச மரத்தையும் தழைத்த அசோக மரத்தையும் புனித மரங்களாகக் கொண்டு குண்டிகையாகச் சுரைக்குடுக்கையை ஏந்தித் திரியும் புத்தர்கள், ஆடையற்றுத் திரியும் சமணர்கள் ஆகியவர்களின் பொருந்தாத வார்த்தைகளைக் கேளாதரர். மணம் கமழும் மாலை அணிந்த சிவபிரான் உமையம்மையோடு உடனாய் அதிகை வீரட்டானத்தே ஆடுவான். அவனை வணங்குங்கள்.

ஞாழல் கமழ்காழி யுண்ஞான சம்பந்தன்
வேழம் பொருதெண்ணீ ரதிகைவீரட் டானத்துச்
சூழுங் கழலானைச் சொன்ன தமிழ்மாலை
வாழுந் துணையாக நினைவார் வினையிலரே. 1.046.11

ஞாழற் செடிகளின் மலர்கள் மணம் கமழும் சீகாழியுள் தோன்றிய ஞானசம்பந்தன், நாணல்களால் கரைகள் அரிக்கப்படாமல் காக்கப்படும் தௌந்த நீர்வளம் உடைய திருவதிகை வீரட்டானத்தில், ஆடும் கழல் அணிந்த அடிகளை உடைய சிவபிரானைப் போற்றிப் பாடிய இத்தமிழ் மாலையை, வாழ்வுத் துணையாக நினைபவர் வினையிலராவர்.

திருச்சிற்றம்பலம்

the pūtams which are dwarf, short and stout to collect in large numbers.
holding a fire.
on the northern side of the Ketilam which has clear water on which Keṇtai, a fresh water fish, leaps.
the bees hum, resembling marūḷ [[a secondary melody-type]] Civaṉ who wears a garland of blossomed koṉṟai which unfolds like gold, dances in Vīraṭṭāṇam [[when Campantar visited this shrine Civaṉ granted him a vision of his dance; vide Periya Purāṇam, Tiru Ñāṉacampantar Purāṇam, verses 964-965]]

flinging the fire held in the hand, United with a lady whose words are as sweet as the juice of the sugar-cane and who has soft breasts that harassed the lotus-bud and the immature cocoanut.
the glittering golden caṭai which wears blossomed koṉṟai flowers from which the bees drink honey, to hang low.
Civaṉ dances in Atikai Vīraṭṭāṉam.

tying to the waist by placing a cobra with poison which can dance; Civaṉ is capable of singing Vētams when he dances.
wanders from place to place for alms performing a kind of dance by name paṭutam Civaṉ who is capable of manifesting himself in many forms, dances in Atikai Vīraṭṭāṉam where the moon seems to come into contact with the top of the storeys.

the supreme god, Civaṉ who shot an arrow on the forts of enemies.
holding the fire.
when the muḻavu on whose head the paste is smeared, sounds.
wearing a crescent the supreme god dances in Atikai Vīraṭṭāṉam to be praised in the second person by the celestials and the Vētams which have melody-types, to sing his praises.

in the burial-ground of deceased persons which is black and low and is situated outside the village.
as the goddess of wealth stays permanent by leaving other places in Atikai where wealth increases.
the god who held the fire in his hand dances in Vīraṭṭāṉam, wearing spreading water when the glittering ruddy caṭai hangs low.

playing when the shaking fire was very close to the palm.
singing music with Umai who is as gentle as a tender bough.
Civaṉ dances wearing a shining crescent in Atikai Vīraṭṭāṉam which has fields surrounded by fertile water.

the supreme god.
who is in the most exalted place.
the pūtams to surround him on all sides.
dressing himself in a tiger`s skin.
Umai to sing musical compositions.
on the northern side of the river Keṭilam.
the origin of all vetams.
dances in Vīraṭṭāṉam when many praise his feet.

in the mountain which is full of boulders.
the beauty of the big shoulders of the arakkaṉ to perish.
pressing down quickly granting grace later.
wearing a laughing white skull which has teeth and has a wide open mouth.
Civaṉ who discharged an arrow from the bow, dances in Atikai Vīraṭṭāṉam.

