Blessed I am to think on the feet of Sivan

Thirumurai 6.19

முளைத்தானை யெல்லார்க்கும் முன்னே தோன்றி
    முதிருஞ் சடைமுடிமேல் முகிழ்வெண் திங்கள்
வளைத்தானை வல்லசுரர் புரங்கள் மூன்றும்
    வரைசிலையா வாசுகிமா நாணாக் கோத்துத்
துளைத்தானைச் சுடுசரத்தால் துவள நீறாத்
    தூமுத்த வெண்முறுவ லுமையோ டாடித்
திளைத்தானைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

விண்ணுலகின் மேலார்கள் மேலான் தன்னை
    மேலாடு புரமூன்றும் பொடிசெய் தானைப்
பண்ணிலவு பைம்பொழில்சூழ் பழனத் தானைப்
    பசும்பொன்னின் நிறத்தானைப் பால்நீற் றானை
உண்ணிலவு சடைக்கற்றைக் கங்கை யாளைக்
    கரந்துமையோ டுடனாகி யிருந்தான் தன்னைத்
தெண்ணிலவு தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

நீர்த்திரளை நீள்சடைமேல் நிறைவித் தானை
    நிலமருவி நீரோடக் கண்டான் தன்னைப்
பாற்றிரளைப் பயின்றாட வல்லான் தன்னைப்
    பகைத்தெழுந்த வெங்கூற்றைப் பாய்ந்தான் தன்னைக்
காற்றிரளாய் மேகத்தி னுள்ளே நின்று
    கடுங்குரலா யிடிப்பானைக் கண்ணோர் நெற்றித்
தீத்திரளைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

வானமிது வெல்லா முடையான் தன்னை
    வரியரவக் கச்சானை வன்பேய் சூழக்
கானமதில் நடமாட வல்லான் தன்னைக்
    கடைக்கண்ணால் மங்கையையு நோக்கா வென்மேல்
ஊனமது வெல்லா மொழித்தான் தன்னை
    யுணர்வாகி யடியேன துள்ளே நின்ற
தேனமுதைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

ஊரானை யுலகேழாய் நின்றான் தன்னை
    யொற்றைவெண் பிறையானை யுமையோ டென்றும்
பேரானைப் பிறர்க்கென்று மரியான் தன்னைப்
    பிணக்காட்டில் நடமாடல் பேயோ டென்றும்
ஆரானை அமரர்களுக் கமுதீந் தானை
    அருமறையால் நான்முகனும் மாலும் போற்றும்
சீரானைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

மூவனை மூர்த்தியை மூவா மேனி
    யுடையானை மூவுலகுந் தானே யெங்கும்
பாவனைப் பாவ மறுப்பான் தன்னைப்
    படியெழுத லாகாத மங்கை யோடு
மேவனை விண்ணோர் நடுங்கக் கண்டு
    விரிகடலின் நஞ்சுண் டமுத மீந்த
தேவனைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

துறந்தார்க்குத் தூநெறியாய் நின்றான் தன்னைத்
    துன்பந் துடைத்தாள வல்லான் தன்னை
இறந்தார்க ளென்பே யணிந்தான் தன்னை
    யெல்லி நடமாட வல்லான் தன்னை
மறந்தார் மதில்மூன்றும் மாய்த்தான் தன்னை
    மற்றொருபற் றில்லா அடியேற் கென்றும்
சிறந்தானைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

வாயானை மனத்தானை மனத்துள் நின்ற
    கருத்தானைக் கருத்தறிந்து முடிப்பான் தன்னைத்
தூயானைத் தூவெள்ளை யேற்றான் தன்னைச்
    சுடர்த்திங்கட் சடையானைத் தொடர்ந்து நின்றென்
தாயானைத் தவமாய தன்மை யானைத்
    தலையாய தேவாதி தேவர்க் கென்றும்
சேயானைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

பகைச்சுடராய்ப் பாவ மறுப்பான் தன்னைப்
    பழியிலியாய் நஞ்சுண் டமுதீந் தானை
வகைச்சுடராய் வல்லசுரர் புரமட் டானை
    வளைவிலியா யெல்லார்க்கு மருள்செய் வானை
மிகைச்சுடரை விண்ணவர்கண் மேலப் பாலை
    மேலாய தேவாதி தேவர்க் கென்றும்
திகைச்சுடரைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

மலையானை மாமேரு மன்னி னானை
    வளர்புன் சடையானை வானோர் தங்கள்
தலையானை யென்தலையி னுச்சி யென்றுந்
    தாபித் திருந்தானைத் தானே யெங்கும்
துலையாக வொருவரையு மில்லா தானைத்
    தோன்றாதார் மதில்மூன்றுந் துவள எய்த
சிலையானைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.

