Saint Thirunavukkarasar praises this shrine in his Thevaram hymns
The story of the place is almost identical to the one Vibishana carrying the idol of Sri Ranganatha to Sri Lanka. When we see Lord Ganapathy, the tradition is that we slap (Kuttu) on the two sides of our forehead as a mark of worship. Here in Gokarnam, Ganapathy had to receive this Kuttu that too from Ravana. As a staunch Shiva devotee, Ravana came to know the reputation of the Pranalinga here, began penance to get the Pranalinga and take it to his place. Knowing the plan of Ravana, Devarishi Naradha went to Indira the king of Devas and told him that once the Pranalinga goes to Lanka, the Devas would lose their power and asked to prevent the ensuing danger. Yet, before Indira took steps, Ravana pleased the Lord and got the Pranalinga and proceeded to Lanka.
Sri Mahabaleswarar temple
Old year : 1000-2000 years old
City : Tirukokarnam
District : Uttara Kannada
State : Karnataka
இத்தலத்தின் வரலாறு, விபீஷணன் ரங்கநாதரை இலங்கைக்கு கொண்டு சென்றதை கணபதி தடுத்ததை ஒத்துள்ளது. கணபதியைப் பார்த்தால் பக்தர்கள் தான் தலையில் குட்டிக் கொள்வார்கள். ஆனால், இத்தலத்தில் குட்டு வாங்கிய கணபதி இருக்கிறார். இங்குள்ள பிராணலிங்கத்தின் பெருமையை கேள்விப்பட்ட ராவணன் அதை இலங்கை கொண்டு செல்வதற்காக, கயிலை மலை வந்து, சிவனை வேண்டி கடும் தவம் இருந்தான்.
இதையறிந்த நாரதர் சொர்க்கலோகம் சென்று இந்திரனிடம், ""ராவணன் இந்த லிங்கத்தை கொண்டு சென்றால், தேவர்கள் பலமிழப்பார்கள். அதைத் தடுக்க வேண்டும்,''என்றார். உடனே இந்திரன் தேவர்களுடன் கைலாயம் சென்றான். அதற்குள் ராவணன் தன் தவத்தால் ஈசனை மகிழ்வித்து பிராணலிங்கத்தை பெற்று இலங்கை திரும்பிக்கொண்டிருந்தான்.
ஈசன் இந்த லிங்கத்தை ராவணனிடம் கொடுக்கும் முன், ""ராவணா! நடந்து தான் இலங்கைக்கு கொண்டு செல்ல வேண்டும். அத்துடன் எந்தக்காரணத்தை கொண்டும் இதை கீழே வைக்க கூடாது. அப்படி வைத்தால் அது திரும்ப வராது,''என கூறி அனுப்பியிருந்தார். அவனிடமிருந்து அந்த லிங்கத்தைக் கைப்பற்ற எண்ணிய விஷ்ணு, ராவணன் சந்தியாவந்தனம் செய்வதில் காலம் தாழ்த்த மாட்டான் என்பதை அறிந்து, கணபதியை அழைத்து,""நீ பிரமச்சாரி வேடத்தில் ராவணன் இருக்குமிடத்தில் சுற்றித்திரி. ராவணன் சந்தியாவந்தன நேரம் வந்தவுடன் லிங்கத்தை கீழே வைக்காமல் உன்னிடம் கொடுப்பான்.
நீ அவனிடம், லிங்கத்தின் பாரம் தாங்க முடியாத சமயத்தில் நான் மூன்று முறை உன்னை அழைப்பேன். அப்போது நீ வராவிட்டால், லிங்கத்தை கீழே வைத்து விடுவேன் என்று சொல்,'' என்றார். இவ்வாறு கூறிய விஷ்ணு தன் கரத்தை பூமிக்கும் வானத்திற்கும் இடையில் நிறுத்தினார். அப்போது மாலை வேளை போல் சற்றே இருள் கவிய, ராவணன் சந்தியாவந்தனம் செய்வதற்காக கையிலிருந்த லிங்கத்தை அருகில் நின்று கொண்டிருந்த கணபதியிடம் கொடுத்து விட்டு சென்றான். அப்போது தேவர்கள் மூன்று உலகங்களின் பாரத்தையும் அந்த பிராண லிங்கத்தின் மீது செலுத்தினர். இந்த லிங்கத்தின் பாரம் தாங்க முடியாத கணபதி மூன்று முறை ராவணனை அழைத்தார்.
