Thirumurai 1.62 திருக்கோளிலி
Arulmigu Brahmapureeswarar Kolili Naatheswarar Tirukkoil, Tirukkuvalai
பாடல் எண் : 1 பண் : பழந்தக்கராகம்
நாளாய போகாமே நஞ்சணியுங் கண்டனுக்கே
ஆளாய வன்புசெய்வோ மடநெஞ்சே யரனாமம்
கேளாய்நங் கிளைகிளைக்குங் கேடுபடாத் திறமருளிக்
கோளாய நீக்குமவன் கோளிலியெம் பெருமானே.
ஆடரவத் தழகாமை யணிகேழற் கொம்பார்த்த
தோடரவத் தொருகாதன் துணைமலர்நற் சேவடிக்கே
பாடரவத் திசைபயின்று பணிந்தெழுவார் தம்மனத்தில்
கோடரவந் தீர்க்குமவன் கோளிலியெம் பெருமானே.
நன்றுநகு நாண்மலரால் நல்லிருக்கு மந்திரங்கொண்
டொன்றிவழி பாடுசெய லுற்றவன்ற னோங்குயிர்மேல்
கன்றிவரு காலனுயிர் கண்டவனுக் கன்றளித்தான்
கொன்றைமலர் பொன்றிகழுங் கோளிலியெம் பெருமானே.
வந்தமண லால்இலிங்கம் மண்ணியின்கட் பாலாட்டும்
சிந்தைசெய்வோன் றன்கருமந் தேர்ந்துசிதைப் பான்வருமத்
தந்தைதனைச் சாடுதலுஞ் சண்டீச னென்றருளிக்
கொந்தணவு மலர்கொடுத்தான் கோளிலியெம் பெருமானே.
வஞ்சமனத் தஞ்சொடுக்கி வைகலுநற் பூசனையால்
நஞ்சமுது செய்தருளும் நம்பியென வேநினையும்
பஞ்சவரிற் பார்த்தனுக்குப் பாசுபத மீந்துகந்தான்
கொஞ்சுகிளி மஞ்சணவுங் கோளிலியெம் பெருமானே.
தாவியவ னுடனிருந்துங் காணாத தற்பரனை
ஆவிதனி லஞ்சொடுக்கி யங்கணனென் றாதரிக்கும்
நாவியல்சீர் நமிநந்தி யடிகளுக்கு நல்குமவன்
கோவியலும் பூவெழுகோற் கோளிலியெம் பெருமானே.
கன்னவிலு மால்வரையான் கார்திகழு மாமிடற்றான்
சொன்னவிலு மாமறையான் றோத்திரஞ்செய் வாயினுளான்
மின்னவிலுஞ் செஞ்சடையான் வெண்பொடியா னங்கையினில்
கொன்னவிலுஞ் சூலத்தான் கோளிலியெம் பெருமானே.
அந்தரத்திற் றேரூரு மரக்கன்மலை யன்றெடுப்பச்
சுந்தரத்தன் றிருவிரலா லூன்றஅவன் உடல்நெரிந்து
மந்திரத்த மறைபாட வாளவனுக் கீந்தானும்
கொந்தரத்த மதிச்சென்னிக் கோளிலியெம் பெருமானே.
நாணமுடை வேதியனும் நாரணனும் நண்ணவொணாத்
தாணுவெனை யாளுடையான் தன்னடியார்க் கன்புடைமை
பாணனிசை பத்திமையாற் பாடுதலும் பரிந்தளித்தான்
கோணலிளம் பிறைச்சென்னிக் கோளிலியெம் பெருமானே.
தடுக்கமருஞ் சமணரொடு தர்க்கசாத் திரத்தவர்சொல்
இடுக்கண்வரு மொழிகேளா தீசனையே யேத்துமின்கள்
நடுக்கமிலா வமருலகம் நண்ணலுமா மண்ணல்கழல்
கொடுக்ககிலா வரங்கொடுக்குங் கோளிலியெம் பெருமானே.