Māl who grew tall and Piramaṉ of four faces.
Civaṉ shot up as a column of fire.
who smears on his chest sacred ash.
who wears a sacred thread of strands. Māl and Piramaṉ were incapable of seeing him.
Civaṉ dances in Atikai Vīraṭṭāṉam where fragrant blue nelumbo flowers blossom, holding a skull of bad odour.

having held the pipal tree and the blossomed acoka tree as sacred holding together an ascetics pitcher and a bowl made of the shell of bottle-gourd.
amanar who wander naked.
their words will not agree with one another [[will be contradictory]]. United with Umai,
Civaṉ wears a fragrant garland on the chest dances in (Atikai) Vīraṭṭāṉam. Worship him.

Nāṉacampantaṉ who lives in Kāḻi where fetid cassia spreads its fragrance.
in Atikai Vīraṭṭaṉam which has clear water which dashes against the european bamboo reed.
on Civaṉ who wears a kaḻal round the leg.
the garland of verses composed by him.
those who regard them as their companion in life have no evil acts.

Lord of Speech

Thirunavukarasar (Appar) flourished in the 7th century A. D. He is one of the four Saiva Samaya Acharyas (Saivite spiritual teachers). He was born in Thiruvamoor in Thirumunaipadi Nadu. Pukalanar was his father; Mathiniyar, his mother. Mathiniyar gave birth to a daughter whom they named Tilakavathi. After some years, Mathiniyar had a son whom they called Marulneekiar (meaning "the dispeller of darkness or ignorance"). Early in life, Marulneekiar mastered all the Shastras.

When Tilakavatiar reached her twelfth year, she was betrothed to Kalaipahayar, a military commander in the Pallava army. Before the wedding, however, he was sent by the king to fight and he died in battle.

Pukalanar fell seriously ill and died. Mathiniyar committed Sati (died on the husband's funeral pyre). As the children were recovering from this shock, the news of Kalipahayar's death reached Tilakavathiar. And as she (since her betrothal) regarded him as her husband, she decided to commit Sati, too. But, Marulneekiar pleaded with her reminding her that now she was his mother, and also threatened to die if she would not change her mind and live. Tilakavathiar changed her mind for the young brother's sake. Even though she was young, she led the life of an ascetic. She was highly devoted to Lord Siva. Her glorious ascetic life has been sung by Sekkilaar, the author of Periya Puraanam. She was mother to Marulneekiar (who later became known as Appar).

Marulneekiar, even while young, had realised the unreality of the world. He engaged himself in all kinds of charitable works. He was eager to find out the best religion and to follow it. He had heard much about Jainism and its wonderful practice of Ahimsa. He believed that Jainism would give him emancipation and so became a convert. He even went to Pataliputra (in South Arcot district) and joined the Jain school. He attained mastery over all their scriptures.

Tilakavathiar was heart-broken over this change in her brother. She abandoned her native place and settled in Thiruvadigai Virattanam, in a mutt she built there. She prayed fervently to Lord Virattaneswarar to save her brother and shower His grace upon him. The Lord appeared in her dream one day and said, "My child, your brother has already done severe tapas in order to attain me. I will surely turn his mind, by making him suffer from severe colic, and then take him to my fold."

Marulneekiar fell a victim to severe colic. He could not bear the pain. The Jains tried their best but could not relieve the pain. He felt intuitively that it was an eye-opening experience and lost faith in Jainism. He thought of his sister. He threw away the Jain garb and without informing anybody, returned to his sister.