அப்படி அழைத்தும் ராவணன் வராத காரணத்தினால் லிங்கத்தை கீழே வைத்துவிட்டார். உடனே அந்த லிங்கம் சப்த பாதாளங்களையும் தாண்டி கீழே சென்று ஊன்றி நிலைத்து விட்டது. இதனால் தேவர்கள் மகிழ்ந்தனர். சந்தியாவந்தனம் முடித்து வந்த ராவணன், லிங்கம் கீழே வைக்கப்பட்டிருந்ததை கண்டு கணபதியின் தலையில் கோபத்தில் குட்டினான். தன் 20 கைகளாலும் லிங்கத்தை தூக்கி பார்த்தான். முடியாமல் போனதால் அங்கேயே விட்டுவிட்டு இலங்கை சென்றான்.
பிறகு தேவர்கள் தேவசிற்பியை அழைத்து லிங்கத்தை சுற்றி கோயில் அமைத்தனர். அதுவே கோகர்ண சிவன் கோயிலாகும். அதன் அருகிலேயே கணபதி நின்ற கோலத்தில் அருள்பாலிக்கிறார். சிவனை மகாபலேஸ்வரர் என்றும், நதிவடிவிலுள்ள அம்பிகையை தாமிரகவுரி என்றும் அழைக்கின்றனர்.
கோகர்ணம்- பெயர் விளக்கம் முன்னொரு காலத்தில் படைக்கும் தொழிலை சிறப்பாக நிறைவேற்ற சிவன் கடும் தவம் இருந்தார். அப்போது அவரது நெற்றியிலிருந்து ருத்ரன் வெளிப்பட்டார். படைக்கும் தொழிலை சிறப்பாக செய்ய ருத்ரனே தகுதி வாய்ந்தவர் என்று அவரை வேண்டினார். ருத்ரரும் ஒப்புக்கொண்டு, தான் படைக்கும் சகல ஜீவராசிகளும் நல்ல குணத்துடனும் பலத்துடனும் விளங்க பாதாள உலகம் சென்று கடும் தவம் இருந்தார். இதற்குள் 3 யுகங்கள் கழிந்து விட்டன. எனவே பிரம்மா தானே உயிர்களை படைக்க தொடங்கினார்.
இதையறிந்த ருத்ரர் பயங்கர கோபத்துடன் பாதாள உலகிலிருந்து பிரம்மனிடம் வந்தார். ஆனால், அவரால் படைக்கப்பட்ட பெரிய உலகம் குறுக்கிட்டது. அவர் அதை நொறுக்கத் தொடங்கினார். பயந்து போன பூமாதேவி, ""இறைவா! தாங்கள் தயவு செய்து கோபம் குறைந்து, தங்கள் உருவை சிறிதாக்கி கொண்டு என் காதின் வழியாக மெதுவாக வாருங்கள்,''என கெஞ்சினாள்.
இவளது வேண்டுதலை ஏற்ற ருத்ரன் கட்டை விரல் அளவில் உடலை சிறிதாக்கி கொண்டு அவள் காதின் வழியே வெளியே வந்து, ""பூமாதேவியே! நான் பாதாள உலகில் இருந்து வெளியே வருவதற்கு நீ கருப்பையாக இருந்ததனால் இந்த இடம் "ருத்ரயோனி' என்றும், அதற்கு காரணமான நீ "கோ' (பசு) என்றும், உனது காது "கர்ணம்' என்றும் வழங்கப்படும் என்றார். அன்றிலிருந்து இத்தலம் "கோகர்ணம்' ஆனது. எனவே, இத்தலத்தை "காது துவார தலம்' என்றும் அழைக்கிறார்கள்.
