Lord Ponvaithanathar put gold coin on the doorsteps of the temple

Moolavar : Ponvaithanaathar (Swarna Sthaapaneswarar)
Historical Name: Thiruccirremam
City : Chithaaimur
District : Tiruvarur

Appar, Sampantar Thevaram

The Lord of this place appears as a swayambu murthi. Long ago, sage Brahma rishi was dutifully performing the ‘arthajaama pooja’ (midnight worship). Once, the doors of the temple were closed before he arrived. Hence, he took the form of a bee, went through a small hole and worshipped the Lord. The other rishis also likewise worshipped the Lord. Even today, we can see the beehives in the ardha mantapam of the temple. Poojas are performed every day for these beehives.

Arulmigu Ponvaithanaathar Tirukkoil, Chithaaimur – 610 203, Tirukkuvalai taluk, Nagapatinam District.

Those who pray here for normal delivery are sure to be blessed.  The belief is that if one worships the Lord Ponvaithanaathar, he will become certainly wealthy.

Those who pray here for normal delivery are sure to be blessed.  It is said that as per the request of the chettiar girl and because of the grace of Ambal, women in this area and those who pray have only normal delivery.  This is the holy place where the Lord blessed the chettiar girl with gold coins to wipe out her poverty and so the belief is, if Lord Ponvaithanaathar is worshipped a person becomes rich.

In the Chetti Street of this place lived a person, Sankaran, a great devotee of Lord Siva.  His wife was Anbirperiyaal.  A few days after the marriage, her husband went to the neighbouring country on business.  During those days with her husband, she had become pregnant. Everyday this lady used to sweep and mop the floor of the temple, and keep it clean.  She also prepared garlands for the deity.  The happy Lord satisfied with her service, put a gold coin every day on the doorsteps of the temple, for her expenses.  Hence, this Lord came to be known as ‘Ponvaithanaathar’.  After a few months, people came to know about her pregnancy.  None knew about the Lord giving her gold coin. Her husband was out of station.  Then, how did she have money for her expenses? How did she become pregnant? –  people began doubting her.  So, they ostracized her.  This chaste, bold woman surrendered herself to the Lord and stayed in the temple itself.  The confinement date was nearing.  She had none to help her.  She prayed to the Lord to save her.  The Great Mother, Goddess Akilandeswari, the Mother of all created beings, conducted the delivery for this abandoned woman.  The baby was born; her husband who went on business also returned.  The citizens of the place told him that they doubted his wife’s character.  Pained by these words, he enquired his wife about this charge.  But, she categorically replied that the Lord was the witness for her purity.  Her husband put strange conditions to her:  “If you are a sincere person, the closed doors of the temple should open on its accord.  The Arthajaama pooja (the midnight pooja) should happen on its own arrangement.  The sacrificial peetam behind the Nandi image should be placed before the Nandi statue.  The sacred tree behind the temple should grow in front of the temple”.  The shocked woman deeply prayed to the Lord, who wholeheartedly accepted her prayers.  

Accordingly, in the presence of the people the closed temple doors opened, the sacrificial peetam moved before the Nandi, the sacred tree also grew before the temple and the midnight pooja happened without the priest.  The surprised citizens  understood  that these miracles were performed by the Lord Himself and so blessed the woman.  Even today we can see the Nandi statue outside the temple and the altar before the Nandi.

Thirumurai 3.42 திருச்சிற்றேமம்

பாடல் எண் : 1 பண் : கொல்லிக்கௌவாணம்
நிறைவெண்டிங்கள் வாண்முக மாதர்பாட நீள்சடைக்
குறைவெண்டிங்கள் சூடியோ ராடன்மேய கொள்கையான்
சிறைவண்டியாழ்செய் பைம்பொழிற் பழனஞ்சூழ்சிற் றேமத்தான்
இறைவனென்றே யுலகெலா மேத்தநின்ற பெருமானே.

மாகத்திங்கள் வாண்முக மாதர்பாட வார்சடைப்
பாகத்திங்கள் சூடியோ ராடன்மேய பண்டங்கன்
மேகத்தாடு சோலைசூழ் மிடைசிற்றேம மேவினான்
ஆகத்தேர்கொ ளாமையைப் பூண்டவண்ண லல்லனே.

நெடுவெண்டிங்கள் வாண்முக மாதர்பாட நீள்சடைக்
கொடுவெண்டிங்கள் சூடியோ ராடன்மேய கொள்கையான்
படுவண்டியாழ்செய் பைம்பொழிற் பழனஞ்சூழ்சிற் றேமத்தான்
கடுவெங்கூற்றைக் காலினாற் காய்ந்தகடவு ளல்லனே.

கதிரார் திங்கள் வாண்முக மாதர்பாடக் கண்ணுதல்
முதிரார்திங்கள் சூடியோ ராடன்மேய முக்கணன்
எதிரார்புனலம் புன்சடை எழிலாருஞ்சிற் றேமத்தான்
அதிரார்பைங்க ணேறுடை யாதிமூர்த்தி யல்லனே.

வானார்திங்கள் வாண்முக மாதர்பாட வார்சடைக்
கூனார்திங்கள் சூடியோ ராடன்மேய கொள்கையான்
தேனார்வண்டு பண்செயுந் திருவாருஞ்சிற் றேமத்தான்
மானார்விழிநன் மாதொடும் மகிழ்ந்தமைந்த னல்லனே.

பனிவெண்டிங்கள் வாண்முக மாதர்பாடப் பல்சடைக்
குனிவெண்டிங்கள் சூடியோ ராடன்மேய கொள்கையான்
தனிவெள்விடையன் புள்ளினத் தாமம்சூழ்சிற் றேமத்தான்
முனிவு மூப்புநீக்கிய முக்கண்மூர்த்தி யல்லனே.

கிளருந்திங்கள் வாண்முக மாதர்பாடக் கேடிலா
வளருந்திங்கள் சூடியோ ராடன்மேய மாதவன்
தளிருங்கொம்பு மதுவுமார் தாமஞ்சூழ்சிற் றேமத்தான்
ஒளிரும்வெண்ணூன் மார்பனென் உள்ளத்துள்ளான் அல்லனே.

சூழ்ந்ததிங்கள் வாண்முக மாதர்பாடச் சூழ்சடைப்
போழ்ந்ததிங்கள் சூடியோ ராடன்மேய புண்ணியன்
தாழ்ந்தவயற்சிற் றேமத்தான் றடவரையைத்தன் றாளினால்
ஆழ்ந்தவரக்க னொல்கவன் றடர்த்தவண்ண லல்லனே.

தனிவெண்டிங்கள் வாண்முக மாதர்பாடத் தாழ்சடைத்
துணிவெண்டிங்கள் சூடியோ ராடன்மேய தொன்மையான்
அணிவண்ணச்சிற் றேமத்தா னலர்மேலந்த ணாளனும்
மணிவண்ணனுமுன் காண்கிலா மழுவாட்செல்வ னல்லனே.

வெள்ளைத்திங்கள் வாண்முக மாதர்பாட வீழ்சடைப்
பிள்ளைத்திங்கள் சூடியோ ராடன்மேய பிஞ்ஞகன்
உள்ளத்தார்சிற் றேமத்தா னுருவார்புத்த ரொப்பிலாக்
கள்ளத்தாரைத் தானாக்கியுட் கரந்துவைத்தான் அல்லனே.

கல்லிலோத மல்குதண் கானல்சூழ்ந்த காழியான்
நல்லவாய வின்றமிழ் நவிலுஞான சம்பந்தன்
செல்வனூர்சிற் றேமத்தைப் பாடல்சீரார் நாவினால்
வல்லராகி வாழ்த்துவா ரல்லலின்றி வாழ்வரே.
 
as Umai with a bright face which is like the white full moon, sings.
Civaṉ has a desirable nature of dancing wearing on the long caṭai a white crescent.
who dwells in ciṟṟēmam surrounded by fields and verdant gardens in which bees with wings hum like the music produced in yāḻ.
is the god who stands to be praised by all the people of this world as `the supreme god` the singing of Umai and Civaṉ dancing to that time is mentioned in the following verses.

as Umai, who has a bright face like the full moon shining in the sky, sings Civaṉ who performed the dance of pāṇṭaraṅkam and who desired dancing, wearing a crescent on his long catai.
Civaṉ who desired to dwell in ciṟṟēman, surrounded on all sides by crowded gardens which seem to dance in the clouds by their branches.
is he not the superior god who adorned his chest with a beautiful shell of a tortoise?

as Umai with a bright face like the white moon which is above the sun;
Civaṉ has the nature of dancing, wearing a curved and white crescent on his long caṭai.
Civaṉ in ciṟṟēman surrounded by fields and verdant gardens in which the humming bees produce music like the music of the yāḻ.
is he not the god who killed the cruel and dreadful god of death by his foot?

as Umai, the lady with a bright face like the full moon which has manyrays, is singing.
the god with a frontal eye, and the god with three eyes who has the nature of desiring dancing wearing a crescent.
the Lord in ciṟṟēmam whose ruddy caṭai is made beautiful by the water which he received on it.
is he not the primordial god who has a visible form and has a bull with tender eyes, and a roaring sound produced by bellowing?

as Umai, the lady with a bright face like the moon in the sky, sings.
the god who has the nature of dancing, wearing on the long caṭai a curved crescent.
Civaṉ who is in ciṟṟēmam, where there is abundant wealth and where the bees which drink the honey hum melody-types.
is he not the youth that rejoiced in being united with a good lady who has trembling looks like the deer?

as Umai, the lady with a bright face like the cool and white moon, sings Civaṉ has the nature of dancing wearing a white and curved crescent on catai, a combination of many hairs interwoven who has an white bull which has no equal.
who is in ciṟṟēmam where flocks of birds surround like a garland and fly.
is he not the god who has a visible form with three eyes, and who has removed dislikes and old age, to his devotees?

as Umai, the lady with a bright face like the brilliant moon, sings the great sage who has the nature of dancing wearing a crescent that waxes and has no destruction.
Civaṉ in ciṟṟēmam surrounded by garlands which have abundant fresh leaves, small twigs and honey.
is he not inside my heart, who wears on his chest a shining white sacred thread?

as Umai, the lady with a bridge face like the moon which revolves round the mountain mēru.
the embodiment of virtues who desired to dance wearing a crescent that appears to be cut from the moon, on the caṭai surrounding the head.
Civaṉ who dwells in ciṟṟēmam which has deep fields.
is he not the superior god who crushed to make the arakkaṉ lose his valour who sank under the big mountain with his foot?

as Umai, the lady with a bright face like the cool white moon, sings.
Civaṉ, the ancient god, who desired dancing wearing a white crescent on his caṭai which is hanging low.
who is in ciṟṟēmam of artificial beauty.
is he not the god who has the weapon of a battle-axe and who could not be seen by the brahmin on the lotus flower Piramaṉ and Māl who has the colour of sapphire, long ago?

as Umai, the lady with a bright face like the white moon, sings.
the destroying god who desired dancing wearing a crescent on his caṭai which is hanging low.
who dwells in the hearts of all.
is he not the god who create the buddhists form and the amanar whose deception is unequalled, and concealed himself from their hearts?