தூர்த்தனைத் தோள்முடிபத் திறுத்தான் தன்னைத்
    தொன்னரம்பின் இன்னிசைகேட் டருள்செய் தானைப்
பார்த்தனைப் பணிகண்டு பரிந்தான் தன்னைப்
    பரிந்தவற்குப் பாசுபதம் ஈந்தான் தன்னை
ஆத்தனை யடியேனுக் கன்பன் தன்னை
    யளவிலாப் பல்லூழி கண்டு நின்ற
தீர்த்தனைத் தென்கூடல் திருவா லவாய்ச்
    சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே.


He self-manifested before all entia came into being;
He decked His well-grown matted hair with the burgeoning White crescent;
with Meru for His bow and great Vaasuki For the long cord,
He pierced with a burning dart The triple towns of the mighty Asuras;
He so dallied With Uma whose white teeth are pearls serene,
That She bore the impress of His ash on Her person And grew forfoughten;
blessed am I Who am given to think on the feet of Siva abiding At Koodal`s Tiru Aalavaai in the south.

He is above the Devas of the celestial world;
He reduced to ash the three skyey towns;
He is of Pazhanam girt with melodious gardens;
He is Of the hue of fresh gold;
He wears the milk-white ash;
He concealed the damsel Ganga who moved within His Clustered,
matted hair,
and abode with Uma;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding in Tiru Aalavaai Of Southern Koodal of aeviternal wisdom.

He held on His long matted hair the massed water;
He caused (that) water to (fall and) run on earth;
He caused Himself to be bathed in abundant milk;
He smote cruel Death that rose up in enmity;
He abides in the cloud as packed wind,
and thunders In harsh voice;
He is the One that has in his forehead The fiery eye;
blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding at Koodal`s Tiru Aalavaai in the south.

He owns the heavens and all else too;
He is cinctured By a streaked serpent;
He is the One who is valiant to dance Surrounded by the mighty ghouls,
in the crematory;
By His sidelong looks He eyed His Consort and me;
He totally cured me of my flaws;
He is the nectarean Honey Who as consciousness abides in me;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding at Koodal`s Tiru Aalavaai in the south.

He abides in all towns and in the seven worlds;
He wears a white crescent;
He is for ever inseparable From Uma;
He is extremely difficult of access for others;
His dance with ghouls at the crematory is never ending;
He gifted to the celestials nectar;
He is the glorious One Hailed with the great Vedic hymns by Brahma and Vishnu;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding at Koodal`s Tiru Aalavaai in the south.

He is the aged;
He has a form;
His body never ages;
He pervades the three worlds;
He is the an nuller of sins;
In love He abides with Her whose beauty defies the brush;
Beholding the quaking of the celestials,
He,
the Deva,
Ate the venom of the ocean and blessed them with nectar;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding at Koodal`s Tiru Aalavaai in the south.

He is the pure Way of the renunciants;
He is the One Who can wipe out sorrow and rule (us);
He but wears The bones of the dead;
He is the One potent to dance In the night;
He destroyed the triple,
walled towns Of those who ceased to think on Him;
He is the Chief Who sustains me--the servitor who is unattached;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding at Koodal`s Tiru Aalavaai in the south.

He is the animator of lips as well as manam;
He is the inner thought;
He is the fulfiller of thought;
He is the pure One;
His mount is a white Bull;
His matted crest sports a bright crescent;
He is My mother who ever abides in me;
It is He who is tapas;
He is far,
far away from the Chief Devaati Devas;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding at Koodal`s Tiru Aalavaai in the south.

As Foe to Darkness,
He the bright One,
annuls sins;
The blamesless One ate poison and gifted away nectar;
As spiralling fire He smote the towns of the mighty Asuras;
As the impartial One,
He graced all;
as the supernal light He is the Beyond far above the celestials;
He is The beacon-light to the chief Devaati Devas;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding in Koodals` Tiru Aalavaai in the south.

He is a mountain;
He abides at great Meru;
His well-grown Matted hair is ruddy;
He is the Lord of the celestials;
He is ever firmly poised in my crown;
He is the One Beyond compare;
He is the One who smote the three Walled towns of the hostile ones and reduced them to dust;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding at Koodal`s Tiru Aalavaai in the south.

He crushed the ten heads and the shoulders Of the debauchee;
hearkening to the melody Of his hoary strings,
He blessed him;
He loved Arjuna for his servitorship;
in love He blessed him With Paasupatam;
He is the One to be trusted;
He is dear to me;
He is the Pure One,
the Witness of the endless aeons;
Blessed am I who am given to think on the feet Of Siva abiding at Koodals` Tiru Aalavaai in the south.