Thirumurai 6.49
திருக்கோகரணம்
பாடல் எண் : 1
சந்திரனுந் தண்புனலுஞ் சந்தித் தான்காண்
தாழ்சடையான்காண் சார்ந்தார்க் கமுதா னான்காண்
அந்தரத்தி லசுரர்புரம் மூன்றட் டான்காண்
அவ்வுருவி லவ்வுருவ மாயி னான்காண்
பந்தரத்து நான்மறைகள் பாடி னான்காண்
பலபலவும் பாணி பயில்கின் றான்காண்
மந்திரத்து மறைப்பொருளு மாயி னான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 2
தந்தவத்தன் தன்தலையைத் தாங்கி னான்காண்
சாரணன்காண் சார்ந்தார்க்கின் னமுதா னான்காண்
கெந்தத்தன் காண்கெடில வீரட் டன்காண்
கேடிலிகாண் கெடுப்பார்மற் றில்லா தான்காண்
வெந்தொத்த நீறுமெய் பூசி னான்காண்
வீரன்காண் வியன்கயிலை மேவி னான்காண்
வந்தொத்த நெடுமாற்கும் அறிவொ ணான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 3
தன்னுருவம் யாவருக்குந் தாக்கா தான்காண்
தாழ்சடையெம் பெருமான்காண் தக்கார்க் குள்ள
பொன்னுருவச் சோதிபுன லாடி னான்காண்
புராணன்காண் பூதங்க ளாயி னான்காண்
மின்னுருவ நுண்ணிடையாள் பாகத் தான்காண்
வேழத்தி னுரிவெருவப் போர்த்தான் தான்காண்
மன்னுருவாய் மாமறைக ளோதி னான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 4
ஆறேறு செஞ்சடையெம் ஆரூ ரன்காண்
அன்பன்காண் அணிபழனம் மேயான் றான்காண்
நீறேறி நிழல்திகழும் மேனி யான்காண்
நிருபன்காண் நிகரொன்று மில்லா தான்காண்
கூறேறு கொடுமழுவாட் படையி னான்காண்
கொக்கரையன் காண்குழுநற் பூதத் தான்காண்
மாறாய மதில்மூன்றும் மாய்வித் தான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 5
சென்றச் சிலைவாங்கிச் சேர்வித் தான்காண்
தீயம்பன் காண்திரி புரங்கள் மூன்றும்
பொன்றப் பொடியாக நோக்கி னான்காண்
பூதன்காண் பூதப் படையா ளிகாண்
அன்றப் பொழுதே அருள்செய் தான்காண்
அனலாடி காண்அடியார்க் கமுதா னான்காண்
மன்றல் மணங்கமழும் வார்சடை யான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 6
பிறையோடு பெண்ணொருபால் வைத்தான் றான்காண்
பேரவன்காண் பிறப்பொன்று மில்லா தான்காண்
கறையோடு மணிமிடற்றுக் காபா லிகாண்
கட்டங்கன் காண்கையிற் கபால மேந்திப்
பறையோடு பல்கீதம் பாடி னான்காண்
ஆடினான் காண்பாணி யாக நின்று
மறையோடு மாகீதங் கேட்டான் றான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 7
மின்னளந்த மேல்முகட்டின் மேலுற் றான்காண்
விண்ணவர்தம் பெருமான்காண் மேவி லெங்கும்
முன்னளந்த மூவர்க்கும் முதலா னான்காண்
மூவிலைவேற் சூலத்தெங் கோலத் தான்காண்
எண்ணளந்தென் சிந்தையே மேவி னான்காண்
ஏவலன்காண் இமையோர்க ளேத்த நின்று
மண்ணளந்த மாலறியா மாயத் தான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 8
பின்னு சடைமேற்பிறை சூடி னான்காண்
பேரருளன் காண்பிறப்பொன் றில்லா தான்காண்
முன்னி யுலகுக்கு முன்னா னான்காண்
மூவெயிலுஞ் செற்றுகந்த முதல்வன் றான்காண்
இன்னவுரு வென்றறிவொண் ணாதான் றான்காண்
ஏழ்கடலு மேழுலகு மாயி னான்காண்
மன்னும் மடந்தையோர் பாகத் தான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 9
வெட்ட வெடித்தார்க்கோர் வெவ்வழ லன்காண்
வீரன்காண் வீரட்டம் மேவி னான்காண்
பொட்ட அநங்கனையும் நோக்கி னான்காண்
பூதன்காண் பூதப் படையி னான்காண்
கட்டக் கடுவினைகள் காத்தாள் வான்காண்
கண்டன்காண் வண்டுண்ட கொன்றை யான்காண்
வட்ட மதிப்பாகஞ் சூடி னான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 10
கையாற் கயிலை யெடுத்தான் தன்னைக்
கால்விரலால் தோள்நெரிய வூன்றி னான்காண்
மெய்யின் நரம்பிசையாற் கேட்பித் தாற்கு
மீண்டே யவற்கருள்கள் நல்கி னான்காண்
பொய்யர் மனத்துப் புறம்பா வான்காண்
போர்ப்படையான் காண்பொருவா ரில்லா தான்காண்
மைகொள் மணிமிடற்று வார்சடை யான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
He keeps the river and the moon juxtaposed;
He is Of dazzling matted hair;
He is nectar unto them That depend on Him;
He smote the three skyey towns Of the Asuras;
He becames the beauteous form in which He is hailed;
He sang the four musical Vedas;
He plays The instruments of taalam in manifold ways;
He became The content of the Vedas rich in mantras;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
He holds the skull of him who fathered the world;
He moves everywhere;
He is Nectar unto them that depend On Him;
He is fragrance;
He is Virattan of the Gedilam;
He is the indestructible One;
He is One whom none can Destroy;
He daubs His body with the burnt ash;
He is The Hero;
He abides at the immense Kailas;
He is The unapproachable One to tall Maal who as His mount Bears Him;
He is beyond the ken of intellect;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
Unto none is His form manifested;
He is our Lord Of dazzling matted hair;
His form of auric flame Is experienced by the blessed;
He sports a river;
He is The perfect One ancient;
He became the lives;
He is Concorporate with Her of subtle and fulgurant waist;
He dreadfully mantled Himself in the hide of the tusker;
In His aeviternal form He chanted the Vedas;
He,
for ever Abides at Gokaranam upon the great main.