ñāṉacampantaṉ who speaks sweet and refined tamiḻ and a native of kāḻi surrounded by cool sea-shore gardens where the waves of the sea are surging and dashing against the stone-walls of the fort.
those who praise, being able by their eminent tongues with the verses on ciṟṟēmam, the place of Civaṉ.
will live a life without sufferings.

Sundarar worship Lord Yedaganathar from the boat in Vaigai

Yedga Natha Swami temple  Yedaga Natheswarar
Historical Name: Tiru Yedagam
City : Thiruvedagam
District :Madurai

The temple is closely linked with the history of Saivite Child Saint Tirugnana Sambandar and is praised in his Thevaram hymns.  This is the 4th Shiva temple in Pandya region praised in Thevaram hymns.

Lord Yedaganatha Swami is a swayambumurthi in the temple. Though the Shivrathri Puja is dedicated only to Lord Shiva in all temples, the fourth puja of the night is dedicated to Lord Bhairava in this temple, as followed in Kasi-Varanasi. Those lucky to have this Kala Bhairava puja on Shivrathri day derive the benefit of performing Ashwamwta Yaga.

Lord Vinayaka:  There is a sculpture on a pillar of a Vinayaka on the Moojuru vahan-belonging to rat family- in a different posture, called Hearing Vinayaka with ears open to listen to devotees’ prayers.   When Gnanasambandar placed his palm leaf with a verse on Lord Shiva in Vaigai River in a contest against the Jains, this Vinayaka stopped the leaf and was responsible for its reaching the bank of the river.  He took the form of four fishes in four corners, caught it and brought it to the shore on his trunk and sat on the steps.  Hence, He is also praised as Debate Winning Vinayaka – Vadhil (debate) Vendra (won) Vinayaka.  He is now in a separate temple outside the main temple.

It so happens in families that marriages have to be solemnized any day anytime due to some urgent reasons though not auspicious.  It causes mental agony and fear also about the future.  In such circumstance, the devotees carry a Patrika (wedding invitation card) and place it at the feet of Yedganathar-now Patrika Parameswara with betel nuts and invite Him to attend the marriage.  Then you can conduct the marriage with all peace of mind.

There is still a controversy about the place where Chattainatha Siddha attained Samadhi.  Seven places claim this honour.  During his visit to Thiruvedagam, he saw Shivalingas scattered on the way and was afraid to tread on the way.  Boys in the place use to simply carry him to the temple.  He changed the river sands into some useful things and offered them to the boys.  Chattai Nathar and his followers used to put the sacred ash in the water soaked rice (Neeraharam in Tamil) and cured stomach aches.  Following this example, even today people use to bring the water soaked Neeraharam to the Chattai Nadhar Adhistana (Samadhi), place it on the Linga there and consume it for stomach problems.  On the new moon day in the month of Aadi – Aadi Amavasya in July-August, Guru Puja is dedicated to Siddha.

The name of Mother Elavarkuzhali means that Her hair (Kuzhal in Tamil means hair) is naturally fragrant.  Devotees offer nivedhanas made of roots grown under the ground along with rice of buffalo curd and Ellu balls (Ellu is the seed from gingely oil is extracted) to Varahi one of the Saptha Madhas in the temple.  There are two Durga Mothers in the temple – one facing south and one facing north, a different and rare feature in this temple. There are two Rajagopuras in the temple, one at Lord and one at Mother shrine.

Sundarar, one of the four celebrated Saivite saints came to this place but was reluctant to walk to the temple.  He thought that would be unjust and a sin to touch the way with his legs sanctified by Saint Gnansambandar.   He was contended to worship Lord Thiruvedaganathar from the boat itself he was in on Vaigai River.  There is a sculpture in the temple depicting this event. 

Pandya kingdom with its capital at Madurai was under the rule of Koon Pandian (hunchback Pandiyan) then. Those were the days when Jainism was dominant in the kingdom with political support – king’s support.  Saivism and Shiva worship were almost routed out.  Child Saivite Saint visited the city in such a situation.  This created a fear in the minds of the Jain monks.  They set fire in the camp of the saint to eliminate him.  Knowing their evil design, Ganasambandar sung 10 verses directing the fire on the king who was their support then.  The effective verses had their impact on the king affecting him with severe burning small pox boilsin the whole body.  The Jain monks did their best with the mantras they knew, but in vain.  The king appealed to people to help him in his distress.

All merciful Gnanasambandar came to his palace, sung a Pathigam-10 verses- beginning with line “Mandhiram Avathu Neeru” meaning the best Mantra is the sacred ash on the Body of Lord Shiva, brought the ashes from the kitchen of Mother Meenakshi Amman temple and applied it on the body of the king.  The small pox disappeared miraculously immediately even with any of symptoms.  King began to think of the glory of Saivism. 

The Jains, shaken by the incident said that it was witchcraft work of the saint and challenged him to a contest and vowed that they would leave Madurai if defeated. 

The contest was that both will write a verse and place it on the floods of Vaigai River.  The victor will be the one whose song leaf swims against the current and reaches the banks.  If lost in the current, they will be the loser.

Jains wrote the verse beginning with the lines Athi Nathi.  Sambandars’ verse began with “Vazhga Andanar, Vanavar Aaninam”.  Jains’ leaf was washed away. Sambandar continued his song Vanniyum Mathamum and the verse leaf reached the shores establishing the Might and Glory of Lord Shiva.  Yedu in Tamil means the palm leaf used for writing in those days.

The place where the Yedu reached the shore came to be known as Thiruvedagam and the Lord Yedaganathar accompanied by Mother Elavarkuzhali.

Thirumurai 3.32

பாடல் எண் : 1 பண் : கொல்லி
வன்னியு மத்தமு மதிபொதி சடையினன்
பொன்னிய றிருவடி புதுமல ரவைகொடு
மன்னிய மறையவர் வழிபட வடியவர்
இன்னிசை பாடல ரேடகத் தொருவனே.

கொடிநெடு மாளிகை கோபுரங் குளிர்மதி
வடிவுற வமைதர மருவிய வேடகத்
தடிகளை யடிபணிந் தரற்றுமி னன்பினால்
இடிபடும் வினைகள்போ யில்லைய தாகுமே.

குண்டலந் திகழ்தரு காதுடைக் குழகனை
வண்டலம் பும்மலர்க் கொன்றைவான் மதியணி
செண்டலம் பும்விடைச் சேடனூ ரேடகம்
கண்டுகை தொழுதலுங் கவலைநோய் கழலுமே.

ஏலமார் தருகுழ லேழையோ டெழில்பெறும்
கோலமார் தருவிடைக் குழகனா ருறைவிடம்
சாலமா தவிகளுஞ் சந்தனஞ் சண்பகம்
சீலமா ரேடகஞ் சேர்தலாஞ் செல்வமே.

வரியணி நயனிநன் மலைமகண் மறுகிடக்
கரியினை யுரிசெய்த கறையணி மிடறினன்
பெரியவன் பெண்ணினோ டாணலி யாகிய
எரியவ னுறைவிட மேடகக் கோயிலே.

பொய்கையின் பொழிலுறு புதுமலர்த் தென்றலார்
வைகையின் வடகரை மருவிய வேடகத்
தையனை யடிபணிந் தரற்றுமின் னடர்தரும்
வெய்யவன் பிணிகெட வீடெளி தாகுமே.

தடவரை யெடுத்தவன் றருக்கிறத் தோளடர்
படவிர லூன்றியே பரிந்தவற் கருள்செய்தான்
மடவர லெருக்கொடு வன்னியு மத்தமும்
இடமுடைச் சடையினன் ஏடகத் திறைவனே.

பொன்னுமா மணிகளும் பொருதிரைச் சந்தகில்
தன்னுளார் வைகையின் கரைதனிற் சமைவுற
அன்னமா மயனுமா லடிமுடி தேடியும்
இன்னவா றெனவொணான் ஏடகத் தொருவனே.

குண்டிகைக் கையினர் குணமிலாத் தேரர்கள்
பண்டியைப் பெருக்கிடும் பளகர்கள் பணிகிலர்
வண்டிரைக் கும்மலர்க் கொன்றையும் வன்னியும்
இண்டைசேர்க் குஞ்சடை யேடகத் தெந்தையே.

கோடுசந் தனமகில் கொண்டிழி வைகைநீர்
ஏடுசென் றணைதரு மேடகத் தொருவனை
நாடுதென் புகலியுண் ஞானசம் பந்தன
பாடல்பத் திவைவல்லார்க் கில்லையாம் பாவமே.

