What is Kiriyai

Thirumurai 5.91.6
கற்றுக் கொள்வன வாயுள நாவுள
இட்டுக் கொள்வன பூவுள நீருள
கற்றைச் செஞ்சடை யானுளன் நாமுளோம்
எற்றுக் கோநம னால்முனி வுண்பதே.

we have mouths and tongues which are of help to learn the names of Civan.
to bathe Civan there is plenty of water;
to adorn him there are flowers.
Civan who has a collection of red catai is there to grant his grace;
we are born here to receive his grace.
why should we incur the anger of Naman god of death?

ka'r'ruk ko'lvana vaayu'la :naavu'la
idduk ko'lvana poovu'la :neeru'la
ka'r'raich senjsadai yaanu'lan :naamu'loam
e'r'ruk koa:nama naalmuni vu'npathae.

Thirumurai 6.35.8

மருதங்க ளாமொழிவர் மங்கை யோடு
    வானவரும் மாலயனுங் கூடித் தங்கள்
சுருதங்க ளாற்றுதித்துத் தூநீ ராட்டித்
    தோத்திரங்கள் பலசொல்லித் தூபங் காட்டிக்
கருதுங்கொல் எம்பெருமான் செய்குற்றேவல்
    என்பார்க்கு வேண்டும் வரங்கொ டுத்து
விகிர்தங்க ளாநடப்பர் வெள்ளே றேறி
    வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே.

With women He articulates submissive words;
The celestials,
Mall and Ayan foregather And hail Him with mantras;
they bathe Him In holy water,
adore Him with many a hymn,
Wave incense before Him and think thus: ``Will our Lord accept our servitorship?
`` To them,
He grants the boons desired;
He acts differently;
He the Vikirtan of Vennkaadu,
rides a white Bull.

maruthangka 'laamozhivar mangkai yoadu
vaanavarum maalayanung koodith thangka'l
suruthangka 'laa'r'ruthiththuth thoo:nee raaddith
thoaththirangka'l palasollith thoopang kaaddik
karuthungkol emperumaan seyku'r'raeval
enpaarkku vae'ndum varangko duththu
vikirthangka 'laa:nadappar ve'l'lae 'rae'ri
ve'nkaadu maeviya vikirtha naarae.

Thirumurai 6.54.3

பத்திமையாற் பணிந்தடியேன் றன்னைப் பன்னாள்
    பாமாலை பாடப் பயில்வித் தானை
எத்தேவும் ஏத்தும் இறைவன் தன்னை
    எம்மானை என்னுள்ளத் துள்ளே யூறும்
அத்தேனை அமுதத்தை ஆவின் பாலை
    அண்ணிக்குந் தீங்கரும்பை அரனை ஆதிப்
புத்தேளைப் புள்ளிருக்கு வேளூ ரானைப்
    போற்றாதே ஆற்றநாள் போக்கி னேனே.

He taught me -- His servitor --,
to weave garlands of verse And hail Him therewith for many,
many days,
poised In bhakti and loving adoration;
He is the God hailed By every god;
He is the lord;
He is honey,
nectar Milk of cow and sweet juice of sugarcane which spring And flow in my heart;
He is Hara,
the Primal God;
Alas,
alas,
I did waste many,
many days Not hailing Him of Pullirukkuvelur.

paththimaiyaa'r pa'ni:nthadiyaen 'rannaip pannaa'l
paamaalai paadap payilvith thaanai
eththaevum aeththum i'raivan thannai
emmaanai ennu'l'lath thu'l'lae yoo'rum
aththaenai amuthaththai aavin paalai
a'n'nikku:n theengkarumpai aranai aathip
puththae'laip pu'l'lirukku vae'loo raanaip
poa'r'raathae aa'r'ra:naa'l poakki naenae.

Thirumurai 12.21.140
தூயவெண் ணீறு துதைந்தபொன்
   மேனியுந் தாழ்வடமும்
நாயகன் சேவடி தைவருஞ்
   சிந்தையும் நைந்துருகிப்
பாய்வதுபோல் அன்புநீர் பொழிகண்ணும்
   பதிகச் செஞ்சொல்
மேயசெவ் வாயும் உடையார்
   புகுந்தனர் வீதியுள்ளே.

His golden frame was smeared with the holy ash,
Pure and white; garlands of rudraksha dangled
From his person; his chinta was ever engaged
In the service of gently pressing the Lord’s roseate feet;
Melting love gushing forth rained as tears from his eyes;
His crimson lips hymned the words of decads
Surcharged with redemptive grace; such was he
That stepped into the street.

thooyave'n 'nee'ru thuthai:nthapon
maeniyu:n thaazhvadamum
:naayakan saevadi thaivarunj
si:nthaiyum :nai:nthurukip
paayvathupoal anpu:neer pozhika'n'num
pathikach senjsol
maeyasev vaayum udaiyaar
puku:nthanar veethiyu'l'lae.