Thirumurai 8.21
திருவாசகம்-கோயில் மூத்த திருப்பதிகம்
1. உடையாள் உன்றன் நடுவிருக்கும்
உடையாள் நடுவுள் நீயிருத்தி
அடியேன் நடுவுள் இருவீரும்
இருப்ப தானால் அடியேன்உன்
அடியார் நடுவு ளிருக்கும்அரு
ளைப் புரியாய்பொன் னம்பலத்தெம்
முடியா முதலே என்கருத்து
முடியும் வண்ணம் முன்னின்றே.
2. முன்னின் றாண்டாய் எனைமுன்னம்
யானும் அதுவே முயல்வுற்றுப்
பின்னின் றேவல் செய்கின்றேன்
பிற்பட் டொழிந்தேன் பெம்மானே
என்னின் றருளி வரநின்று
போந்தி டென்னா விடில்அடியார்
உன்னின் றிவனார் என்னாரோ
பொன்னம் பலக்கூத் துகந்தானே.
3. உகந்தா னேஅன் புடைஅடிமைக்
குருகா உள்ளத் துணர்விலியேன்
சகந்தான் அறிய முறையிட்டால்
தக்க வாறன் றென்னாரோ
மகந்தான் செய்து வழிவந்தார்
வாழ வாழ்ந்தாய் அடியேற்குன்
முகந்தான் தாரா விடின்முடிவேன்
பொன்னம் பலத்தெம் முழுமுதலே.
4. முழுமுத லேஐம் புலனுக்கும்
மூவர்க்கும் என் றனக்கும்
வழிமுத லேநின் பழவடி யார்திரள்
வான்குழுமிக்
கெழுமுத லேயருள் தந்திருக்க
இரங்குங் கொல்லோஎன்
றழுமது வேயன்றி மற்றென்
செய்கேன் பொன்னம் பலத்தரைசே.
5. அரைசே பொன்னம் பலத்தாடும்
அமுதே என்றுன் அருள்நோக்கி
இரைதேர் கொக்கொத் திரவுபகல்
ஏசற் றிருந்தே வேசற்றேன்
கரைசேர் அடியார் களிசிறப்பக்
காட்சி கொடுத்துன் னடியேன்பால்
பிரைசேர் பாலின் நெய்போலப்
பேசா திருந்தால் ஏசாரோ.
6. ஏசா நிற்பர் என்னைஉனக்
கடியான் என்று பிறரெல்லாம்
பேசா நிற்பர் யான்தானும்
பேணா நிற்பேன் நின்னருளே
தேசா நேசர் சூழ்ந்திருக்குந்
திருவோ லக்கம் சேவிக்க
ஈசா பொன்னம் பலத்தாடும்
எந்தாய் இனித்தான் இரங்காயே.
7. இரங்கும் நமக்கம் பலக்கூத்தன்
என்றென் றேமாந் திருப்பேனை
அருங்கற் பனைகற் பித்தாண்டாய்
ஆள்வா ரிலிமா டாவேனோ
நெருங்கும் அடியார் களும்நீயும்
நின்று நிலாவி விளையாடும்
மருங்கே சார்ந்து வரஎங்கள்
வாழ்வே வாவென் றருளாயே.
8. அருளா தொழிந்தால் அடியேனை
அஞ்சேல் என்பார் ஆர்இங்குப்
பொருளா என்னைப் புகுந்தாண்ட
பொன்னே பொன்னம் பலக்கூத்தா
மருளார் மனத்தோ டுனைப்பிரிந்து
வருந்து வேனை வாவென்றுன்
தெருளார் கூட்டங் காட்டாயேல்
செத்தே போனாற் சிரியாரோ.
9. சிரிப்பார் களிப்பார் தேனிப்பார்
திரண்டு திரண்டுன் திருவார்த்தை
விரிப்பார் கேட்பார் மெச்சுவார்
வெவ்வே றிருந்துன் திருநாமந்
தரிப்பார் பொன்னம் பலத்தாடுந்
தலைவா என்பார் அவர்முன்னே
நரிப்பாய் நாயேன் இருப்பேனோ
நம்பி இனித்தான் நல்காயே.