Marulneekiar fell at her feet and prayed to her to protect him. She understood it was Lord Siva's leela, and said that by the grace of Siva, he would be all right. She smeared the holy ashes on his forehead and repeated the Panchakshara Mantra. His ignorance immediately vanished. She then took him to the temple of Virattanesvarar where Marulneekiar worshipped the Lord and sang a hymn, "Oh Lord, I have insulted you and your religion. I have committed many evil acts. Once on the bank of Godavari, I argued with the saints and established the superiority of Jainism. For all this evil, Lord Yama himself has come to me in the form of this excruciating pain. Oh Lord, You are my sole prop and refuge. Save me. I will ever keep your lotus feet in my heart."

When Marulneekiar concluded the song, the pain disappeared.

A celestial voice said, "From now on you will be known as Thiru-navuk-arasar (Lord of Speech). Your glory will spread everywhere."

Thus, Lord Siva's grace restored Thiru-navuk-arasar (Appar)'s faith in Saivism. Tilakavathiar was immensely happy, too. Thiru-navuk-arasar (Appar) became a staunch devotee of Lord Siva and lived every second for Siva by repeating the Panchakshara Mantra.

Thanks to http://www.skandagurunatha.org/deities/siva/nayanars/20.asp

4.001.திருவதிகைவீரட்டானம் 

பன் - கொல்லி 

திருச்சிற்றம்பலம் 


இத்தலம் நடுநாட்டிலுள்ளது. 

சுவாமிபெயர் - வீரட்டானேசுவரர். 
தேவியார் - திருவதிகைநாயகி. 

இப்பதிகம் சூலைநோய்தீர ஓதியருளியது.


1 கூற்றாயின வாறு விலக்ககிலீர்
கொடுமைபல செய்தன நான்அறியேன்
ஏற்றாய்அடிக் கேஇர வும்பகலும்
பிரியாது வணங்குவன் எப்பொழுதும்
தோற்றாதென் வயிற்றின் அகம்படியே
குடரோடு துடக்கி முடக்கியிட
ஆற்றேன்அடி யேன்அதி கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.1

கெடில ஆற்றின் வடகரையில்விளங்கும் திருவதிகை என்னும் வீரட்டானத் திருப்பதியில் உகந்தெழுந்தருளியிருக்கும் தலைவனே! யான் இப்பிறப்பில் என் அறிவு அறியப் பல கொடுஞ் செயல்களைச் செய்தேனாக எனக்குத் தோன்றவில்லை. அவ்வாறாகச் சூலைநோய், யாருக்கும் நோய்முதல் புலப்படாத வகையில் என் வயிற்றினுள் டலாடு ஏனைய உள் உறுப்புக்களைக் கட்டிச் செயற்படாமல் மடக்குதலால் அடியேன் அவ்வலியைப் பொறுக்க இயலாதேனாக உள்ளேன். கூற்றுவனைப் போல அந்நோய் அடியேனைத் துன்புறுத்தும் செயலை நீக்கும் ஆற்றலுடையீர். அந்நோயை விலக்கினால் எப்பொழுதும் காளை மீது ஊரும் உம் அடிக்கண் நீங்காமல் மனத்தால் துணிவும் தலையால் தணிவும் மொழியால் பணிவும் தோன்ற வணங்குவேன். ஏற்றாய் அடிக்கு + ஏ. ஏ - தேற்றம்.


2 நெஞ்சம்உமக் கேயிட மாகவைத்தேன
நினையாதொரு போதும் இருந்தறியேன்
வஞ்சம்இது வொப்பது கண்டறியேன்
வயிற்றோடு துடக்கி முடக்கியிட
நஞ்சாகிவந் தென்னை நலிவதனை
நணுகாமல் துரந்து கரந்தும்இடீர்
அஞ்சேலும்என் னீர்அதி கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.2