Civaṉ has a caṭai in which leaves of indian mesquit, datura flowers and a crescent are concealed.
the permanent residents of ētakam, brahmins to worship the holy feet which are valuable as gold, with fresh flowers.
the unequalled god is in ēṭakam where the votaries sing songs with sweet music.

shout with excitement and love paying homage to the deity in Ēṭakam where the high mansions with flags resemble the cool moon in colour and towers which seem to touch the moon join together.
the acts which are terrific like the thunder will go away from you and be completely destroyed People of this world!

the youth in whose ear the men`s ear-ring is shining.
ēṭakam, the place of the great god who has a bull whose bells make a sound when it runs in the place for training it, and who wears a white crescent and koṉṟai flowers on which bees hum;
as soon as one sees and worships with joined hands one`s anxieties and diseases will disappear.

the residence of the youth who is seated on a beautiful bull and gains beauty by being united with a lady on whose tresses of hair is smeared the unguent for perfuming the hair of women, is ēṭakam the place of good conduct where, sāl trees, common delight of the woods, sandal wood trees and champak trees are flourishing.
approaching that shine is itself wealth.

the good daughter of the mountain who has streaks in the eyes to become bewildered in mind.
Civaṉ with a black neck flayed an elephant.
the great god.
the temple in ēṭakam is the dwelling place of the god who is fire and who is male, female and who is neither completely male nor completely female.

in ēṭakam which is situated on the north bank of the river vaikai where the balmy southern breeze which carries the fragrance of the fresh flowers growing in the tanks and gardens, fillsup the place.
people of this world!
shout with excitement paying homage to the feet of the father.
attaining salvation is easy as the cruel and not easily curable diseases which are crowded, are destroyed.

fixing firmly the toe to press down the shoulders to destroy the pride of the arakkaṉ who lifted the big mountain.
Civaṉ later taking pity on him granted his grace.
Civaṉ who has on his spacious caṭai Kaṅkai in the form of a lady, yarcum, leaves of indian mesquit and datura flowers, is the Lord in ēṭakam.

on the bank of the river vaikai where the waves dash prishing along with them gold, big gems, sandal wood and eagle-wood trees and leave them deposited.
the unequalled god in ēṭakam is indescribable as this is his form even though Ayaṉ who transformed himself into a swan and Māl who changed himself into a pig, could not find his feet and head.

camaṇar who carry an ascetic`s pitcher in their hands and tērar buddhists who are not good natured, both of them who are stupid and increase the size of their paunch, have not the good fortune to pay homage.
Civaṉ our father who is in ēṭakam and in whose caṭai he combines in the circlet koṉṟai flowers on which bees hum and leaves of indian mesquit.
is the syntactical link

on the unequalled Civaṉ in ēṭakam where the strip of a palmyra leaf with a verse written on it reaches in the water going upstream in the river vaikai which flows taking in it tusks of elephants sandal woods and eagle wood.
there will be no sins to those who are capable of reciting these ten verses, of ñāṉacampantaṉ pukali in the south desired earnestly by all.
The anecdote suggested is an internal evidence;
the details are given exhaustively in periya purāṇam, ñāṉacampanta nāyaṉār purāṇam, verses 846-851.

liberation will be easy if one worships Lord Siva

Thirumurai 5.88

பெருக லாந்தவம் பேதைமை தீரலாம்
திருக லாகிய சிந்தை திருத்தலாம்
பருக லாம்பர மாயதோ ரானந்தம்
மருக லானடி வாழ்த்தி வணங்கவே.

பாடங் கொள்பனு வல்திறங் கற்றுப்போய்
நாடங் குள்ளன தட்டிய நாணிலீர்
மாடஞ் சூழ்மரு கற்பெரு மான்திரு
வேடங் கைதொழ வீடெளி தாகுமே.

சினத்தி னால்வருஞ் செய்தொழி லாமவை
அனைத்து நீங்கிநின் றாதர வாய்மிக
மனத்தி னால்மரு கற்பெரு மான்திறம்
நினைப்பி னார்க்கில்லை நீள்நில வாழ்க்கையே.

one can increase one`s penance ignorance will vanish one can rectify the crookedness of the mind.
one can enjoy the supreme happiness.
if one praises, and pays obeisance, to the feet of Civaṉ in Marukal.

being well-versed in the different kinds of words which are to be committed to memory.
People who have no sense of shame, who defeated scholars travelling in many countries!
liberation will be easy of attainment if one worships with joined hands the holy form of Lord in marukal which is surrounded by mansions

giving up all actions that spring from anger with great love.
life in this world will not be for those who meditate in their minds the benign nature of the Lord in Marukal They will live in Civalōkam enjoying bliss.

Lord Kolili will grant boons which other deities are incapable of giving

Thirumurai 1.62 திருக்கோளிலி

Arulmigu Brahmapureeswarar Kolili Naatheswarar Tirukkoil, Tirukkuvalai

பாடல் எண் : 1 பண் : பழந்தக்கராகம்
நாளாய போகாமே நஞ்சணியுங் கண்டனுக்கே
ஆளாய வன்புசெய்வோ மடநெஞ்சே யரனாமம்
கேளாய்நங் கிளைகிளைக்குங் கேடுபடாத் திறமருளிக்
கோளாய நீக்குமவன் கோளிலியெம் பெருமானே.

ஆடரவத் தழகாமை யணிகேழற் கொம்பார்த்த
தோடரவத் தொருகாதன் துணைமலர்நற் சேவடிக்கே
பாடரவத் திசைபயின்று பணிந்தெழுவார் தம்மனத்தில்
கோடரவந் தீர்க்குமவன் கோளிலியெம் பெருமானே.

நன்றுநகு நாண்மலரால் நல்லிருக்கு மந்திரங்கொண்
டொன்றிவழி பாடுசெய லுற்றவன்ற னோங்குயிர்மேல்
கன்றிவரு காலனுயிர் கண்டவனுக் கன்றளித்தான்
கொன்றைமலர் பொன்றிகழுங் கோளிலியெம் பெருமானே.

வந்தமண லால்இலிங்கம் மண்ணியின்கட் பாலாட்டும்
சிந்தைசெய்வோன் றன்கருமந் தேர்ந்துசிதைப் பான்வருமத்
தந்தைதனைச் சாடுதலுஞ் சண்டீச னென்றருளிக்
கொந்தணவு மலர்கொடுத்தான் கோளிலியெம் பெருமானே.

வஞ்சமனத் தஞ்சொடுக்கி வைகலுநற் பூசனையால்
நஞ்சமுது செய்தருளும் நம்பியென வேநினையும்
பஞ்சவரிற் பார்த்தனுக்குப் பாசுபத மீந்துகந்தான்
கொஞ்சுகிளி மஞ்சணவுங் கோளிலியெம் பெருமானே.

தாவியவ னுடனிருந்துங் காணாத தற்பரனை
ஆவிதனி லஞ்சொடுக்கி யங்கணனென் றாதரிக்கும்
நாவியல்சீர் நமிநந்தி யடிகளுக்கு நல்குமவன்
கோவியலும் பூவெழுகோற் கோளிலியெம் பெருமானே.

கன்னவிலு மால்வரையான் கார்திகழு மாமிடற்றான்
சொன்னவிலு மாமறையான் றோத்திரஞ்செய் வாயினுளான்
மின்னவிலுஞ் செஞ்சடையான் வெண்பொடியா னங்கையினில்
கொன்னவிலுஞ் சூலத்தான் கோளிலியெம் பெருமானே.

அந்தரத்திற் றேரூரு மரக்கன்மலை யன்றெடுப்பச்
சுந்தரத்தன் றிருவிரலா லூன்றஅவன் உடல்நெரிந்து
மந்திரத்த மறைபாட வாளவனுக் கீந்தானும்
கொந்தரத்த மதிச்சென்னிக் கோளிலியெம் பெருமானே.


நாணமுடை வேதியனும் நாரணனும் நண்ணவொணாத்
தாணுவெனை யாளுடையான் தன்னடியார்க் கன்புடைமை
பாணனிசை பத்திமையாற் பாடுதலும் பரிந்தளித்தான்
கோணலிளம் பிறைச்சென்னிக் கோளிலியெம் பெருமானே.

தடுக்கமருஞ் சமணரொடு தர்க்கசாத் திரத்தவர்சொல்
இடுக்கண்வரு மொழிகேளா தீசனையே யேத்துமின்கள்
நடுக்கமிலா வமருலகம் நண்ணலுமா மண்ணல்கழல்
கொடுக்ககிலா வரங்கொடுக்குங் கோளிலியெம் பெருமானே.

நம்பனைநல் லடியார்கள் நாமுடைமா டென்றிருக்கும்
கொம்பனையாள் பாகனெழிற் கோளிலியெம் பெருமானை
வம்பமருந் தண்காழிச் சம்பந்தன் வண்டமிழ்கொண்
டின்பமர வல்லார்கள் எய்துவர்க ளீசனையே.

my strong mind!
our life being wasted without any useful purpose.
we shall be affectionate towards Civaṉ only who adorns his neck with the poison, by becoming his slave.
Listen to the names of Araṉ.
granting the state of not being ruined, to our relation and their relations.
the god who removes evils, is our Lord in Kōḷili.

Civaṉ wears in one ear as ear-ring a cobra, has tied in the string of a dancing cobra a beautiful tortoise-shell and a beautiful hog`s tusk, as ornaments.
the god who removes distress in the minds of the devotees who bow and wake up from sleep practising music loudly and sing at the feet of the defectless twin lotus red feet of Civaṉ.

destroying the life of Kālaṉ (the god of death) who with rage came upon the precious life of Mārkkaṇṭēyaṉ who worshipped with concentration Civan with good blossomed fresh flower and mantiram of the good Vētam-s.
bestowed on him the boon of ever being sixteen years of age, on that day.
is our Lord in Kōḷili on whose form the koṉṟai flowers glitter like gold.

knowing the action of one who was concentraling his mind upon bathing the iliṅkam with milk in the river maṇṇi which was improvised by the sand brought by it.
when he punished the father who came with the intention of destroying his action.
granting him the position of Sandeesar.
our Lord in Kōḷili gave him the (koṉṟai) flower in bunches as a mark of distinction.

having subdued the five senses in the deceitful mind.
daily.
by the good act of pūcaṉai (Pūjā) Civaṉ became great by granting to pārttaṉ among the five brothers who was always meditating on him as the supreme being who consumed the poison as nectar.
is our Lord in Kōḷili where the parrots which speak softly fly near the clouds.

the supreme being whom Māl who measured the world could not know though he was with Civaṉ as his half.
who grants his grace to Naminanti Adigaḷ whose praise is on all mouths and who cherishes with love Civaṉ as having benign looks, subduing the five senses in the soul.
is our Lord in Kōḷili where in the gardens the flowers which are considered superior appear in the twigs.

Civaṉ has a big mountain, Kayilai, bearing boulders.
has a black neck which shines like the sable cloud.
has the great vētam whose words are uttered loudly.
is on the lips of those who praise him.
has a red caṭai which glitters like the lightning.
smears his person with white sacred ash.
holds a trident in his hand, which strikes fear in the minds of his enemies.
is our Lord in Kōḷili.

when the arakkaṉ who was driving his chariot in the sky lifted the mountain in that distant past.
when he sang the vētam which contains mantiram as his body was crushed when Civaṉ fixed firmly his beautiful toe.
the god who granted him a sword named cantirakācam.
is our Lord in Kōḷili who wears on his red head a crescent and bunches of flowers.