10 .நல்கா தொழியான் நமக்கென்றுன்
நாமம் பிதற்றி நயனநீர்
மல்கா வாழ்த்தா வாய்குழறா
வணங்கா மனத்தால் நினைந்துருகிப்
பல்கால் உன்னைப் பாவித்துப்
பரவிப் பொன்னம் பலமென்றே
ஒல்கா நிற்கும் உயிர்க்கிரங்கி
யருளாய் என்னை உடையானே.
Download Thirumurai 8.21 Kovil Mutha Thirupathigam: http://yadi.sk/d/cciOYDjmACERu
The Goddess who owns all,
dwells in the very centre Of Your self;
You dwell in the very centre Of Her self.
If it is true that You Two be pleased to dwell centred In me,
then deign to so grace me that I – Your servitor –,
Should dwell in the midst of Your devotees.
O Primal Ens of Ponnambalam that knows no end Be Pleased to fructify this – my wish and prayer.
O God who delights to dance in Ponnambalam !
You manifested Yourself before me and ruled me.
I also endeavoured to merit it by obeying Your Behests.
O God,
I had,
alas,
lagged behind.
If abiding in me in abounding grace,
You do Not question me thus:
``Wherefore are you so?
`` And say:
``Come along!
`` will not devotees Standing in Your Presence ask you:
``Who may this person be?
O Ens Absolute enshrined in Ponnambalam!
You are Delighted by the willing servitude of Your loving Devotees.
I,
the unfeeling one,
know not to melt In devotion.
So,
with the world as witness,
if I make A complaint,
will they not say:
``This does not become You.
`` You are pleased to cause them thrive who Perform yagas and are poised in the righteous way.
O Lord,
if I am not blessed with a darshan Of Your visage,
I will perish,
for sure.
O Source Absolute!
You are the source of guidance To,
not only the pentad of senses but to the Trinity Also.
You are indeed the source granting grace To Your thickly-thronging hereditary servitors.
Seeking Your mercy that will poise me in grace And peace,
I but weep and cry.
What else can I do?
O King of ponnambalam !
`O Sovereign !
O nectarean Dancer of Ponnambalam!
` Thus I hail You seeking Your grace,
poised Like the heron that awaits its coveted prey.
Thus,
Even thus,
I remain,
night and day,
In angst agony,
wilting.
While You have blessed Your servitors who have reached the shore Of Moksha,
and revealed Yourself to them,
You do not grace me with Your reassuring word And remain silent like ghee not yet manifest In the curdled milk.
At this,
will not The world at large dispraise You?
O Empyrean Light !
O Lord-God !
O our Father who dances In Ponnambalam !
Your devotees will reproach me;
Others will speak of me as Your servitor.
I stand here Yearning for Your grace.
Now at least,
in mercy Bless me to hail Your levee where Your loving devotees Are in attendance.
`The Lord of Ambalam will take pity on me.
` Thus,
Even thus,
I stood rejoicing.
You commandeered Me in a rare way and ruled me.
Should I become like unto unclaimed wealth?
Whilst You and Your thronging servitors are Engaged in the aeviternal and divine play,
O our Life,
be pleased to bid me come to Your side.
O Gold !
O Dancer in Ponnambalam !
Deeming me As worthy,
You barged into me and ruled me.
If You cease to grace me,
who is here that will Assure me thus:
``Fear not!
`` Parted from You I wilt,
with my manam befuddled.
Saying:
``Come hither!
`` if You do not reveal to me Your Assembly of enlightened and redeemed Servitors,
I will perish.
Then,
will You not be laughed at?
They will laugh,
feel delighted and make sweet Sounds as though their tongues are treated with honey.
Gathering in groups they will descant on Your glory,
Listen to Your praises and praise them that praise You.
Remaining apart they will chant Your hallowed names.
They will say:
``O Chief that dances in Ponnambalam!
`` Will I,
in their presence,
remain distressed and denigrated?
O Lord,
grace me – the dog –,
henceforth,
at least.
O God who owns me !
``You will not leave me,
without Bestowing grace on me.
`` Thus convinced,
I chant Your name with tear-filled eyes.
I hail You And extol You with faltering tongue,
set my Manam on You and melt;
I contemplate You,
Times without number,
hail you as Ponnambalam Itself and stand languishing.
Unto me who is such grant grace,
in mercy.