அதிகைக் கெடில வீரட்டானத்துறை அம்மானே! என் நெஞ்சத்தை உம்மிடத்திலேயே உறைவிடம் பெறுமாறு பண்படுத்திவிட்டேன். இனி ஒரு பொழுதும் உம்மை நினையாமல் இருக்கமாட்டேன். இச்சூலைநோயைப் போலக் காரணத்தைப் புலப்படுத்தாமல் காரியத்தில் செயற்படும் கொடுநோயை அடியேன் இதுகாறும் அனுபவித்தறியேன். வயிற்றினோடு ஏனைய உள்ளுறுப்புக்களைக் கட்டி அவை செயற்படாமல் மடக்கியிடுவதற்கு விடம்போல வந்து என்னைத் துன்புறுத்தும் நோயை விரட்டியோ செயற்பாடு இல்லாமல் மறைத்தோ என்னைக் காப்பீராக. அஞ்சேல் என்று எனக்கு அருளுவீராக.


3 பணிந்தாரன பாவங்கள் பாற்றவல்லீர்
படுவெண்டலை யிற்பலி கொண்டுழல்வீர்
துணிந்தேஉமக் காட்செய்துவாழலுற்றாற்
சுடுகின்றது சூலை தவிர்த்தருளீர்
பிணிந்தார்பொடி கொண்டுமெய் பூசவல்லீர்
பெற்றம்ஏற்றுகந் தீர்சுற்றும் வெண்டலைகொண்
டணிந்தீர்அடி கேள்அதி கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.3

அதிகை... அம்மானே! உலகப்பற்றுக்களோடு இணைந்து இறந்தவர்களை எரித்த சாம்பலை உடலில் பூசிக் கொள்ள வல்ல பெருமானே! காளையை இவர்தலை விரும்புகின்றவரே! வெண்தலைமாலை அணிகின்றவரே! உம்மை வழிபடுபவர்களுடைய பாவங்களைப்போக்க வல்லீரே! இறந்துபட்டவருடைய மண்டையோட்டில் பிச்சை ஏற்றுத்திரிபவரே! உம்மையே பரம்பொருளாகத் துணிந்து உமக்கு அடிமை செய்து அடியேன் வாழக்கருதுதலின், துன்புறுத்தும் சூலைநோயைப் போக்கி அருளுவீராக.


4 முன்னம்அடி யேன்அறி யாமையினான்
முனிந்தென்னை நலிந்து முடக்கியிடப்
பின்னைஅடி யேன்உமக் காளும்பட்டேன்
சுடுகின்றது சூலை தவிர்த்தருளீர்
தன்னைஅடைந் தார்வினை தீர்ப்பதன்றோ
தலையாயவர்தங்கடன் ஆவதுதான்
அன்னநடை யார்அதி கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.4

அன்னம்போன்ற நடை அழகை உடைய இளமகளிர் நிறைந்த அதிகை... எம்மானே! இதற்குமுன் அடியேன் உம்மைப் பரம்பொருளாக அறிந்து உம் தொண்டில் ஈடுபடாமையால் தேவரீர் அடியேனை வெகுண்டமையால், சூலைநோய் என்னை வருத்திச் செயற்பட முடியாமல் செய்யவே, அதன் நலிவுக்கு ஆளாகிய பின்னர் அடியேன் உமக்கு அடிமையாகி விட்டேன். அடியேனை வருத்தும் சூலை நோயைத் தவிர்த்து அருளவேண்டும். மேம்பட்டவர்களது கடமை தம்மைச் சரணமாக அடைந்தவர்களுடைய வினையைப் போக்குவது அன்றோ!