Civaṉ who is like a firm pillar and who could not be known by Vētiyaṉ (Piraman) who had no sense of shame and Nāraṇaṉ.
possesses me as his slave.
gave with affection many gifts when pāṇaṉ sang music with devotion as he had love towards the devotees of Civaṉ is our Lord in Kōḷili who bears on his head a curved young crescent.

People of this world!
without paying heed to the words of the buddhists who are well-versed in the science of Logic and camaṇar who wear mats desiring them, which will give you distress, praise the eminent feet of Civaṉ only.
you can reach the world of the immortal which has no distress; our Lord in Kōḷili will grant boons which other deities are incapable of giving.

on our Lord who is in beautiful Kōḷili, who has as a half a lady who is like a tender bough, and whom the good devotees esteem as their wealth and who has the name of Nampaṉ.
those who are able to enjoy happiness with the reputed Tamiḻ verses of Campantaṉ of cool Kāḻi where there is abundant fragrance, will ultimately reach Civaṉ.

Golden world of the divine

Thiruvarur (04.09.2014)

Thirumurai 7.83

அந்தியும் நண்பகலும் அஞ்சுப தம்சொல்லி
முந்தி எழும்பழைய வல்வினை மூடாமுன்
சிந்தை பராமரியாத் தென்திரு வாரூர்புக்
கெந்தை பிரானாரை என்றுகொல் எய்துவதே

நின்ற வினைக்கொடுமை நீங்க இருபொழுதும்
துன்று மலரிட்டுச் சூழும் வலஞ்செய்து
தென்றன் மணங்கமழுந் தென்திரு வாரூர்புக்
கென்றன் மனங்குளிர என்றுகொல் எய்துவதே

முன்னை முதற்பிறவி மூதறி யாமையினால்
பின்னை நினைந்தனவும் பேதுற வும்மொழியச்
செந்நெல் வயற்கழனித் தென்திரு வாரூர்புக்
கென்னுயிர்க் கின்னமுதை என்றுகொ லெய்துவதே

நல்ல நினைப்பொழிய நாள்களில் ஆருயிரைக்
கொல்ல நினைப்பனவும் குற்றமும் அற்றொழியச்
செல்வ வயற்கழனித் தென்திரு வாரூர்புக்
கெல்லை மிதித்தடியேன் என்றுகொல் எய்துவதே

கடுவரி மாக்கடலுட் காய்ந்தவன் தாதையைமுன்
சுடுபொடி மெய்க்கணிந்த சோதியை வன்றலைவாய்
அடுபுலி ஆடையனை ஆதியை ஆரூர்புக்
கிடுபலி கொள்ளியைநான் என்றுகொல் எய்துவதே

சூழொளி நீர்நிலந்தீத் தாழ்வளி ஆகாசம்
வாழுயர் வெங்கதிரோன் வண்டமிழ் வல்லவர்கள்
ஏழிசை ஏழ்நரம்பின் ஓசையை ஆரூர்புக்
கேழுல காளியைநான் என்றுகொல் எய்துவதே

கொம்பன நுண்ணிடையாள் கூறனை நீறணிந்த
வம்பனை எவ்வுயிர்க்கும் வைப்பினை ஒப்பமரர்
செம்பொனை நன்மணியைத் தென்திரு வாரூர்புக்
கென்பொனை என்மணியை என்றுகொல் எய்துவதே

ஆறணி நீள்முடிமேல் ஆடர வஞ்சூடிப்
பாறணி வெண்டலையிற் பிச்சைகொள் நச்சரவன்
சேறணி தண்கழனித் தென்திரு வாரூர்புக்
கேறணி எம்மிறையை என்றுகொல் எய்துவதே

மண்ணினை உண்டுமிழ்ந்த மாயனும் மாமலர்மேல்
அண்ணலும் நண்ணரிய ஆதியை மாதினொடும்
திண்ணிய மாமதில்சூழ் தென்திரு வாரூர்புக்
கெண்ணிய கண்குளிர என்றுகொல் எய்துவதே

மின்னெடுஞ் செஞ்சடையான் மேவிய ஆரூரை
நன்னெடுங் காதன்மையால் நாவலர் கோன்ஊரன்
பன்னெடுஞ் சொன்மலர்கொண் டிட்டன பத்தும்வல்லார்
பொன்னுடை விண்ணுலகம் நண்ணுவர் புண்ணியரே

Before my old evil karma catches up and encircles me, I wish to chant Siva's holy five letters (namaSivAya) day and night focusing my mind on Him, and go to beautiful thiruvArUr and reach Him, the Lord of my father. When will that day come!

"In order to get rid of my abiding evil karma, I wish to worship Siva (the Lord of my father) to my heart's content, in the morning and evening with a lot of flowers and go around Him (perform pradakshiNam) in beautiful thiruvArUr, where cool fragrant breeze blows. When will that day come!"

In the many prior births, due to the great ignorance, arose desires leading to confusion and suffering. I wish to get rid of those by going to thiruvArUr, that is surrounded by fertile fields growing excellent rice varieties, and reach Siva, who is like sweet nectar to my soul. When will that day come!

On those days when good thoughts leave my mind, thoughts that take away dear life and other faults occur. Getting rid of such thoughts completely, I wish to step inside the borders of beautiful thiruvArUr, that is surrounded by fertile rice fields, and reach Siva, who is like sweet nectar to my soul. When will that day come!"

Siva is the father of Murugan who destroyed sUrapadman when he (sUrapadman) was hiding in the sea in the disguise of poison colored mango tree. Siva wears the holy ash on His body. He accepts alms in the strong skull of Brahma. He wears the skin of a ferocious tiger. He is the primal source of everything. When will that day come when I enter thiruvArUr and worship Him!

"Siva manifests Himself in the five elements - earth, water, fire, wind, and space. He is the sun that radiates heat. He is the music of seven notes defined by the tamil scholars. He is music that flows from the seven stringed lute/veenai. He rules all the seven worlds. When will that day come when I enter thiruvArUr and worship Him!

"Siva has as His one half the twig-like slender waisted pArvathi. He wears fragrant Holy ash. He is the treasure(emergency reserve fund) for all living beings. He is cherished by all devas. He is very dear to me. When will that day come when I enter thiruvArUr and worship Him!

"Siva wears Ganga river and a swaying snake on his matted locks. He accepts alms in the white skull that attracts hawks/vultures. He wears poisonous snakes on His body. He has the bull sign on His flag. I wish to enter beautiful thiruvArUr, that is surrounded by cool fertile fields, and reach Siva. When will that day come!

"Siva is the source of all things. He could not be reached by Vishnu (who swallowed and regurgitated the earth) and Brahma (who is seated on a beautiful lotus flower). I wish to enter beautiful thiruvArUr, that is surrounded by a strong big fort, and worship Him and Parvathi to my heart's content. When will that day come!

"Siva has long bright lightning-like matted locks. He dwells in thiruvArUr. nambi ArUran (sundarar), the chief of thiru~nAvalUr, has great love for Him and has adorned Him with this garland of ten songs with many great words. All those who worship Siva with this garland will accrue all virtues and reach the golden world of the divines

Sivaperuman is supreme path says Vedanta

Thiruvaduthurai Thirumular Sannathi

Tantra 1.2 Veda Sirappu

பாடல் எண் : 4
திருநெறி யாவது சித்தசித் தன்றிப்
பெருநெறி யாய பிரானை நினைந்து
குருநெறி யாஞ்சிவ மாநெறி கூடும்
ஒருநெறி ஒன்றாக வேதாந்தம் ஓதுமே.

`வீட்டு நெறியாவது, ஞானாசிரியன்வழி உளதாவதாய், சித்தும், அசித்தமாய் இருதிறப்பட்டு நிற்கும் உலகத்தை நினையாமல், அவை அனைத்தையும் கடந்து நிற்கும் சிவபெருமான் ஒருவனையே நினைந்து அவனாந் தன்மையைப் பெறுகின்ற ஒரு நெறியே` என வேத முடிவு ஒருதலையாக அறுதியிட்டுக் கூறும்.

Supreme Path

The Lord is neither cit not acit; He is the path Supreme,
If we meditate on Him He will bestow on us grace,
This is the only path, Supreme path, says Vedanta.

Path to God

Tantra 1 - Payiram

பாடல் எண் : 36

மூலன் உரைசெய்த மூவா யிரந்தமிழ்

ஞாலம் அறியவே நந்தி அருளது

காலை எழுந்து கருத்தறிந் தோதிடின்

ஞாலத் தலைவனை நண்ணலும் ஆமே.

மூலன் பாடிய மூவாயிரம் பாடலையுடைய இத்தமிழ் நூல் நந்திபெருமானது அருள் உணர்த்திய பொருளை உடையதே. அதனால், நாள்தோறும் இதனைப் பொருளுணர்ந்து ஓதுவோர் முதற் கடவுளாகிய சிவபெருமானை அடைவர்.

THE GLORY OF THE HOLY HYMNS THREE THOUSAND

Three Thousand Holy Hymns, Mula in Tamil composed,

Did he, Nandi, reveal for all the world to know,

Those who wake early at dawn and sing understanding the meaning

Will win the splendid soft repose

Of the Bosom of the Lord.

3000 songs 300 mantras 30 upadesam

Tantra 9 - 29 . Saruva Viyaapagam

பாடல் எண் : 21
மூலன் உரைசெய்த மூவா யிரந்தமிழ்
மூலன்உரைசெய்த முந்நூறு மந்திரம்
மூலன் உரைசெய் முப்ப துபதேசம்
மூலன் உரைசெய்த மூன்றும்ஒன் றாமே.