நம்பனைநல் லடியார்கள் நாமுடைமா டென்றிருக்கும்
கொம்பனையாள் பாகனெழிற் கோளிலியெம் பெருமானை
வம்பமருந் தண்காழிச் சம்பந்தன் வண்டமிழ்கொண்
டின்பமர வல்லார்கள் எய்துவர்க ளீசனையே.
my strong mind!
our life being wasted without any useful purpose.
we shall be affectionate towards Civaṉ only who adorns his neck with the poison, by becoming his slave.
Listen to the names of Araṉ.
granting the state of not being ruined, to our relation and their relations.
the god who removes evils, is our Lord in Kōḷili.
Civaṉ wears in one ear as ear-ring a cobra, has tied in the string of a dancing cobra a beautiful tortoise-shell and a beautiful hog`s tusk, as ornaments.
the god who removes distress in the minds of the devotees who bow and wake up from sleep practising music loudly and sing at the feet of the defectless twin lotus red feet of Civaṉ.
destroying the life of Kālaṉ (the god of death) who with rage came upon the precious life of Mārkkaṇṭēyaṉ who worshipped with concentration Civan with good blossomed fresh flower and mantiram of the good Vētam-s.
bestowed on him the boon of ever being sixteen years of age, on that day.
is our Lord in Kōḷili on whose form the koṉṟai flowers glitter like gold.
knowing the action of one who was concentraling his mind upon bathing the iliṅkam with milk in the river maṇṇi which was improvised by the sand brought by it.
when he punished the father who came with the intention of destroying his action.
granting him the position of Sandeesar.
our Lord in Kōḷili gave him the (koṉṟai) flower in bunches as a mark of distinction.
having subdued the five senses in the deceitful mind.
daily.
by the good act of pūcaṉai (Pūjā) Civaṉ became great by granting to pārttaṉ among the five brothers who was always meditating on him as the supreme being who consumed the poison as nectar.
is our Lord in Kōḷili where the parrots which speak softly fly near the clouds.
the supreme being whom Māl who measured the world could not know though he was with Civaṉ as his half.
who grants his grace to Naminanti Adigaḷ whose praise is on all mouths and who cherishes with love Civaṉ as having benign looks, subduing the five senses in the soul.
is our Lord in Kōḷili where in the gardens the flowers which are considered superior appear in the twigs.
Civaṉ has a big mountain, Kayilai, bearing boulders.
has a black neck which shines like the sable cloud.
has the great vētam whose words are uttered loudly.
is on the lips of those who praise him.
has a red caṭai which glitters like the lightning.
smears his person with white sacred ash.
holds a trident in his hand, which strikes fear in the minds of his enemies.
is our Lord in Kōḷili.
when the arakkaṉ who was driving his chariot in the sky lifted the mountain in that distant past.
when he sang the vētam which contains mantiram as his body was crushed when Civaṉ fixed firmly his beautiful toe.
the god who granted him a sword named cantirakācam.
is our Lord in Kōḷili who wears on his red head a crescent and bunches of flowers.
Civaṉ who is like a firm pillar and who could not be known by Vētiyaṉ (Piraman) who had no sense of shame and Nāraṇaṉ.
possesses me as his slave.
gave with affection many gifts when pāṇaṉ sang music with devotion as he had love towards the devotees of Civaṉ is our Lord in Kōḷili who bears on his head a curved young crescent.
People of this world!
without paying heed to the words of the buddhists who are well-versed in the science of Logic and camaṇar who wear mats desiring them, which will give you distress, praise the eminent feet of Civaṉ only.
you can reach the world of the immortal which has no distress; our Lord in Kōḷili will grant boons which other deities are incapable of giving.
on our Lord who is in beautiful Kōḷili, who has as a half a lady who is like a tender bough, and whom the good devotees esteem as their wealth and who has the name of Nampaṉ.
those who are able to enjoy happiness with the reputed Tamiḻ verses of Campantaṉ of cool Kāḻi where there is abundant fragrance, will ultimately reach Civaṉ.