5 காத்தாள்பவர் காவல் இகழ்ந்தமையால்
கரைநின்றவர் கண்டுகொள் என்றுசொல்லி
நீத்தாய கயம்புக நூக்கியிட
நிலைக்கொள்ளும் வழித்துறை யொன்றறியேன்
வார்த்தையிது வொப்பது கேட்டறியேன்
வயிற்றோடு துடக்கி முடக்கியிட
ஆர்த்தார்புனல் ஆர்அதி கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.5

ஆரவாரித்துப் பெருகும் கெடிலக் கரையிலமைந்த அதிகை வீரட்டானப்பெருமானே! குளத்தில் பிறர் இறங்காமல் பாதுகாத்துச் செயற்படுபவர் தம் காவலில் சோர்வு பட்டமையால், கரையில் நின்றவர்கள் இக்குளத்தின் ஆழத்தைக் கண்டு அனுபவிப்பாயாக என்று ஆழமான குளத்தில்விழுமாறு தள்ளிவிட, அக்குளத்தில் ஆழத்தில் நிலையாக நீந்திக் கொண்டிருக்கும் வழிமுறை ஒன்றும் அறியாதேனாகிய அடியேன், சூலைநோய் வயிற்றோடு ஏனையஉள் உறுப்புக்களைக் கட்டி என்னைச் செயற்படமுடியேனாகச் செய்ய, பெருமானாகிய நீயே எல்லாவினைகளையும் போக்கி அருளுவாய் என்றவார்த்தையை இதற்குமுன் கேட்டு அறியாதேனாய் நாளை வீணாக்கினேன்.


6 சலம்பூவொடு தூபம் மறந்தறியேன்
தமிழோடிசை பாடல் மறந்தறியேன்
நலந்தீங்கிலும் உன்னை மறந்தறியேன்
உன்னாமம்என் னாவில் மறந்தறியேன்
உலந்தார்தலை யிற்பலி கொண்டுழல்வாய்
உடலுள்ளுறு சூலை தவிர்த்தருளாய்
அலந்தேன்அடி யேன்அதி  கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.6

அதிகை... அம்மானே! இறந்தவர் மண்டையோட்டில் பிச்சை எடுத்துத் திரியும் பெருமானே! என் உடலின் உள்ளாய் வருத்தும் சூலைநோயைப் போக்கி அருளுவாயாக. இனி அபிடேகத்தீர்த்தத்தையும் பூவையும் உனக்கு சமர்ப்பிப்பதனை மறவேன். தமிழோடு இசைப்பாடலை மறவேன். இன்புறும் பொழுதிலும் துன்புறும் பொழுதிலும் உன்னை மறவேன். உன் திருநாமத்தை என் நாவினால் ஒலிப்பதனை மறவேனாய் இனி இருக்கிறேன். சலம் பூவொடு தூவ - பாடம்.


7 உயர்ந்தேன்மனை வாழ்க்கையும் ஒண்பொருளும்
ஒருவர்தலை காவல் இலாமையினால்
வயந்தேஉமக் காட்செய்து வாழலுற்றால்
வலிக்கின்றது சூலை தவிர்த்தருளீர்
பயந்தேயென் வயிற்றின்அகம்படியே
பறித்துப்புரட் டிஅறுத் தீர்த்திடநான்
அயர்ந்தேன்அடி யேன்அதி கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறைஅம்மானே.
4.001.7

அதிகை... அம்மானே! அடியேனுக்குத் தலைவராக இருந்து அடியேனை நெறி பிறழாமல் காப்பவர் ஒருவரும் நும்மையல்லாது இல்லாத காரணத்தினால் மனையிலிருந்து வாழும் இல்லற வாழ்க்கையிலும் அதற்கு வேண்டியதாய் நன்னெறியில் ஈட்டப்படும் பொருள் தேடும் செயலிலும் நீங்கினேன். என் வயிற்றினுள்ளே யான் அஞ்சுமாறு குடலைப் பறித்தெடுத்துப்புரட்டி அறுத்துச் சூலை நோய் உள் உறுப்புக்களை இழுக்க, அடியேன் தாங்க முடியாதவனாகி விட்டேன். இனி, உமக்குத் தொண்டனாகி நான் வாழக்கருதினால், அதற்கு ஏற்ப என்னைத் துன்புறுத்தும் சூலைநோயைப் போக்கி அருளுவீராக.