``தமிழ்`` என்பது தமிழால் ஆகிய பாடலைக் குறித்தது. இந்நூலின் பாடல் தொகை மூவாயிரம்` என்பதாம்.
`இந்நூற் பாடல்கள் அனைத்துமே `மந்திரம்` எனப் பெயரிடப்பட்ட போதிலும், சிறப்பாக மந்திரமாகவே அமைந்த பாடல்கள் முந்நூறு` என்றபடி. அவை நான்காம் தந்திரத்தில் எண்ணிக் கொள்ளற்பாலன. `எந்திரம்` எனப்படும் சக்கரங்களும் `மந்திரம்` என்றதனானே பெறப்பட்டன. அவை மிகச்சில ஆதலின், தொகை சொல்லப்படவில்லை. இங்ஙனமாயினும், `முந்நூறு மந்திரம்` என்றே ஒரு தனி நூலும் வெளி வந்துள்ளது.1
`உபதேசம்` என்பது ஓர் அதிகாரம். முப்பது பாடல்களுடன் முதல் தந்திரத்தில் இருத்தல் நன்கறியப்பட்டது. முந்நூறு மந்திரத்தை வேறு கண்டவர்க்கு, முப்பது உபதேசம் வேறு கிடைக்கவில்லை போலும்!.
ஈற்றடியில் ``மூன்றும் ஒன்றாமே`` என முடிபு கூறியது, `மந்திரம் உபதேசம்` - எனக் கூறியவற்றை மூவாயிரம் வேறு என மலையற்க - என மலைவு தீர்த்தது. ``செய்த`` `செய்தன` என அன் பெறா அகர ஈற்றுப் பன்மை வினைப் பெயர். இவை செயப்படு வினையாய் நின்றன. இதிலும் சொற்பொருட் பின்வருநிலையணி வந்தது.
இங்ஙனம் நாயனார் பாதுகாப்புச் செய்தும், பிரதிகள் நன்கு போற்றாமையால் பாடங்கள் மிகத் திரிக்கப்பட்டும், பாடல்கள் இடம் மாற்றப்பட்டும் சொற்கள் இருமுறை, மூன்றுமுறை சேர்க்கப்பட்டும், சில பாடல்களை விடுத்தும், சில பாடல்களை. இடைச் செருகல்களாக மிகுத்தும் செய்யப்பட்டமை பாதுகாத்தவர்களது. ஊக்கக் குறைவால் நேர்ந்துள்ளதை உணர்ந்து கொள்ளுதல் அறிஞர்க்குக் கடனாய் உள்ளது.

Tirumular`s Songs, Mantras and Instructions Have But One Import

The Three times Thousand that Mula composed,
The Three Times Hundred Mantras that Mula chanted,
The Three Times Ten Instructions that Mula gave,
These Three that Mula said

Are all, all, of one import.

Nine planets are in a row

This is the 124th sacred place in the southern banks of Kaveri celebrated by Thevaram.

This is the place where the Sun god worshipped. On the 12th and the 13th of Panguni month, we can see the Sun-rays touching the icons of the Lord and Goddess. ‘Vitanka Lingam’ is a very small sized Lingam.

Arulmigu Vaaymoor Naathar Tirukkoil, Tiruvaaymoor Tirukkuvalai 610 204, Tiruvaarur Taluq, Nagappatinam.

Lord Dakshinamurti in the sanctum is seen seated on Rishabam. ‘Vaaymoor’ can be taken as the derivative expression of ‘Vaaymaiyar Oor’ meaning ‘the city of those who abide Truth’. This is one of the saptavitanka kshetras. The dance of Thiagarajar-Neelavitankar is the ‘kamala natanam’ – the Lotus Dance, and the throne is ‘Rathina Simhasanam’-Gem-embedded throne. Brahma and other Devas afraid of Taarakaasuran became birds, came to this holy place, took bath in the Prachanda-maarutha Thirtham to ward off their sins, worshipped the Lord to be relieved from their sins.

The Vitanka form is that form of Lord Siva in His heavenly abode. He desired to have this form on earth also. Lord Indra once solicited this Vitanka form of Lord Siva. Vitankam is a small Sivalinga form and the Lord told Indra that this Lingam could not be worshipped in the Indralokam, a world of pleasures. However, He gave the Vitanka Lingam to Lord Indra because of his compulsion. Knowing the significance of the Lingam, Lord Indra was carrying on the poojas in an appropriate manner. But, the Lord wanted the Lingam to be in the human inhabited terrain. When Emperor Muchukuntha was ruling, people were suffering due to the attack of wild animals. So, the Emperor went off in a hunting expedition and after completing the hunt in the northern part, he came to the banks of river Kaveri. On a Sivarathiri night while he was hunting, a few sages passed that way. They told him that they were proceeding to the Vilvaaranya Kshetram to perform Sivalinga Pooja during Sivarathiri night. Scriptures do not allow animal hunting in Sivarathiri. The regretted king abandoned his kingly attire, wore ascetic outfit and went with the sages. Lord Siva appeared before the king who repented for his action. The Lord told him to retrieve the Sivalinga, which was with Lord Indra and install it in the earth for the purpose of worship. At that time, Lord Indra was seeking help to put down Vaalaasuran and he had offered as gift his elephant Iraavatham, his white umbrella and any gift asked if someone put an end to Vaalaasuran. The Lord advised the king to kill Vaalaasuran and get the Sivalingam as gift. A wise man will win even God. Emperor Muchukundan told Lord Siva: "I’ll do likewise. But Lord Indra is likely to cheat me by giving a similar Lingam like Vitanka Lingam. So, please show me how the Vitanka form would be!" Lord Siva conceded to his request and there arose a flood of light all over the place. Apart from Emperor Muchukundan and the sage, the entire Angel world thronged there. The emotion-filled Muchukundan urged the Lord: "O Lord! Thou be in the Indraloka as well as here as Thou are now. I’ll raise a temple for Thee!" The Lord accepting their plea remains here in this sacred place.

Moolavar : Vaaymoor Naathar

Thirumurai 5.50 திருவாய்மூர்

எங்கே யென்னை யிருந்திடந் தேடிக்கொண்
டங்கே வந்தடை யாள மருளினார்
தெங்கே தோன்றுந் திருவாய்மூர்ச் செல்வனார்
அங்கே வாவென்று போனா ரதென்கொலோ.

தென்னைகள் நன்கு தோன்றுகின்ற திருவாய்மூரில் எழுந்தருளியுள்ள அருட்செல்வராகிய இறைவர், என்னை எங்கே என்று தேடி, இருந்த இடத்தைக் கண்டுகொண்டு அங்கே வந்து அடையாளம் அருளியவர், திருவாய்மூர்க்கு வா என்று கூறியருளிச் சென்றார் ; அதன் காரணம் என்னை கொல் ?

Civaṉ in Tiruvāymūr where cocoanut trees are conspicuously visible from a distance.
searching for the place where I was, enquiring where it was and finding it.
told me about his marks of distinction out of grace, coming there.
he went ordering me you come there what is the reason for that?

மன்னு மாமறைக் காட்டு மணாளனார்
உன்னி யுன்னி யுறங்குகின் றேனுக்குத்
தன்னை வாய்மூர்த் தலைவனா மாசொல்லி
என்னை வாவென்று போனார தென்கொலோ.

எம்பெருமானையே நினைந்து, நினைந்து உறங்குகின்ற எளியேனுக்கு நிலைபெற்ற பெருமை உடைய மறைக் காட்டுறையும் மணவாளனார் தன்னை வாய்மூர் இறைவனாமாற்றை விளங்கக்கூறி என்னை அங்கு வா என்று கூறியருளிச் சென்றார் ; அதன் காரணம் என்னை கொல் ?

to me who was sleeping, thinking of my Lord without ceasing.
the bridegroom who is in the great maṟaikkatu of eternal fame.
telling me that he was the chief of vaimūr.
went away saying you come there what is the reason for that?

தஞ்சே கண்டேன் தரிக்கிலா தாரென்றேன்
அஞ்சே லுன்னை யழைக்கவந் தேனென்றார்
உஞ்சே னென்றுகந் தேயெழுந் தோட்டந்தேன்
வஞ்சே வல்லரே வாய்மூ ரடிகளே.

தரித்து ஓரிடத்தில் இராதவர்க்குத் தஞ்சப் பொருளைக் கண்டேன் என்றேன் ; ` அஞ்சாதே ! உன்னை அழைக்க வந்தேன் ` என்று அருளினார் ; ` உய்ந்தேன் ` என்று மகிழ்ந்து எழுந்து ஓட்டம் எடுத்தேன் ; வாய்மூர் அடிகள் வஞ்சனையில் வல்லவரோ ?

I saw Civaṉ easily;
I saw my refuge;
without being patient I asked who are you?
Do not be afraid;
I came to invite you.
I came running, feeling joy and waking up saying I was saved is the god in vaimūr capable of deception?

கழியக் கண்டிலேன் கண்ணெதி ரேகண்டேன்
ஒழியப் போந்திலே னொக்கவே யோட்டந்தேன்
வழியிற் கண்டிலேன் வாய்மூரடிகள்தம்
சுழியிற் பட்டுச் சுழல்கின்ற தென்கொலோ.

அவர் என்னைவிட்டு நீங்குமாறு கண்டேனில்லை ; கண்ணெதிரே கண்டேன் ; என்னைவிட்டு அவர் நீங்கியபின் போந்தேனில்லை ; ஒக்கவே ஓடிவந்தேன் ; ஆயினும் இடைவழியிற் கண்டேனில்லை ; வாய்மூர் அடிகளின் மாயச்சுழலில் அடியேன் இவ்வாறு பட்டுச் சுழல்கின்றதன் காரணம் என்னையோ ?

I did not see him disappearing I saw him before my eyes.
I did not come after he left me.
I came running simultaneously with him.
I did not see him on the way.
what is the reason for being distressed in mind being caught in the whirls of the deception of the god in vaimūr?

ஒள்ளி யாரிவ ரன்றிமற் றில்லையென்
றுள்கி யுள்கி யுகந்திருந் தேனுக்குத்
தெள்ளி யாரிவர் போலத் திருவாய்மூர்க்
கள்ளி யாரவர் போலக் கரந்ததே.

ஒளியுடையவர் இவரையன்றி மற்றுயாரும் இல்லை என்று நினைந்து நினைந்து மகிழ்ந்திருந்த எளியேனுக்கு, திருவாய் மூரின்கண் தெளிந்தவர் இவர்போலக்காட்டிக் கள்ளம் உடையவர் போல ஒளித்துவிட்டனரே.

thinking that there is no other god as intelligent as this Civaṉ to me who was feeling elated thinking of him without ceasing.
what is the reason for the god in tiruvaimūr who disappeared like a deceitful person but appearing as a person of clear understanding.

யாதே செய்துமி யாமலோ நீயென்னில்
ஆதே யேயு மளவில் பெருமையான்
மாதே வாகிய வாய்மூர் மருவினார்
போதே யென்றும் புகுந்ததும் பொய்கொலோ.