He is our Lord of Aaroor in whose red matted hair The river flows;
He is the loving One;
He is the Lord Who abides at beauteous Pazhanam;
His divine body Is bright with the ash;
He is the King;
He is unique;
He wields a cruel and cleft mazhu;
He plays On the kokkarai;
His hosts are the goodly Bhootas;
He smote the triple,
hostile and walled towns;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
He bent that bow (of Meru) and wielded it;
His dart was Agni;
He so cast His look on the three Mobile towns that they were reduced to powdery ash;
He is the Lord of lives;
His hosts are the Bhootas;
He instantaneously graces His adorers;
He bathes In the fire;
He is Nectar unto His servitors;
sweet And suaveolent is His spreading matted hair;
He for ever;
Abides at Gokaranam upon the great main.
He placed the crescent and a woman on a portion Of His crest;
He is the glorious One;
He is birthless;
He is Kaapaali of dark and beauteous throat;
He wields Kattangkam;
holding in His hand A skull He sang many a song to the beat of drum;
He danced rhythmically;
He is the Lord who heard The Vedas rendered most musically;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
He abides beyond the foudroyant vault of heaven;
He is the God of the Devas;
He is the Chief of the three Who held suzerainty everywhere;
He is the beauteous Wielder of the three-leaved trident;
fathoming My thought He abides in my chinta;
He is a hunter;
He is The One of gramarye hailed by the Devas standing,
Who is unknown to Maal who scaled the earth;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
He wore the crescent on His plaited,
matted crest;
Immense is His grace;
He is birthless;
by His sankalpa He manifested even before the worlds came into being;
He is the Primal One that smote in joy the three walled towns;
None knows what His form is;
He became the seven seas And the seven worlds;
the aeviternal Matron rests On one half of His body;
He,
for ever,
abides At Gokaranam upon the great main.
He became the blazing fire to them that contended vociferously;
He is the Hero;
He presides over Virattam;
by His look He smote Kaama;
He is every life;
His hosts are The Bhootas;
from cruel and fettering Karma He redeems men and fosters them;
like sugar He is Sweet;
He wears Kanrai whose nectar had been Eaten away by chafers;
He wears the semicircular crescent;
He,
for ever,
abides at Gokaranam upon the great main.
Pressing His toe,
He crushed his shoulders who lifted up The Kailas with his hands;
when with the veins Of his body he made music and caused Him hear He blessed him with manifold grace;
He keeps Away from the false-hearted;
He is the Lord Of martial weapons;
there is none to fight against Him;
He of the plaited,
matted hair has a dark neck;
He,
for ever,
abides at Gokaranam upon the great main.
This is one of the many places where Lord Shiva is swayambu. Goddess in the river form is worshipped as Tambra Gouri. Those expecting to be married pray here.
Ambika in river form: As the Lord is in the form of mount as in Kailash and the Goddess in the form of River, it is believed that She flows here as a river. The mount and the river are adjacent to each other here. Girivalam is very famous in places where Lord Shiva is in hill form. Here, Girivalam is not possible due to the river flowing. This is a salvation sthala – place.
Devotees perform Pithru pujas for their departed ancestors. It is hoped that even if they were in hell, they would be shifted to heaven. A dip in the river and worship of Lord Shiva would release a person suffering even from Brahmmahathi dosha –a sin equal to committing murder. Every good deed performed here would yield multiple benefits. The Linga is just of a thumb size. Devotees can perform the abishek themselves. Sage Agasthya had worshipped here. Gnanasambandar had praised the Lord in his hymns. For the salvation of the dead, a special performance is conducted here daily known as Pisasu Moksham.
Rudra Bhoomi: Dissatisfied with the creations of Brahmma, Rudra created Boodha Ganas to destroy the world. Lord Vishnu appeared before Rudra and advised him to do the destruction only at the Pralaya time and till then he should stay here and gift boons to the devotees. Rudra agreed. So, the place is also known as Rudra Boomi.
Tambra Gouri: While Brahmma was in deep contemplation, Parvathi facing the wrath of Rudra, then running as a river, appeared on His hand. Brahmma said that she would soon become the consort of Rudra-Shiva. Parvathi performed penance in the form of river in Tambra Mount. Pleased with her devotion, Rudra married her and the place came to be known Vaivashika Parvatham Wedding Mount. Goddess became Tambra Gouri. The river is just opposite the temple.