Arulmigu Brahmapureeswarar Kolili Naatheswarar Tirukkoil, Tirukkuvalai
பாடல் எண் : 1 பண் : பழந்தக்கராகம்
நாளாய போகாமே நஞ்சணியுங் கண்டனுக்கே
ஆளாய வன்புசெய்வோ மடநெஞ்சே யரனாமம்
கேளாய்நங் கிளைகிளைக்குங் கேடுபடாத் திறமருளிக்
கோளாய நீக்குமவன் கோளிலியெம் பெருமானே.
ஆடரவத் தழகாமை யணிகேழற் கொம்பார்த்த
தோடரவத் தொருகாதன் துணைமலர்நற் சேவடிக்கே
பாடரவத் திசைபயின்று பணிந்தெழுவார் தம்மனத்தில்
கோடரவந் தீர்க்குமவன் கோளிலியெம் பெருமானே.
நன்றுநகு நாண்மலரால் நல்லிருக்கு மந்திரங்கொண்
டொன்றிவழி பாடுசெய லுற்றவன்ற னோங்குயிர்மேல்
கன்றிவரு காலனுயிர் கண்டவனுக் கன்றளித்தான்
கொன்றைமலர் பொன்றிகழுங் கோளிலியெம் பெருமானே.
வந்தமண லால்இலிங்கம் மண்ணியின்கட் பாலாட்டும்
சிந்தைசெய்வோன் றன்கருமந் தேர்ந்துசிதைப் பான்வருமத்
தந்தைதனைச் சாடுதலுஞ் சண்டீச னென்றருளிக்
கொந்தணவு மலர்கொடுத்தான் கோளிலியெம் பெருமானே.
வஞ்சமனத் தஞ்சொடுக்கி வைகலுநற் பூசனையால்
நஞ்சமுது செய்தருளும் நம்பியென வேநினையும்
பஞ்சவரிற் பார்த்தனுக்குப் பாசுபத மீந்துகந்தான்
கொஞ்சுகிளி மஞ்சணவுங் கோளிலியெம் பெருமானே.
தாவியவ னுடனிருந்துங் காணாத தற்பரனை
ஆவிதனி லஞ்சொடுக்கி யங்கணனென் றாதரிக்கும்
நாவியல்சீர் நமிநந்தி யடிகளுக்கு நல்குமவன்
கோவியலும் பூவெழுகோற் கோளிலியெம் பெருமானே.
கன்னவிலு மால்வரையான் கார்திகழு மாமிடற்றான்
சொன்னவிலு மாமறையான் றோத்திரஞ்செய் வாயினுளான்
மின்னவிலுஞ் செஞ்சடையான் வெண்பொடியா னங்கையினில்
கொன்னவிலுஞ் சூலத்தான் கோளிலியெம் பெருமானே.
அந்தரத்திற் றேரூரு மரக்கன்மலை யன்றெடுப்பச்
சுந்தரத்தன் றிருவிரலா லூன்றஅவன் உடல்நெரிந்து
மந்திரத்த மறைபாட வாளவனுக் கீந்தானும்
கொந்தரத்த மதிச்சென்னிக் கோளிலியெம் பெருமானே.
நாணமுடை வேதியனும் நாரணனும் நண்ணவொணாத்
தாணுவெனை யாளுடையான் தன்னடியார்க் கன்புடைமை
பாணனிசை பத்திமையாற் பாடுதலும் பரிந்தளித்தான்
கோணலிளம் பிறைச்சென்னிக் கோளிலியெம் பெருமானே.
தடுக்கமருஞ் சமணரொடு தர்க்கசாத் திரத்தவர்சொல்
இடுக்கண்வரு மொழிகேளா தீசனையே யேத்துமின்கள்
நடுக்கமிலா வமருலகம் நண்ணலுமா மண்ணல்கழல்
கொடுக்ககிலா வரங்கொடுக்குங் கோளிலியெம் பெருமானே.