8 வலித்தேன்மனை வாழ்க்கை மகிழ்ந்தடியேன்
வஞ்சம்மனம் ஒன்றும் இலாமையினால்
சலித்தால்ஒரு வர்துணை யாருமில்லைச்
சங்கவெண்குழைக் காதுடை யெம்பெருமான்
கலித்தேயென் வயிற்றின் அகம்படியே
கலக்கிமலக் கிட்டுக் கவர்ந்துதின்ன
அலுத்தேன்அடி யேன்அதி கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.8

அதிகை ... அம்மானே! வெண்ணிறச் சங்கினால் ஆகிய குழை என்னும் காதணியை அணிந்துள்ள பெருமானே! அடியேன் மனத்தில் வஞ்சனை ஒன்றும் இல்லாமையினால் மனையின்கண் மகிழ்ந்துவாழும் வாழ்க்கையைக் காய்ந்தேன். சூலைநோய் அடியேன் வயிற்றகத்தே செருக்கிக் கலக்கி வயிற்றின் பகுதிகளை மயக்கிக் கைக்கொண்டு துன்புறுத்துதலால் அடியேன் உயிர் வாழ்தலை வெறுத்து விட்டேன். வருந்தும்போது அடியேனுக்குத் துணையாவார் உன்னைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை. அடியேனை நோயினின்றும் காத்தருள்க.


9 பொன்போல மிளிர்வதொர் மேனியினீர்
புரிபுன்சடை யீர்மெலி யும்பிறையீர்
துன்பேகவ லைபிணி யென்றிவற்றை
நணுகாமல் துரந்து கரந்தும்இடீர்
என்போலிகள் உம்மை யினித்தௌயார்
அடியார்படு வதிது வேயாகில்
அன்பேஅமை யும்அதி கைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.9

அதிகை ... அம்மானே! பொன்னார் மேனியினீர்! முறுக்குண்ட செஞ்சடையீர்! கலைகுறைந்த பிறையை உடையீர்! துன்பம் கவலை பிணி என்னும் இவை அடியேனை அணுகாமல் அவற்றை விரட்டுதலையும் மறைத்தலையும் செய்யீராயின் அடியேனைப் போன்றவர்கள் இப்பொழுது உங்களைத் துன்பம் துடைக்கும் பெருமானாராகத் தௌயமாட்டார்கள். எனினும், உங்கள் அன்பே எங்கள் துயர்துடைத்து எங்களை அமைவுறச்செய்யும்.


10 போர்த்தாயங்கோ ரானையின் ஈருரிதோல்
புறங்காடரங்காநட மாடவல்லாய்
ஆர்த்தான்அரக் கன்றனை மால்வரைக்கீழ்
அடர்த்திட் டருள்செய்த அதுகருதாய்
வேர்த்தும்புரண்டும்விழுந் தும்எழுந்தால்
என்வேதனை யான விலக்கியிடாய்
ஆர்த்தார்புனல் சூழ்அதிகைக்கெடில
வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
4.001.10

ஆரவாரித்து நிரம்பும் நீரைஉடைய கெடிலக் கரையிலமைந்த திருவதிகை வீரத்தானத்து உகந்தருளி உறையும் அம்மானே! பண்டு ஓர் யானையின் உதிரப் பசுமை கெடாத தோலைப் போர்த்தவனே! சுடு காட்டையே கூத்தாடும் அரங்காகக் கொண்டு கூத்து நிகழ்த்துதலில் வல்லவனே! ஆரவாரித்துக் கயிலைமலையைப் பெயர்க்க முற்பட்ட இராவணனை அப்பெரியமலையின் கீழ் நசுக்கிப்பின் அருள் செய்த அதனை நினைத்துப்பார்த்து, வியர்த்தும் புரண்டும் விழுந்தும் எழுந்தும் அடியேன்சூலை நோயினால் அநுபவிக்கும் துன்பங்களை நீக்கி அருளுவாயாக.