The story of the place is almost identical to the one Vibishana carrying the idol of Sri Ranganatha to Sri Lanka. When we see Lord Ganapathy, the tradition is that we slap (Kuttu) on the two sides of our forehead as a mark of worship. Here in Gokarnam, Ganapathy had to receive this Kuttu that too from Ravana. As a staunch Shiva devotee, Ravana came to know the reputation of the Pranalinga here, began penance to get the Pranalinga and take it to his place. Knowing the plan of Ravana, Devarishi Naradha went to Indira the king of Devas and told him that once the Pranalinga goes to Lanka, the Devas would lose their power and asked to prevent the ensuing danger. Yet, before Indira took steps, Ravana pleased the Lord and got the Pranalinga and proceeded to Lanka.
Lord Easwara (Shiva) while gifting the Linga to Ravana also stipulated a condition. The Lord said that he should go to Lanka only by walk and should not place the Linga on the ground till he reached his destination. Indira appealed to Lord Vishnu to protect the Devas from future dangers. Lord Vishnu knows that Ravana would not fail to perform the evening prayers-Sandhyvandana. He called Ganapathy, advised him to go round Ravana in the form of a Brahmmachari. When the prayer time came, as expected, Ravana saw Ganapathy and requested him to hold the Linga till he returned from the prayer and also requested him not to place it on the ground. Lord Ganapathy accepted his request on condition that when he felt the weight of the Linga and could not bear it, He would call Ravana thrice and if he did not turn up, He would leave the Linga on the ground. Lord Vishnu then placed His hand between earth and sky and created the evening.
Ravana thought it was time for Sandhyavandana and sought the help of Ganapathy. The Devas applied all the weight of the world on the Prana Linga which Ganapathy could not bear. He cried thrice but Ravana could not reach him and the Linga was placed on the ground.
The Linga has been placed on the ground it was going down into pathalam. When Ravana returned from Sandhyavandana prayers, noticed the Linga has been installed in pathalam, in anger Ravana tried to lift the Linga with his 20 hands but failed, then Ravana leave the Linga there and went to Lanka.
The Devas was happy and built the temple around the Linga was installed. Temple known as Gokarna Sivan Temple. Near to the temple there is shrine for Ganapathy in standing posture.
Sri Mahabaleswarar Temple, Gokarnam, Karnataka
Sri Mahabaleswarar Temple, Gokarnam, Karnataka
Sri Mahabaleswarar temple
Old year : 1000-2000 years old
City : Tirukokarnam
District : Uttara Kannada
State : Karnataka
இத்தலத்தின் வரலாறு, விபீஷணன் ரங்கநாதரை இலங்கைக்கு கொண்டு சென்றதை கணபதி தடுத்ததை ஒத்துள்ளது. கணபதியைப் பார்த்தால் பக்தர்கள் தான் தலையில் குட்டிக் கொள்வார்கள். ஆனால், இத்தலத்தில் குட்டு வாங்கிய கணபதி இருக்கிறார். இங்குள்ள பிராணலிங்கத்தின் பெருமையை கேள்விப்பட்ட ராவணன் அதை இலங்கை கொண்டு செல்வதற்காக, கயிலை மலை வந்து, சிவனை வேண்டி கடும் தவம் இருந்தான்.
இதையறிந்த நாரதர் சொர்க்கலோகம் சென்று இந்திரனிடம், ""ராவணன் இந்த லிங்கத்தை கொண்டு சென்றால், தேவர்கள் பலமிழப்பார்கள். அதைத் தடுக்க வேண்டும்,''என்றார். உடனே இந்திரன் தேவர்களுடன் கைலாயம் சென்றான். அதற்குள் ராவணன் தன் தவத்தால் ஈசனை மகிழ்வித்து பிராணலிங்கத்தை பெற்று இலங்கை திரும்பிக்கொண்டிருந்தான்.
ஈசன் இந்த லிங்கத்தை ராவணனிடம் கொடுக்கும் முன், ""ராவணா! நடந்து தான் இலங்கைக்கு கொண்டு செல்ல வேண்டும். அத்துடன் எந்தக்காரணத்தை கொண்டும் இதை கீழே வைக்க கூடாது. அப்படி வைத்தால் அது திரும்ப வராது,''என கூறி அனுப்பியிருந்தார். அவனிடமிருந்து அந்த லிங்கத்தைக் கைப்பற்ற எண்ணிய விஷ்ணு, ராவணன் சந்தியாவந்தனம் செய்வதில் காலம் தாழ்த்த மாட்டான் என்பதை அறிந்து, கணபதியை அழைத்து,""நீ பிரமச்சாரி வேடத்தில் ராவணன் இருக்குமிடத்தில் சுற்றித்திரி. ராவணன் சந்தியாவந்தன நேரம் வந்தவுடன் லிங்கத்தை கீழே வைக்காமல் உன்னிடம் கொடுப்பான்.