எச்செயல் செய்தாலும் அவன் செயல் என்று எண்ணினால் அதுவே நல்ல பயனைத்தரும். அளவில்லாத பெருமையுடையான் அவன், மாதேவனாகிய வாய்மூர் இறைவா என்றதும் சென்றதும் பொய்யோ ?

if we do any acts and say we are not the doors but really you do that, that act will bear good result.
Civaṉ who has countless greatness.
who is dwelling in vaimūr and who has the name of mātevaṉ.
is it false when he commanded me to come and disappearing when I came to tiruvaimūr searching for him?

பாடிப்பெற்ற பரிசில் பழங்காசு
வாடி வாட்டந் தவிர்ப்பா ரவரைப்போல்
தேடிக் கொண்டு திருவாய்மூர்க் கேயெனா
ஓடிப் போந்திங் கொளித்தவா றென்கொலோ.

பாடி அதனாற்பெற்ற பரிசிலாகிய பழங்காசினைக் கொண்டு வாடிய வாட்டத்தைத் தவிர்ப்பாரைப்போலத் திருவாய் மூர்க்கே தேடிக்கொண்டு ஓடிவந்து இங்கே ஒளித்தவாற்றிற்கான காரணம் என்னையோ ?

like the god in viḻimiḻalai who gave an old coin for which one had to give discount to change and which campantar received by praising Civaṉ and had his distress removed by Civaṉ.
what is the reason for disappearing here, running, having told me we shall go to tiruvāimūr, while searching for me.

திறக்கப் பாடிய என்னினுஞ் செந்தமிழ்
உறைப்புப் பாடி யடைப்பித்தா ருந்நின்றார்
மறைக்க வல்லரோ தம்மைத் திருவாய்மூர்ப்
பிறைக்கொள் செஞ்சடை யாரிவர் பித்தரே.

வேதங்களாற் பூசிக்கப்பெற்று அடைக்கப்பட்டிருந்த மறைக்காட்டுத் திருக்கதவத்தைத் திறக்குமாறு பாடிய என்னினும், செந்தமிழ்ப்பாடலை உறுதியுடன்பாடி அடைப்பித்தவராகிய திருஞான சம்பந்தப் பிள்ளையார் உதோ நின்றார் ; திருவாய்மூரில் பிறையைக் கொண்ட செஞ்சடை உடையாராகிய பெருமான் தம்மை மறைக்க வல்லரோ ? இவர் பித்தரேயாவர்.

even better than me who composed songs to open the door.
campantar who caused those doors to close by composing verses impressively;
is standing nearby.
is Civaṉ who wears a crescent on his red caṭai who is in tiruvāimūr, capable of hiding himself?
he is definitely mad, as he hid himself.

தனக்கே றாமை தவிர்க்கென்று வேண்டினும்
நினைத்தேன் பொய்க்கருள் செய்திடு நின்மலன்
எனக்கே வந்தெதிர் வாய்மூருக் கேயெனாப்
புனற்கே பொற்கோயில் புக்கதும் பொய்கொலோ.

தனக்கு உள்ளம் பொருந்தாமையைத் தவிர்த்தருள் வாயாக என்று வேண்டினும், பொய்யாக நினைக்கும் எளியேன் பொய்க்கும் அருள் செய்யும் நின்மலனாகிய இறைவன், எனக்கு எதிரேவந்து வாய்மூருக்கே வா என்று கூறிவந்து தீர்த்தத்தை அடுத்த பொற்கோயிலில் வந்து புகுந்ததும் பொய்தானோ ?

though I requested Civaṉ to pardon the fault of opening the doors which was perhaps not palatable to him.
the blemishless god who granted his grace even to my songs which were without substance.
telling me we are going to vaimūr appearing in front of me.
in his entry into the beautiful temple which has holy tanks, also a false appearance?

தீண்டற் கரிய திருவடி யொன்றினால்
மீண்டற் கும்மிதித் தார்அரக் கன்தனை
வேண்டிக்கொண் டேன்திரு வாய்மூர் விளக்கினைத்
தூண்டிக் கொள்வன்நா னென்றலுந் தோன்றுமே.

பன்றி வடிவாகச் சென்று தோண்டியும் தீண்டுதற்கரிய திருவடியின்கண் அமைந்த திருவிரல் ஒன்றினால் அரக்கனை மீண்டு அருள்புரிவதற்கும் மிதித்தவராகிய பெருமானை வேண்டிக் கொண்டேன் ; திருவாய்மூர் விளக்கினைத் தூண்டிக்கொள்வேன் நான் என்றலும் தோன்றி அருள்புரிந்தான்.

by a single foot which was not easy of approach to Māl and other tēvar and the vētams.
Civaṉ trampled on the arakkaṉ not only to destroy his arrogance but also to redeem him.
I besought the light in tiruvāimūr.
it will appear before me instantly when I thought of trimming that light within me to shed lustre.

Ekambathurai Enthai Potri

Thirumurai 1.133.2 திருக்கச்சியேகம்பம்

வரந்திகழு மவுணர் மாநகர்மூன் றுடன்மாய்ந் தவியச்
சரந்துரந் தெரிசெய்த தாழ்சடைச் சங்கரன் மேயவிடம்
குருந்த மல்லிகை கோங்குமா தவிநல்ல குராமரவம்
திருந்துபைம் பொழிற்கச்சி யேகம்பஞ் சேர விடர்கெடுமே.

வரம்பெற்ற அவுணர்களின் பெருநகராக விளங்கிய முப்புரங்களும் ஒருசேர மாய்ந்து கெடுமாறு கணை எய்து எரித்தழித்த, தாழ்ந்து தொங்கும் சடைகளையுடைய சங்கரன் எழுந்தருளிய இடமாகிய, குருந்தம், மல்லிகை, கோங்கு, மாதவி, நல்ல குரா, கடம்ப மரம் ஆகியனவற்றால் சிறந்து விளங்கும் பசுமையான பொழில் சூழ்ந்த கச்சிமாநகரிலுள்ள திருஏகம்பத்தை அடைந்து தொழ, நம் இடர் கெடும்.

all the three big cities of the avuṇar who were eminent having received boons, to perish by ceasing to exist.
the place where cankaraṉ who has a hanging caṭai, and who burnt them by discharging an arrow, dwells with desire.
suffering will perish if one reaches Ekampam in Kacci which has verdant gardens in which the wild-lime tree, jasmine creeper, common caung, common delight of the woods, good bottle-flower trees and Katampa trees are in a flourishing condition.

Karavera Nathar

The shrine is praised by the three celebrated Saivite Saints, Sambandar, Tirunavukkarasar and Sundarar.

Lord Shiva appointed Sage Gautama to take care of the Linga which He installed Himself.  The sage stayed in this sacred land, performed penance and sought the grace of Lord Shiva.  Granting Darshan to the sage, Lord asked him his wish.  The sage said that after his life time, nobody should see his mortal body.  As the devotees would worship him also in the temple, he wanted to become the sacred tree of the temple and sought that boon.  Lord obliged the sage.  It is on the basis of this story, women use to water the sacred tree on every new moon day and worship Lord Brahmmapureeswarar then.

Karaveeram means Ponnalari a flower. The place is named after this plant-sacred tree.  Saint Tirugnana Sambandar had to stay here as night fell then.  In his hymn on the Lord of Karaveeram, in each verse he had emphasized that the devotee would be relieved of his problems-Vinai in Tamil.  Devotees therefore stay here for a night, worship the Lord next day for solutions to their problems.

A donkey performed penance in this place on Lord Shiva for His darshan.  As its wish was not in sight, frustrated, it decided to fall in the sea at Nagore.  The animal heard a sound and turned back and its joy knew no bounds as Lord granted His darshan and also salvation, according to puranas.  Because of this event, there is no flag post before Lord’s shrine and houses or buildings up to Nagore from this place.  The philosophy is that Lord does not discriminate among beings to shower His grace.

Women of the celestial world once met Lord and Mother at Mount Kailash and sought wedding boon.  Mother Parvathi looked at Lord for the reply.  Lord Shiva made a Shivalinga Himself, installed it on the southern bank of Cauvery and advised the women to worship the Linga.  They followed the advice and were rewarded with suitable matches.  Even today, women use to water the sacred tree here on new moon days and worship Lord Brahmmapureeswara then to gain wedding boon.  It is believed that their wish is materialized before the next new moon day.

Sri Brahmmapureeswarar Temple, Karaiveeram, Tirukannamangai Post-610 104, Tiruvarur district.

Thirumurai 1.58.2  திருக்கரவீரம்
தங்கு மோவினை தாழ்சடை மேலவன்
திங்க ளோடுடன் சூடிய
கங்கை யான்றிக ழுங்கர வீரத்தெம்
சங்க ரன்கழல் சாரவே.

தாழ்ந்து தொங்கும் சடைமுடிகளை உடைய உயர்ந்தோனாய் இளம்பிறையோடு கங்கையை உடனாகச் சூடிய, திருக்கரவீரத்தில் விளங்கும் சங்கரன் திருவடிகளை வழிபட்டால் நம்மைப் பற்றிய வினைகள் தங்கா.

superior god who has hanging caṭai.
as we approach the feet of our god who does good and who is in eminent Karavīram, and who wears a crescent along with the river Kaṅkai.
will our Karmam-s stay any longer?

Author of all the worlds

Kochengat Cholan Sannathi - Thiruvanaika

Thirumurai 6.63

முன்னானைத் தோல்போர்த்த மூர்த்தி தன்னை
    மூவாத சிந்தையே மனமே வாக்கே
தன்னானை யாப்பண்ணி யேறி னானைச்
    சார்தற் கரியானை தாதை தன்னை
என்னானைக் கன்றினையென் ஈசன் தன்னை
    யெறிநீர்த் திரையுகளும் காவிரிசூழ்
தென்னானைக் காவானைத் தேனைப் பாலைச்
    செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே.

மருந்தானை மந்திரிப்பார் மனத்து ளானை
    வளர்மதியஞ் சடையானை மகிழ்ந்தென் உள்ளத்
திருந்தானை இறப்பிலியைப் பிறப்பி லானை
    இமையவர்தம் பெருமானை யுமையா ளஞ்சக்
கருந்தான மதகளிற்றி னுரிபோர்த் தானைக்
    கனமழுவாட் படையானைப் பலிகொண் டூரூர்
திரிந்தானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
    செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே.