திருச்சிற்றம்பலம்

the father who dwells in Atikai Vīraṭṭāṉam on the northern bank of Keṭilam!
you do not cure my disease which is giving me pain like the god of death.
I do not know that I did many cruel acts intentionally to get this disease.
Civaṉ who has a bull!
I bow to your feet only, always night and day without leaving them.
being invisible.
inside my belly.
to disable me by binding together with the intestines.
I who am your slave could not bear the pain you must admit me as your slave removing the disease.

see 1st verse I kept my mind as a place for you only.
I do not know having spent even a moment without thinking of you.
I have never experienced anything comparable to this cruelty.
having disabled me by bringing together the intestines with the belly.
you neither destroy this disease which afflicts me like the poison, drawing near me, by driving it away from coming near me nor do you say Do not be afraid`.

see 1st verse you are capable of destroying the sins of those who bow to you you wander to receive alms in the white dead skull you are able to smear you body with the ash of people who died on account of diseases and other reasons.
you desired riding on a bull.
you adorned your head on all side with white skulls;
my god!
arthritic complaint is inflicting excruciating pain if we try to live becoming a slave to you having decided so.
please be gracious enough to cure me of it.
I was formerly your slave.

you getting angry with me for my ignorance for having embraced amaṇar.
as the arthritic complaint inflicts pain and disables me.
I became your slave even after that the arthritic complaint is inflicting pain, please be gracious enough to cure me of it.
is it not the duty of persons of first rank to remove the sufferings of those who approach them for help?
the father in Atikai Vīraṭṭāṉam on the bank of the Keṭilam where ladies who have a gait like the swan, are in large numbers!

the father in Atikai Vīraṭṭāṉam on the bank of the Keṭilam full of water!
as I neglected the word of the watchman of the tank, who sees to it that none make the water unclean.
those who were standing on the bank telling me you yourself find the depth of the tank.
as they pushed me to get into the tank which has water of swimming depth.
I do not know any way in the ghat to stand in the water just deep enough to stand.
I have not heard any news like this till now.
to make me disabled by bringing together the intestines with the belly.
they went satisfied the first four lines are allegorical

see 1st verse 
I do not know I forgot to worship you with water, flowers and fragrant incense.
I never forget to sing your praises contained in Tamiḻ and singing music.
I never forgot you in prosperity and adversity.
I never forgot to utter your names which are superior, in my tongue which is very low.
you wander to receive alms in the skull of people who died be gracious enough to cure me of the arthritis which is inside my body.
I your slave, suffered much due to that.

see 1st verse 
I gave up the house-holders life and the wealth earned by fair ways which is required to run that life;
as there was nobody superior to me to guard me.
I lived having become your protege by my strength of penance done in previous births;
if it is so.
arthritis is inflicting pain.
be gracious enough to cure me of it.
as it drags along rolling and pulling out, inside my belly.
I fainted caught with fear.

see 1st verse
as there was not even a little of deceitful thought in my mind.
I, your slave, decided to land a house-holder`s life with joy.
if I am troubled in mind there is no one to be my companion.
our God who wears a white man`s ear-ring made of conch!
I, your slave, fainted to inflict pain seizing me to become confused inside my belly increasing on it severity.

see 1st verse 
God who has a body which is shining like gold!
who has a ruddy and twisted caṭai you neither drive away sufferings, anxieties and diseases, nor conceal them, without approaching me.
if this is the suffering that your devotees have to undergo.
people like me will not trust you here after.
love is enough.

the father in Atikai Vīraṭṭāṉam on the bank of the river Keṭilam which is full of roaring water!
you covered your body with a skin of an elephant flayed and wet with blood;
you are capable of dancing in the cremation ground outside dwelling places, using it as a stage.
think of that act of pressing down the arakkaṉ who roared under the big mountain and then granting your grace hearing him chant Cāma Vētam.
If you think of that even if I get up falling down, rolling and being irritated.
you relieve my pains As you do not think of that you do not relieve my pains.