நீ அவனிடம், லிங்கத்தின் பாரம் தாங்க முடியாத சமயத்தில் நான் மூன்று முறை உன்னை அழைப்பேன். அப்போது நீ வராவிட்டால், லிங்கத்தை கீழே வைத்து விடுவேன் என்று சொல்,'' என்றார். இவ்வாறு கூறிய விஷ்ணு தன் கரத்தை பூமிக்கும் வானத்திற்கும் இடையில் நிறுத்தினார். அப்போது மாலை வேளை போல் சற்றே இருள் கவிய, ராவணன் சந்தியாவந்தனம் செய்வதற்காக கையிலிருந்த லிங்கத்தை அருகில் நின்று கொண்டிருந்த கணபதியிடம் கொடுத்து விட்டு சென்றான். அப்போது தேவர்கள் மூன்று உலகங்களின் பாரத்தையும் அந்த பிராண லிங்கத்தின் மீது செலுத்தினர். இந்த லிங்கத்தின் பாரம் தாங்க முடியாத கணபதி மூன்று முறை ராவணனை அழைத்தார்.
அப்படி அழைத்தும் ராவணன் வராத காரணத்தினால் லிங்கத்தை கீழே வைத்துவிட்டார். உடனே அந்த லிங்கம் சப்த பாதாளங்களையும் தாண்டி கீழே சென்று ஊன்றி நிலைத்து விட்டது. இதனால் தேவர்கள் மகிழ்ந்தனர். சந்தியாவந்தனம் முடித்து வந்த ராவணன், லிங்கம் கீழே வைக்கப்பட்டிருந்ததை கண்டு கணபதியின் தலையில் கோபத்தில் குட்டினான். தன் 20 கைகளாலும் லிங்கத்தை தூக்கி பார்த்தான். முடியாமல் போனதால் அங்கேயே விட்டுவிட்டு இலங்கை சென்றான்.
பிறகு தேவர்கள் தேவசிற்பியை அழைத்து லிங்கத்தை சுற்றி கோயில் அமைத்தனர். அதுவே கோகர்ண சிவன் கோயிலாகும். அதன் அருகிலேயே கணபதி நின்ற கோலத்தில் அருள்பாலிக்கிறார். சிவனை மகாபலேஸ்வரர் என்றும், நதிவடிவிலுள்ள அம்பிகையை தாமிரகவுரி என்றும் அழைக்கின்றனர்.
கோகர்ணம்- பெயர் விளக்கம் முன்னொரு காலத்தில் படைக்கும் தொழிலை சிறப்பாக நிறைவேற்ற சிவன் கடும் தவம் இருந்தார். அப்போது அவரது நெற்றியிலிருந்து ருத்ரன் வெளிப்பட்டார். படைக்கும் தொழிலை சிறப்பாக செய்ய ருத்ரனே தகுதி வாய்ந்தவர் என்று அவரை வேண்டினார். ருத்ரரும் ஒப்புக்கொண்டு, தான் படைக்கும் சகல ஜீவராசிகளும் நல்ல குணத்துடனும் பலத்துடனும் விளங்க பாதாள உலகம் சென்று கடும் தவம் இருந்தார். இதற்குள் 3 யுகங்கள் கழிந்து விட்டன. எனவே பிரம்மா தானே உயிர்களை படைக்க தொடங்கினார்.
இதையறிந்த ருத்ரர் பயங்கர கோபத்துடன் பாதாள உலகிலிருந்து பிரம்மனிடம் வந்தார். ஆனால், அவரால் படைக்கப்பட்ட பெரிய உலகம் குறுக்கிட்டது. அவர் அதை நொறுக்கத் தொடங்கினார். பயந்து போன பூமாதேவி, ""இறைவா! தாங்கள் தயவு செய்து கோபம் குறைந்து, தங்கள் உருவை சிறிதாக்கி கொண்டு என் காதின் வழியாக மெதுவாக வாருங்கள்,''என கெஞ்சினாள்.
இவளது வேண்டுதலை ஏற்ற ருத்ரன் கட்டை விரல் அளவில் உடலை சிறிதாக்கி கொண்டு அவள் காதின் வழியே வெளியே வந்து, ""பூமாதேவியே! நான் பாதாள உலகில் இருந்து வெளியே வருவதற்கு நீ கருப்பையாக இருந்ததனால் இந்த இடம் "ருத்ரயோனி' என்றும், அதற்கு காரணமான நீ "கோ' (பசு) என்றும், உனது காது "கர்ணம்' என்றும் வழங்கப்படும் என்றார். அன்றிலிருந்து இத்தலம் "கோகர்ணம்' ஆனது. எனவே, இத்தலத்தை "காது துவார தலம்' என்றும் அழைக்கிறார்கள்.
