Thirunavukarasar Thevaaram Arul Anubavam

The place is named Tirupazhanam for its green environment and fertile fields. Once, a young Brahmin boy, chased by the God of Death, Yama ran in panic and surrendered at the feet of Lord Shiva in the temple. The Lord appeared before him and saved him from the clutches of death. As the Lord saved the boy from the danger of death, He is praised as Abath Sahayeswarar – (Abathu-danger, Sahayam-help).

The main tower is too ancient in three tier model. There is no flag post in the temple. It has a Balipeeta and Nandhi. There are shrines for Lord Vinayaka and Muruga. The vahanas (the vehicle idols of Gods) are stored in the right of the front hall. After worshipping Vinayaka and proceeding further on the left, there are shrines of Sapthamadhas (seven virgins), Vinayaka, Venugopala and Shivalingas in different names, Nataraja Sabha, Bhairava and Navagrahas the nine planets.

Thirumurai 4.12

5. மண்பொருந்தி வாழ்பவர்க்கும் மாதீர்த்த வேதியர்க்கும்

விண்பொருந்து தேவர்க்கும் வீடுபேறாய் நின்றானைப்

பண்பொருந்த விசைபாடும் பழனஞ்சே ரப்பனையென்

கண்பொருந்தும் போதத்துங் கைவிடநான் கடவேனோ. 

Civaṉ who was freedom from sufferings and attainment of eternal bliss.

to the people who live in this earth, to the very pure brahmins.

to the tēvar who live in heaven.

and my father in Paḻaṉam where music is sung to be appropriate to melodies.

will I give up thinking of him even at the time of my death?

Thirumurai 4.105

1. தன்னைச் சரணென்று தாளடைந் தேன்றன் னடியடையப்

புன்னைப் பொழிற்புக லூரண்ணல் செய்வன  கேண்மின்களோ

என்னைப் பிறப்பறுத் தென்வினை கட்டறுத் தேழ்நரகத்

தென்னைக் கிடக்கலொட் டான்சிவ லோகத் திருத்திடுமே. 

I approached the feet of the god in Pukalūr which has a garden of mast-wood trees, as my refuge.

Hear what all he does when I approached his feet.

completely exterminating my birth cutting as under completely the bondage of my karmams.

has decided that I should not dwell in the seven kinds of hells.

he will fix me permanently in civalōkam.

Thirumurai 5.50

1. எங்கே யென்னை யிருந்திடந் தேடிக்கொண்

டங்கே வந்தடை யாள மருளினார்

தெங்கே தோன்றுந் திருவாய்மூர்ச் செல்வனார்

அங்கே வாவென்று போனா ரதென்கொலோ.

Civaṉ in Tiruvāymūr where cocoanut trees are conspicuously visible from a distance.

searching for the place where I was, enquiring where it was and finding it.

told me about his marks of distinction out of grace, coming there.

he went ordering me you come there what is the reason for that?

Thirumurai 5.91

10. தெள்ளத் தேறித் தெளிந்துதித் திப்பதோர்

உள்ளத் தேற லமுத வொளிவெளி

கள்ளத் தேன்கடி யேன்கவ லைக்கடல்

வெள்ளத் தேனுக்கெவ் வாறு விளைந்ததே. 

when Civaṉ made my mind clear.

recognised myself and became clear the sweet honey that is produced in the mind.

the space that has the rays of nectar.

how was that honey produced in me who is full of deceit, fit to be despised, and has an ocean full of water which is only cares and anxieties?

Thirumurai 6.77

1. பாட அடியார் பரவக் கண்டேன்

    பத்தர் கணங்கண்டேன் மொய்த்த பூதம்

ஆடல் முழவம் அதிரக் கண்டேன்

    அங்கை அனல்கண்டேன் கங்கை யாளைக்

கோட லரவார் சடையிற் கண்டேன்

    கொக்கி னிதழ்கண்டேன் கொன்றை கண்டேன்

வாடல் தலையொன்று கையிற் கண்டேன்

    வாய்மூ ரடிகளைநான் கண்ட வாறே.

I beheld Him hailed by singing servitors;

I beheld The holy assembly of bhaktas;

I beheld The circling Bhootas play the muzhavam,

sounded During His dance;

I beheld the fire in His hand;

I beheld Ganga,

kaantal and serpent in His matted hair;

I beheld the feather of heron and the konrai;

I beheld a dry skull in His hand;

thus,

even thus,

I beheld the holy Lord of Vaaimoor.

Thirumurai 6.14

1. நினைந்துருகும் அடியாரை நைய வைத்தார்

    நில்லாமே தீவினைகள் நீங்க வைத்தார்

சினந்திருகு களிற்றுரிவைப் போர்வை வைத்தார்

    செழுமதியின் தளிர்வைத்தார் சிறந்து வானோர்

இனந்துருவி மணிமகுடத் தேறத் துற்ற

    இனமலர்கள் போதவிழ்ந்து மதுவாய்ப் பில்கி

நனைந்தனைய திருவடியென் தலைமேல் வைத்தார்

    நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே.

He made the devotees that melt thinking of Him To melt the more;

He caused all evil deeds to flee away From Him;

He mantled Himself in the hide of the tusker Of unabated wrath;

He wore on His crest The shoot of a glowing crescent;

when the thronging Celestials whose gemmy crowns-- decked With rare and choice flowers,

bowed at His feet,

they became Wet with the honey that flowed out of the blowing blooms;

He set on my head such hallowed feet;

Good indeed is what our Lord of Nalloor has wrought.