திருவாசகம்-கோயில் மூத்த திருப்பதிகம்
1. உடையாள் உன்றன் நடுவிருக்கும்
உடையாள் நடுவுள் நீயிருத்தி
அடியேன் நடுவுள் இருவீரும்
இருப்ப தானால் அடியேன்உன்
அடியார் நடுவு ளிருக்கும்அரு
ளைப் புரியாய்பொன் னம்பலத்தெம்
முடியா முதலே என்கருத்து
முடியும் வண்ணம் முன்னின்றே.
2. முன்னின் றாண்டாய் எனைமுன்னம்
யானும் அதுவே முயல்வுற்றுப்
பின்னின் றேவல் செய்கின்றேன்
பிற்பட் டொழிந்தேன் பெம்மானே
என்னின் றருளி வரநின்று
போந்தி டென்னா விடில்அடியார்
உன்னின் றிவனார் என்னாரோ
பொன்னம் பலக்கூத் துகந்தானே.
3. உகந்தா னேஅன் புடைஅடிமைக்
குருகா உள்ளத் துணர்விலியேன்
சகந்தான் அறிய முறையிட்டால்
தக்க வாறன் றென்னாரோ
மகந்தான் செய்து வழிவந்தார்
வாழ வாழ்ந்தாய் அடியேற்குன்
முகந்தான் தாரா விடின்முடிவேன்
பொன்னம் பலத்தெம் முழுமுதலே.
4. முழுமுத லேஐம் புலனுக்கும்
மூவர்க்கும் என் றனக்கும்
வழிமுத லேநின் பழவடி யார்திரள்
வான்குழுமிக்
கெழுமுத லேயருள் தந்திருக்க
இரங்குங் கொல்லோஎன்
றழுமது வேயன்றி மற்றென்
செய்கேன் பொன்னம் பலத்தரைசே.
5. அரைசே பொன்னம் பலத்தாடும்
அமுதே என்றுன் அருள்நோக்கி
இரைதேர் கொக்கொத் திரவுபகல்
ஏசற் றிருந்தே வேசற்றேன்
கரைசேர் அடியார் களிசிறப்பக்
காட்சி கொடுத்துன் னடியேன்பால்
பிரைசேர் பாலின் நெய்போலப்
பேசா திருந்தால் ஏசாரோ.
6. ஏசா நிற்பர் என்னைஉனக்
கடியான் என்று பிறரெல்லாம்
பேசா நிற்பர் யான்தானும்
பேணா நிற்பேன் நின்னருளே
தேசா நேசர் சூழ்ந்திருக்குந்
திருவோ லக்கம் சேவிக்க
ஈசா பொன்னம் பலத்தாடும்
எந்தாய் இனித்தான் இரங்காயே.
7. இரங்கும் நமக்கம் பலக்கூத்தன்
என்றென் றேமாந் திருப்பேனை
அருங்கற் பனைகற் பித்தாண்டாய்
ஆள்வா ரிலிமா டாவேனோ
நெருங்கும் அடியார் களும்நீயும்
நின்று நிலாவி விளையாடும்
மருங்கே சார்ந்து வரஎங்கள்
வாழ்வே வாவென் றருளாயே.
8. அருளா தொழிந்தால் அடியேனை
அஞ்சேல் என்பார் ஆர்இங்குப்
பொருளா என்னைப் புகுந்தாண்ட
பொன்னே பொன்னம் பலக்கூத்தா
மருளார் மனத்தோ டுனைப்பிரிந்து
வருந்து வேனை வாவென்றுன்
தெருளார் கூட்டங் காட்டாயேல்
செத்தே போனாற் சிரியாரோ.
9. சிரிப்பார் களிப்பார் தேனிப்பார்
திரண்டு திரண்டுன் திருவார்த்தை
விரிப்பார் கேட்பார் மெச்சுவார்
வெவ்வே றிருந்துன் திருநாமந்
தரிப்பார் பொன்னம் பலத்தாடுந்
தலைவா என்பார் அவர்முன்னே
நரிப்பாய் நாயேன் இருப்பேனோ
நம்பி இனித்தான் நல்காயே.