Thirumurai 6.49
திருக்கோகரணம்
பாடல் எண் : 1
சந்திரனுந் தண்புனலுஞ் சந்தித் தான்காண்
தாழ்சடையான்காண் சார்ந்தார்க் கமுதா னான்காண்
அந்தரத்தி லசுரர்புரம் மூன்றட் டான்காண்
அவ்வுருவி லவ்வுருவ மாயி னான்காண்
பந்தரத்து நான்மறைகள் பாடி னான்காண்
பலபலவும் பாணி பயில்கின் றான்காண்
மந்திரத்து மறைப்பொருளு மாயி னான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 2
தந்தவத்தன் தன்தலையைத் தாங்கி னான்காண்
சாரணன்காண் சார்ந்தார்க்கின் னமுதா னான்காண்
கெந்தத்தன் காண்கெடில வீரட் டன்காண்
கேடிலிகாண் கெடுப்பார்மற் றில்லா தான்காண்
வெந்தொத்த நீறுமெய் பூசி னான்காண்
வீரன்காண் வியன்கயிலை மேவி னான்காண்
வந்தொத்த நெடுமாற்கும் அறிவொ ணான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 3
தன்னுருவம் யாவருக்குந் தாக்கா தான்காண்
தாழ்சடையெம் பெருமான்காண் தக்கார்க் குள்ள
பொன்னுருவச் சோதிபுன லாடி னான்காண்
புராணன்காண் பூதங்க ளாயி னான்காண்
மின்னுருவ நுண்ணிடையாள் பாகத் தான்காண்
வேழத்தி னுரிவெருவப் போர்த்தான் தான்காண்
மன்னுருவாய் மாமறைக ளோதி னான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 4
ஆறேறு செஞ்சடையெம் ஆரூ ரன்காண்
அன்பன்காண் அணிபழனம் மேயான் றான்காண்
நீறேறி நிழல்திகழும் மேனி யான்காண்
நிருபன்காண் நிகரொன்று மில்லா தான்காண்
கூறேறு கொடுமழுவாட் படையி னான்காண்
கொக்கரையன் காண்குழுநற் பூதத் தான்காண்
மாறாய மதில்மூன்றும் மாய்வித் தான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 5
சென்றச் சிலைவாங்கிச் சேர்வித் தான்காண்
தீயம்பன் காண்திரி புரங்கள் மூன்றும்
பொன்றப் பொடியாக நோக்கி னான்காண்
பூதன்காண் பூதப் படையா ளிகாண்
அன்றப் பொழுதே அருள்செய் தான்காண்
அனலாடி காண்அடியார்க் கமுதா னான்காண்
மன்றல் மணங்கமழும் வார்சடை யான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 6
பிறையோடு பெண்ணொருபால் வைத்தான் றான்காண்
பேரவன்காண் பிறப்பொன்று மில்லா தான்காண்
கறையோடு மணிமிடற்றுக் காபா லிகாண்
கட்டங்கன் காண்கையிற் கபால மேந்திப்
பறையோடு பல்கீதம் பாடி னான்காண்
ஆடினான் காண்பாணி யாக நின்று
மறையோடு மாகீதங் கேட்டான் றான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 7
மின்னளந்த மேல்முகட்டின் மேலுற் றான்காண்
விண்ணவர்தம் பெருமான்காண் மேவி லெங்கும்
முன்னளந்த மூவர்க்கும் முதலா னான்காண்
மூவிலைவேற் சூலத்தெங் கோலத் தான்காண்
எண்ணளந்தென் சிந்தையே மேவி னான்காண்
ஏவலன்காண் இமையோர்க ளேத்த நின்று
மண்ணளந்த மாலறியா மாயத் தான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 8
பின்னு சடைமேற்பிறை சூடி னான்காண்
பேரருளன் காண்பிறப்பொன் றில்லா தான்காண்
முன்னி யுலகுக்கு முன்னா னான்காண்
மூவெயிலுஞ் செற்றுகந்த முதல்வன் றான்காண்
இன்னவுரு வென்றறிவொண் ணாதான் றான்காண்
ஏழ்கடலு மேழுலகு மாயி னான்காண்
மன்னும் மடந்தையோர் பாகத் தான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 9
வெட்ட வெடித்தார்க்கோர் வெவ்வழ லன்காண்
வீரன்காண் வீரட்டம் மேவி னான்காண்
பொட்ட அநங்கனையும் நோக்கி னான்காண்
பூதன்காண் பூதப் படையி னான்காண்
கட்டக் கடுவினைகள் காத்தாள் வான்காண்
கண்டன்காண் வண்டுண்ட கொன்றை யான்காண்
வட்ட மதிப்பாகஞ் சூடி னான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
பாடல் எண் : 10
கையாற் கயிலை யெடுத்தான் தன்னைக்
கால்விரலால் தோள்நெரிய வூன்றி னான்காண்
மெய்யின் நரம்பிசையாற் கேட்பித் தாற்கு
மீண்டே யவற்கருள்கள் நல்கி னான்காண்
பொய்யர் மனத்துப் புறம்பா வான்காண்
போர்ப்படையான் காண்பொருவா ரில்லா தான்காண்
மைகொள் மணிமிடற்று வார்சடை யான்காண்
மாகடல்சூழ் கோகரணம் மன்னி னானே.