முற்றாத வெண்டிங்கட் கண்ணி யானை
    முந்நீர்நஞ் சுண்டிமையோர்க் கமுதம் நல்கும்
உற்றானைப் பல்லுயிர்க்குந் துணையா னானை
    ஓங்காரத் துட்பொருளை உலக மெல்லாம்
பெற்றானைப் பின்னிறக்கஞ் செய்வான் தன்னைப்
    பிரானென்று போற்றாதார் புரங்கள் மூன்றுஞ்
செற்றானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
    செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடினேனே.

He is the Lord-God who,
of yore,
mantled Himself In the hide of tusker;
He made tuskers of the unripe Chinta,
manam and vaak,
and mounted them;
He is the One hard to attain;
He is the Father;
He is My elephant-cub;
He is my Disposer;
He is of southern Aanaikkaa circled by the Cauvery whose rising waves Spray and spume;
He is the Honey,
the Milk;
He is the rich Mass of water in which I did bather.

He is the medicine;
He dwells in them the contemplate Him;
His matted crest sports a crescent;
in joy He abides In my heart;
He is deathless and birthless;
He is the Lord Of the Devas;
He mantled Himself in the hide Of the tusker seeing which Uma trembled;
His weapon is The mighty mazhu;
He roams from town to town For alms;
He is of Tiruvaanikkaa;
He is the rich Mass of water in which I did bathe.

His is the chaplet of young,
white crescent;
He is The kin who ate the venom of the sea and gave The nectar to the Devas;
He is the Help unto many lives;
He is the import of AUM;
He is the Author of all the worlds;
He is their Absorber;
He smote the towns of those Who did not hail Him as God;
He is The One abiding at Tiruvaanaikkaa;
He is The rich mass of water in which I did bathe.

Thiruperunthurai Avudaiyarkovil

Manickavasagar built a temple for Lord Shiva in Thiruperunthurai.   He named the Lord Athmanathar and Mother as Yogambal.

Uthirakosamangai Arase

This is the only temple where an Emerald Nataraja idol is available for darshan of the devotees.  Also this is the only temple where the fragrant flower Thazhamboo is permitted for worship whereas the flower is forbidden for use in worship in other Shiva temples as this flower gave false evidence in favour of Brhamma as if he found the head of Lord Shiva. Brahmma also got relieved from the curse by worshipping the Lord from this temple. The Lord is a swayambumurthi appearing from the Ilandha tree which still exists in the temple.

The antiquity of Sri Mangalanathar-Mangaleswari temple dates far back. Mandodhari (wife of Ravana) was very adamant that she would marry only a Shiva devotee and did not mind waiting for the choice. She prayed to Lord Shiva. Lord Shiva, asked the sages in the Ashrams to take care of one of the Veda Script (Agamas) as He was going to grace Mandodhar and told them that He would take back from them then on His turning back. The Lord appeared before Mandodhari as a child. Ravana who came there touched the child knowing It was Lord Shiva. Lord tested Ravana by changing Himself as fire. All the places in the world were caught in the fire. The sages, unable to protect the book given by the Lord fell in the fire tank nearby (Agni theertham) and died.

But sage Manickavasagar courageously withstood the fire and saved the scripture. The Lord graced Mandodhari’s wish and helped her wedding with Ravana. The Lord graced Manickavasagar granting His Linga form. The sage is still in the temple in the Linga form. The Lord is a Swayambu Linga appearing from the Ilandha tree. This is the only temple having a Nataraja idol made of Emerald.

The Ilandha tree dated more than 3000 years old.

Thirumurai 8.6

பாடல் எண் : 1
கடையவ னேனைக் கருணையி னாற்கலந்
    தாண்டுகொண்ட
விடையவ னேவிட் டிடுதிகண் டாய்விறல்
    வேங்கையின்தோல்
உடையவ னேமன்னும் உத்தர கோசமங்
    கைக்கரசே
சடையவ னேதளர்ந் தேன்எம்பி ரான்என்னைத்
    தாங்கிக்கொள்ளே.

கொள்ளேர் பிளவக லாத்தடங் கொங்கையர்
    கொவ்வைச்செவ்வாய்
விள்ளேன் எனினும் விடுதிகண் டாய்நின்
    விழுத்தொழும்பின்
உள்ளேன் புறமல்லேன் உத்தர கோசமங்
    கைக்கரசே
கள்ளேன் ஒழியவுங் கண்டுகொண் டாண்டதெக்
    காரணமே.

காருறு கண்ணியர் ஐம்புலன் ஆற்றங்
    கரைமரமாய்
வேருறு வேனை விடுதிகண் டாய்விளங்
    குந்திருவா
ரூருறை வாய்மன்னும் உத்தர கோசமங்
    கைக்கரசே
வாருறு பூண்முலை யாள்பங்க என்னை
    வளர்ப்பவனே.

வளர்கின்ற நின்கரு ணைக்கையில் வாங்கவும்
    நீங்கிஇப்பால்
மிளிர்கின்ற என்னை விடுதிகண் டாய்வெண்
    மதிக்கொழுந்தொன்
றொளிர்கின்ற நீள்முடி உத்தர கோசமங்
    கைக்கரசே
தெளிகின்ற பொன்னுமின் னும்மன்ன தோற்றச்
    செழுஞ்சுடரே.

O Rider of the Bull,
in mercy You had union with me – The lowest –,
and ruled me.
Will You let go Your hold on me?
O Lord-Owner whose clothing is The skin of a valiant tiger !
O Monarch Of aeviternal Uttharakosamangkai !
O One Of matted hair !
I stand enervated.
O my Lord-God,
raise and support me.

True,
I forsake not damsels whose lips are ruddy like The Kovvai-fruit and whose breasts are bewitchingly Close-set;
yet will You abandon me?
I am within The circle of Your lofty servitorship;
I stand not without.
O Monarch of Uttharakosamangkai,
though I –The deceitful one –,
have given You the slip,
Yet what may the reason be,
for Your tracing me And making me Your subject?

O Lord abiding at radiant.
Tiruvaaroor !
O sempiternal Sovereign of Uttharakosamangkai !
O One who is concorporate with Her of jewelled breasts Covered by a breast-band !
O One who fosters me !
I am like a tree rooted in the bank of the river – The pentad of senses whence flow the carnal joys Of dark-eyed dames;
yet will You forsake me?

O Uttharakosamangkai`s King in whose lofty crown glistering Glows the shoot – a white crescent !
O Salvific Lustre Like unto lucid,
auric and fulgurant light !
Lo,
I slipped from Your mercifully fostering hand,
and parted,
Shine tinsel-like;
yet,
will You forsake me?

Maran the Lord of Ilayankudi

Thirumurai 12.4 Ilaiyaankudimaara naayanaar puraanam

அம்பொன் நீடிய அம்ப
   லத்தினில் ஆடு வார்அடி சூடுவார்
தம்பி ரானடி மைத்தி றத்துயர்
   சால்பின் மேன்மைத ரித்துளார்
நம்பு வாய்மையில் நீடு சூத்திர
   நற்கு லஞ்செய்த வத்தினால்
இம்பர் ஞாலம் விளக்கி னார்இளை
    யான்கு டிப்பதி மாறனார்.

ஆர மென்புபு னைந்த ஐயர்தம்
   அன்பர் என்பதொர் தன்மையால்
நேர வந்தவர் யாவ ராயினும்
   நித்த மாகிய பத்திமுன்
கூர வந்தெதிர் கொண்டு கைகள்கு
    வித்து நின்றுசெ விப்புலத்
தீர மென்மது ரப்ப தம்பரி
   வெய்த முன்னுரை செய்தபின்.

கொண்டு வந்தும னைப்பு குந்துகு
   குலாவு பாதம்வி ளக்கியே
மண்டு காதலின் ஆத னத்திடை
   வைத்த ருச்சனை செய்தபின்
உண்டி நாலுவி தத்தி லாறுசு
   வைத்தி றத்தினில் ஒப்பிலா
அண்டர் நாயகர் தொண்டர் இச்சையில்
   அமுது செய்யஅ ளித்துளார்.

ஆளு நாயகர் அன்பர் ஆனவர்
   அளவி லார்உளம் மகிழவே
நாளு நாளும்நி றைந்து வந்துநு
   கர்ந்த தன்மையின் நன்மையால்
நீளு மாநிதி யின்ப ரப்புநெ
   ருங்கு செல்வநி லாவியெண்
தோளி னார்அள கைக்கி ருத்திய
   தோழ னாரென வாழுநாள்.

செல்வம் மேவிய நாளி லிச்செயல்
   செய்வ தன்றியும் மெய்யினால்
அல்லல் நல்குர வான போதினும்
   வல்லர் என்றறி விக்கவே
மல்லல் நீடிய செல்வம் மெல்லம
   றைந்து நாடொறு மாறிவந்
தொல்லை யில்வறு மைப்ப தம்புக
   உன்னி னார்தில்லை மன்னினார்.

இன்ன வாறுவ ளஞ்சு ருங்கவும்
   எம்பி ரான்இளை யான்குடி
மன்னன் மாறன்ம னஞ்சு ருங்குத
   லின்றி யுள்ளன மாறியுந்
தன்னை மாறியி றுக்க உள்ளக
   டன்கள் தக்கன கொண்டுபின்
முன்னை மாறில்தி ருப்ப ணிக்கண்மு
   திர்ந்த கொள்கைய ராயினார்.

மற்ற வர்செய லின்ன தன்மைய
   தாக மாலய னானஅக்
கொற்ற ஏனமும் அன்ன முந்தெரி
   யாத கொள்கைய ராயினார்
பெற்ற மூர்வதும் இன்றி நீடிய
   பேதை யாளுடன் இன்றியோர்
நற்ற வத்தவர் வேட மேகொடு
   ஞால முய்ந்திட நண்ணினார்.

 மாரிக் காலத் திரவினில் வைகியோர்
தாரிப் பின்றிப் பசிதலைக் கொள்வது
பாரித் தில்லம் அடைத்தபின் பண்புற
வேரித் தாரான் விருந்தெதிர் கொண்டனன்.

ஈர மேனியை நீக்கி இடங்கொடுத்
தார வின்னமு தூட்டுதற் காசையால்
தார மாதரை நோக்கித் தபோதனர்
தீர வேபசித் தார்செய்வ தென்னென்று.

நமக்கு முன்பிங் குணவிலை யாயினும்
இமக்கு லக்கொடி பாகர்க் கினியவர்
தமக்கு நாம்இன் னடிசில் தகவுற
அமைக்கு மாறெங்ங னேஅணங் கேயென.