10 .நல்கா தொழியான் நமக்கென்றுன்
நாமம் பிதற்றி நயனநீர்
மல்கா வாழ்த்தா வாய்குழறா
வணங்கா மனத்தால் நினைந்துருகிப்
பல்கால் உன்னைப் பாவித்துப்
பரவிப் பொன்னம் பலமென்றே
ஒல்கா நிற்கும் உயிர்க்கிரங்கி
யருளாய் என்னை உடையானே.
Download Thirumurai 8.21 Kovil Mutha Thirupathigam: http://yadi.sk/d/cciOYDjmACERu
The Goddess who owns all,
dwells in the very centre Of Your self;
You dwell in the very centre Of Her self.
If it is true that You Two be pleased to dwell centred In me,
then deign to so grace me that I – Your servitor –,
Should dwell in the midst of Your devotees.
O Primal Ens of Ponnambalam that knows no end Be Pleased to fructify this – my wish and prayer.
O God who delights to dance in Ponnambalam !
You manifested Yourself before me and ruled me.
I also endeavoured to merit it by obeying Your Behests.
O God,
I had,
alas,
lagged behind.
If abiding in me in abounding grace,
You do Not question me thus:
``Wherefore are you so?
`` And say:
``Come along!
`` will not devotees Standing in Your Presence ask you:
``Who may this person be?
O Ens Absolute enshrined in Ponnambalam!
You are Delighted by the willing servitude of Your loving Devotees.
I,
the unfeeling one,
know not to melt In devotion.
So,
with the world as witness,
if I make A complaint,
will they not say:
``This does not become You.
`` You are pleased to cause them thrive who Perform yagas and are poised in the righteous way.
O Lord,
if I am not blessed with a darshan Of Your visage,
I will perish,
for sure.
O Source Absolute!
You are the source of guidance To,
not only the pentad of senses but to the Trinity Also.
You are indeed the source granting grace To Your thickly-thronging hereditary servitors.
Seeking Your mercy that will poise me in grace And peace,
I but weep and cry.
What else can I do?
O King of ponnambalam !
`O Sovereign !
O nectarean Dancer of Ponnambalam!
` Thus I hail You seeking Your grace,
poised Like the heron that awaits its coveted prey.
Thus,
Even thus,
I remain,
night and day,
In angst agony,
wilting.
While You have blessed Your servitors who have reached the shore Of Moksha,
and revealed Yourself to them,
You do not grace me with Your reassuring word And remain silent like ghee not yet manifest In the curdled milk.
At this,
will not The world at large dispraise You?
O Empyrean Light !
O Lord-God !
O our Father who dances In Ponnambalam !
Your devotees will reproach me;
Others will speak of me as Your servitor.
I stand here Yearning for Your grace.
Now at least,
in mercy Bless me to hail Your levee where Your loving devotees Are in attendance.
`The Lord of Ambalam will take pity on me.
` Thus,
Even thus,
I stood rejoicing.
You commandeered Me in a rare way and ruled me.
Should I become like unto unclaimed wealth?
Whilst You and Your thronging servitors are Engaged in the aeviternal and divine play,
O our Life,
be pleased to bid me come to Your side.
O Gold !
O Dancer in Ponnambalam !
Deeming me As worthy,
You barged into me and ruled me.
If You cease to grace me,
who is here that will Assure me thus:
``Fear not!
`` Parted from You I wilt,
with my manam befuddled.
Saying:
``Come hither!
`` if You do not reveal to me Your Assembly of enlightened and redeemed Servitors,
I will perish.
Then,
will You not be laughed at?
They will laugh,
feel delighted and make sweet Sounds as though their tongues are treated with honey.
Gathering in groups they will descant on Your glory,
Listen to Your praises and praise them that praise You.
Remaining apart they will chant Your hallowed names.
They will say:
``O Chief that dances in Ponnambalam!
`` Will I,
in their presence,
remain distressed and denigrated?
O Lord,
grace me – the dog –,
henceforth,
at least.
O God who owns me !
``You will not leave me,
without Bestowing grace on me.
`` Thus convinced,
I chant Your name with tear-filled eyes.
I hail You And extol You with faltering tongue,
set my Manam on You and melt;
I contemplate You,
Times without number,
hail you as Ponnambalam Itself and stand languishing.
Unto me who is such grant grace,
in mercy.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.