He keeps the river and the moon juxtaposed;
He is Of dazzling matted hair;
He is nectar unto them That depend on Him;
He smote the three skyey towns Of the Asuras;
He becames the beauteous form in which He is hailed;
He sang the four musical Vedas;
He plays The instruments of taalam in manifold ways;
He became The content of the Vedas rich in mantras;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
He holds the skull of him who fathered the world;
He moves everywhere;
He is Nectar unto them that depend On Him;
He is fragrance;
He is Virattan of the Gedilam;
He is the indestructible One;
He is One whom none can Destroy;
He daubs His body with the burnt ash;
He is The Hero;
He abides at the immense Kailas;
He is The unapproachable One to tall Maal who as His mount Bears Him;
He is beyond the ken of intellect;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
Unto none is His form manifested;
He is our Lord Of dazzling matted hair;
His form of auric flame Is experienced by the blessed;
He sports a river;
He is The perfect One ancient;
He became the lives;
He is Concorporate with Her of subtle and fulgurant waist;
He dreadfully mantled Himself in the hide of the tusker;
In His aeviternal form He chanted the Vedas;
He,
for ever Abides at Gokaranam upon the great main.
He is our Lord of Aaroor in whose red matted hair The river flows;
He is the loving One;
He is the Lord Who abides at beauteous Pazhanam;
His divine body Is bright with the ash;
He is the King;
He is unique;
He wields a cruel and cleft mazhu;
He plays On the kokkarai;
His hosts are the goodly Bhootas;
He smote the triple,
hostile and walled towns;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
He bent that bow (of Meru) and wielded it;
His dart was Agni;
He so cast His look on the three Mobile towns that they were reduced to powdery ash;
He is the Lord of lives;
His hosts are the Bhootas;
He instantaneously graces His adorers;
He bathes In the fire;
He is Nectar unto His servitors;
sweet And suaveolent is His spreading matted hair;
He for ever;
Abides at Gokaranam upon the great main.
He placed the crescent and a woman on a portion Of His crest;
He is the glorious One;
He is birthless;
He is Kaapaali of dark and beauteous throat;
He wields Kattangkam;
holding in His hand A skull He sang many a song to the beat of drum;
He danced rhythmically;
He is the Lord who heard The Vedas rendered most musically;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
He abides beyond the foudroyant vault of heaven;
He is the God of the Devas;
He is the Chief of the three Who held suzerainty everywhere;
He is the beauteous Wielder of the three-leaved trident;
fathoming My thought He abides in my chinta;
He is a hunter;
He is The One of gramarye hailed by the Devas standing,
Who is unknown to Maal who scaled the earth;
He,
for ever,
Abides at Gokaranam upon the great main.
He wore the crescent on His plaited,
matted crest;
Immense is His grace;
He is birthless;
by His sankalpa He manifested even before the worlds came into being;
He is the Primal One that smote in joy the three walled towns;
None knows what His form is;
He became the seven seas And the seven worlds;
the aeviternal Matron rests On one half of His body;
He,
for ever,
abides At Gokaranam upon the great main.
He became the blazing fire to them that contended vociferously;
He is the Hero;
He presides over Virattam;
by His look He smote Kaama;
He is every life;
His hosts are The Bhootas;
from cruel and fettering Karma He redeems men and fosters them;
like sugar He is Sweet;
He wears Kanrai whose nectar had been Eaten away by chafers;
He wears the semicircular crescent;
He,
for ever,
abides at Gokaranam upon the great main.
Pressing His toe,
He crushed his shoulders who lifted up The Kailas with his hands;
when with the veins Of his body he made music and caused Him hear He blessed him with manifold grace;
He keeps Away from the false-hearted;
He is the Lord Of martial weapons;
there is none to fight against Him;
He of the plaited,
matted hair has a dark neck;
He,
for ever,
abides at Gokaranam upon the great main.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.