மாது கூறுவள் மற்றொன்றும் காண்கிலேன்
ஏதி லாரும் இனித்தரு வாரில்லை
போதும் வைகிற்றுப் போமிடம் வேறிலை
தீது செய்வினை யேற்கென் செயலென்று.

செல்லல் நீங்கப் பகல்வித்தி யசெந்நெல்
மல்லல் நீர்முளை வாரிக்கொ டுவந்தால்
வல்ல வாறமு தாக்கலும் ஆகுமற்
றல்ல தொன்றறி யேனென் றயர்வுற.

மற்றம் மாற்ற மனைவியார் கூறமுன்
பெற்ற செல்வம் எனப்பெரி துள்மகிழ்ந்
துற்ற காதலி னால்ஒருப் பட்டனர்
சுற்று நீர்வயல் செல்லத்தொ டங்குவார்.

பெருகு வானம் பிறங்கம ழைபொழிந்
தருகு நாப்பண் அறிவருங் கங்குல்தான்
கருகு மையிரு ளின்கணங் கட்டுவிட்
டுருகு கின்றது போன்ற துலகெலாம்.

எண்ணு மிவ்வுல கத்தவர் யாவருந்
துண்ணெ னும்படி தோன்றமுன் தோன்றிடில்
வண்ண நீடிய மைக்குழம் பாம்என்று
நண்ணல் செய்யா நடுவிருள் யாமத்து.

உள்ள மன்புகொண் டூக்கவோர் பேரிடாக்
கொள்ள முன்கவித் துக்குறி யின்வழிப்
புள்ளு றங்கும் வயல்புகப் போயினார்
வள்ள லார்இளை யான்குடி மாறனார்.

காலி னால்தட விச்சென்று கைகளால்
சாலி வெண்முளை நீர்வழிச் சார்ந்தன
கோலி வாரி யிடாநிறை யக்கொண்டு
மேலெ டுத்துச் சுமந்தொல்லை மீண்டனர்.

வந்தபின் மனைவி யாரும்
   வாய்தலின் நின்று வாங்கிச்
சிந்தையில் விரும்பி நீரில்
   சேற்றினை யலம்பி யூற்றி
வெந்தழல் அடுப்பின் மூட்ட
   விறகில்லை யென்ன மேலோர்
அந்தமின் மனையில் நீடும்
   அலக்கினை யறுத்து வீழ்த்தார்.

முறித்தவை அடுப்பின் மாட்டி
    முளைவித்துப் பதமுன் கொள்ள
வறுத்தபின் அரிசி யாக்கி
    வாக்கிய உலையிற் பெய்து
வெறுப்பில்இன் அடிசி லாக்கி
   மேம்படு கற்பின் மிக்கார்
கறிக்கினி யென்செய் கோமென்
   றிறைஞ்சினார் கணவ னாரை.

வழிவரும் இளைப்பி னோடும்
   வருத்திய பசியி னாலே
அழிவுறும் ஐயன் என்னும்
   அன்பினிற் பொலிந்து சென்று
குழிநிரம் பாத புன்செய்க்
   குறும்பயிர் தடவிப் பாசப்
பழிமுதல் பறிப்பார் போலப்
    பறித்தவை கறிக்கு நல்க.

மனைவியார் கொழுநர் தந்த
   மனமகிழ் கறிக ளாய்ந்து
புனலிடைக் கழுவித் தக்க
   புனிதபாத் திரத்துக் கைம்மை
வினையினால் வேறு வேறு
    கறியமு தாக்கிப் பண்டை
நினைவினால் குறையை நேர்ந்து
    திருவமு தமைத்து நின்று.

கணவனார் தம்மை நோக்கிக்
   கறியமு தான காட்டி
இணையிலா தவரை ஈண்ட
   அமுதுசெய் விப்போ மென்ன
உணர்வினால் உணர ஒண்ணா
   ஒருவரை உணர்த்த வேண்டி
அணையமுன் சென்று நின்றங்
   கவர்துயில் அகற்ற லுற்றார்.

அழுந்திய இடருள் நீங்கி
   அடியனேன் உய்ய என்பால்
எழுந்தருள் பெரியோய் ஈண்ட
   அமுதுசெய் தருள்க வென்று
தொழும்பனா ருரைத்த போதில்
    சோதியா யெழுந்து தோன்றச்
செழுந்திரு மனைவி யாரும்
   தொண்டருந் திகைத்து நின்றார்.

மாலயற் கரிய நாதன்
   வடிவொரு சோதி யாகச்
சாலவே மயங்கு வார்க்குச்
   சங்கரன் தான்ம கிழ்ந்தே
ஏலவார் குழலாள் தன்னோ
   டிடபவா கனனாய்த் தோன்றிச்
சீலமார் பூசை செய்த
   திருத்தொண்டர் தம்மை நோக்கி.

அன்பனே அன்பர் பூசை
   அளித்தநீ அணங்கி னோடும்
என்பெரும் உலகை எய்தி
    யிருநிதிக் கிழவன் தானே
முன்பெரு நிதியம் ஏந்தி
   மொழிவழி ஏவல் கேட்ப
இன்பமார்ந் திருக்க என்றே
   அருள்செய்தான் எவர்க்கும் மிக்கான்.

He for ever wears on his crown the feet of the Dancer
Who dances in the Ambalam roofed of gold;
He is stablished in the lofty excellence
Of servitude to the Lord-God;
As a result of the askesis of the ancient clan of Sudras
He came to be born to illumine this world;
He is Maranar of Ilayankudi.

Whenever devotees visited him-- whoever they be --,
He would, rooted in devotion, humbly receive them
And would address them kindly with loving words;
The sole reason which impelled him to revere them was,
That they were the servitors of the Lord who wears
Bones as ornaments and skulls as garland.

He would receive them into his house and wash
Their feet in ritual love;
He would have them duly seated, and adore them;
Then to please those devotees of the Lord of gods
He would treat them to fourfold victuals
Rich in sextuple taste.

As a result of the participation of the devotees
Of Siva -- the Lord of all entia --, in the virtuous feasting
Offered by him daily to their great delight,
His wealth, immovable and movable, extended
And increased, and he was like the Lord of Alakapuri,
The companion of the eight-shouldered Lord.

To reveal to the world that he would behave thus
Not only during his days of plenty but also
During times when he is steeped in miserable penury
The Lord-God of Tillai thought fit to cause
The daily diminution of his wealth
Resulting in abject poverty.

His wealth wilted; but the mind of our deity
--Maran, the Lord of Ilayankudi --, did not wilt;
By barter, pledge and mortgage he came by
The wherewithal to do as before his service divine
To the devotees, in which he grew mellow.

While thus flourished his service, the Lord
Unknown to Vishnu -- the triumphant Boar,
And Brahma -- the Swan, stepped down on earth
To bless it, in the guise of a great tapaswi
Unaccompanied by His Consort, and His mount, the Bull.

On a night when it rained Maranar remained
Behind latched doors wallowing in soaring hunger
With nothing to relieve him.
It was thus, even thus, he welcomed his guest.

He dried His dripping person and then
Offered to Him duly a seat;
He desired to feed his guest;
He addressed his wife thus: “Great is the hunger
Of this tapaswi; what shall we do?

“Even though we have no food for ourselves
We must yet fittingly feed him who is a devotee
Of the Lord whose Consort is the daughter of Himavant.
In what way do we, this achieve?” Thus he.

His wife replied him thus: “I see no other way.
There are none to give us aught;
It’s late in the night; there’s no other place to go;
What is there for this sinner to do?” Thus she.

And she added: “If you can gather back the seeds
Of paddy that this day were sown in the fields,
It’ll be possible for me to provide food;
We can thus rid our misery; I see no other way.”

When he heard these words of his wife, he felt delighted
As if he got back all his former wealth;
He willingly agreed to the course suggested
And prepared himself to visit the watery fields.

The rain it rained fierce and violent;
It was blindening to boot hiding all the sides;
It looked as though the dark inky midnight
Dissolving in black torrents poured on earth.

Men would shudder even to think of it;
Such was it, the dead of night
, Verily a sheet of inky wash
Well-nigh impossible to brave.

Enthused by impelling love, with a big basket
Held inverted on his head, through via trita,
Fared forth Ilayankudi Maranar, the princely patron,
To the fields where slumbered water-fowls.

He went his way feeling the ground with his feet;
With his hands he gathered the germinating seeds
Which lay floating, into his basket, and filled it,
And hastened home with the basket on his head.

His wife that awaited him at the threshold
Received it, and in love washed the mire away
From the seeds; then she spake to him thus:
“To cook the grain there’s fuel none for the oven.”
Then the great one pulled down the rafters of his roof
That covered the house. O the house eternal!

With splintered rafter as fuel, she lit the oven
And fried the moist germinating grain into rice
Which she poured into a vessel and cooked.
This done the paragon of excelling chastity
Humbly addressed her husband thus:
“What shall we do for curry?”

He thought: “The great devotee must have suffered much
By reason of his fatiguing journey and cruel hunger.”
Driven by love, he hastened to the backyard
And plied his feeling hands and gathered the greens
Which have grown a little in the small germinating pits;
It looked as though he plucked out Pasam by its root.

The wife received the greens from the husband,
Sifted them clean and washed them well;
She put them in spotless vessels and with wonted skill
Prepared many a dish; old memories assailed her;
She consoled herself with the thought
That she could do that much at least.

She then addressed her husband and showed him
The dishes of curry and said: “Let us at once
Serve the peerless one with food.” He neared Him
Who is not to be comprehended by any one,
And gently woke Him up from His slumber.

He beseeched Him thus: “O great one that hath
Deigned to redeem humble me sunk in misery!
Be pleased to partake of the repast.”
When the servitor spake thus, He rose up
And blazed as pure flame; the devotee
And his divine wife stood wonder-struck.

Before the devotees who stood transfixed in awe
When the Lord unknown to Vishnu and Brahma
Blazed forth as flame, Sankara with His Consort
Of perfumed locks rejoicingly manifested
On His mount, the Bull; addressing the great devotee
Who performed the Maheswara Pooja, He said:

“Dear one, you have (all through your life)
Performed Maheswara Pooja; with your wife
Abide in My world; with Kubhera himself
To carry out your mandates with all his wealth
At your disposal, be in bliss immersed.”
The one far far superior to all, blessed him thus.