நம்பனைநல் லடியார்கள் நாமுடைமா டென்றிருக்கும்
கொம்பனையாள் பாகனெழிற் கோளிலியெம் பெருமானை
வம்பமருந் தண்காழிச் சம்பந்தன் வண்டமிழ்கொண்
டின்பமர வல்லார்கள் எய்துவர்க ளீசனையே.
my strong mind!
our life being wasted without any useful purpose.
we shall be affectionate towards Civaṉ only who adorns his neck with the poison, by becoming his slave.
Listen to the names of Araṉ.
granting the state of not being ruined, to our relation and their relations.
the god who removes evils, is our Lord in Kōḷili.
Civaṉ wears in one ear as ear-ring a cobra, has tied in the string of a dancing cobra a beautiful tortoise-shell and a beautiful hog`s tusk, as ornaments.
the god who removes distress in the minds of the devotees who bow and wake up from sleep practising music loudly and sing at the feet of the defectless twin lotus red feet of Civaṉ.
destroying the life of Kālaṉ (the god of death) who with rage came upon the precious life of Mārkkaṇṭēyaṉ who worshipped with concentration Civan with good blossomed fresh flower and mantiram of the good Vētam-s.
bestowed on him the boon of ever being sixteen years of age, on that day.
is our Lord in Kōḷili on whose form the koṉṟai flowers glitter like gold.
knowing the action of one who was concentraling his mind upon bathing the iliṅkam with milk in the river maṇṇi which was improvised by the sand brought by it.
when he punished the father who came with the intention of destroying his action.
granting him the position of Sandeesar.
our Lord in Kōḷili gave him the (koṉṟai) flower in bunches as a mark of distinction.
having subdued the five senses in the deceitful mind.
daily.
by the good act of pūcaṉai (Pūjā) Civaṉ became great by granting to pārttaṉ among the five brothers who was always meditating on him as the supreme being who consumed the poison as nectar.
is our Lord in Kōḷili where the parrots which speak softly fly near the clouds.
the supreme being whom Māl who measured the world could not know though he was with Civaṉ as his half.
who grants his grace to Naminanti Adigaḷ whose praise is on all mouths and who cherishes with love Civaṉ as having benign looks, subduing the five senses in the soul.
is our Lord in Kōḷili where in the gardens the flowers which are considered superior appear in the twigs.
Civaṉ has a big mountain, Kayilai, bearing boulders.
has a black neck which shines like the sable cloud.
has the great vētam whose words are uttered loudly.
is on the lips of those who praise him.
has a red caṭai which glitters like the lightning.
smears his person with white sacred ash.
holds a trident in his hand, which strikes fear in the minds of his enemies.
is our Lord in Kōḷili.
when the arakkaṉ who was driving his chariot in the sky lifted the mountain in that distant past.
when he sang the vētam which contains mantiram as his body was crushed when Civaṉ fixed firmly his beautiful toe.
the god who granted him a sword named cantirakācam.
is our Lord in Kōḷili who wears on his red head a crescent and bunches of flowers.
Civaṉ who is like a firm pillar and who could not be known by Vētiyaṉ (Piraman) who had no sense of shame and Nāraṇaṉ.
possesses me as his slave.
gave with affection many gifts when pāṇaṉ sang music with devotion as he had love towards the devotees of Civaṉ is our Lord in Kōḷili who bears on his head a curved young crescent.
People of this world!
without paying heed to the words of the buddhists who are well-versed in the science of Logic and camaṇar who wear mats desiring them, which will give you distress, praise the eminent feet of Civaṉ only.
you can reach the world of the immortal which has no distress; our Lord in Kōḷili will grant boons which other deities are incapable of giving.
on our Lord who is in beautiful Kōḷili, who has as a half a lady who is like a tender bough, and whom the good devotees esteem as their wealth and who has the name of Nampaṉ.
those who are able to enjoy happiness with the reputed Tamiḻ verses of Campantaṉ of cool Kāḻi where there is abundant fragrance, will ultimately reach Civaṉ.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.