Panchakshara Manthiram Namasivaya

Thirumurai 12.21

சொற்றுணை வேதியன் 

   என்னுந் தூமொழி

நற்றமிழ் மாலையா 

   நமச்சி வாயவென்

றற்றமுன் காக்கும்அஞ் 

   செழுத்தை அன்பொடு

பற்றிய உணர்வினால் 

   பதிகம் பாடினார். 

பெருகிய அன்பினர் 

   பிடித்த பெற்றியால் 

அருமல ரோன்முதல் 

   அமரர் வாழ்த்துதற்

கரியஅஞ் செழுத்தையும் 

   அரசு போற்றிடக்

கருநெடுங் கடலினுட் 

   கல்மி தந்ததே. 

அப்பெருங் கல்லும்அங் 

   கரசு மேல்கொளத்

தெப்பமாய் மிதத்தலில் 

   செறித்த பாசமும்

தப்பிய ததன்மிசை 

   இருந்த தாவில்சீர்

மெய்ப்பெருந் தொண்டனார் 

   விளங்கித் தோன்றினார். 

இருவினைப் பாசமும் 

   மலக்கல் ஆர்த்தலின்

வருபவக் கடலில்வீழ் 

   மாக்கள் ஏறிட

அருளுமெய் அஞ்செழுத் 

   தரசை இக்கடல்

ஒருகல்மேல் ஏற்றிடல் 

   உரைக்க வேண்டுமோ. 

அருள்நயந் தஞ்செழுத் 

   தேத்தப் பெற்றஅக்

கருணைநா வரசினைத் 

   திரைக்க ரங்களால்

தெருள்நெறி நீர்மையின் 

   சிரத்தில் தாங்கிட

வருணனுஞ் செய்தனன் 

   முன்பு மாதவம். 

வாய்ந்தசீர் வருணனே வாக்கின் மன்னரைச்

சேர்ந்தடை கருங்கலே சிவிகை ஆயிட 

ஏந்தியே கொண்டெழுந் தருளு வித்தனன்

பூந்திருப் பாதிரிப் புலியூர்ப் பாங்கரில்.

அத்திருப் பதியினில் 

   அணைந்த அன்பரை

மெய்த்தவக் குழாமெலாம் 

   மேவி ஆர்த்தெழ

எத்திசை யினும்அர 

   வென்னும் ஓசைபோல்

தத்துநீர்ப் பெருங்கடல் 

   தானும் ஆர்த்ததே. 

  

தொழுந்தகை நாவினுக் 

   கரசுந் தொண்டர்முன்

செழுந்திருப் பாதிரிப் 

   புலியூர்த் திங்கள்வெண்

கொழுந்தணி சடையரைக் 

   கும்பிட் டன்புற

விழுந்தெழுந் தருள்நெறி 

   விளங்கப் பாடுவார்.

126. With the pure and sublime words: "Sol Tunai Vetiyan" 

He began to sing his divine Tamil garland; 

He hymned the decad holding fast thereto 

In loving consciousness NaMaSiVaYa, the Panchakshara, 

That abides with one and saves one from misery.

127. As he in flooding love held fast to the Panchakshara 

Which is not to be adequately hailed even by Brahma 

And other immortals, and as he truly hailed it 

The stone began to float on the dark sea.

128. The huge stone served as a throne for Arasu 

And became a float; the tight rope that fastened 

His divine person, got snapped; the servitor -- 

True and great, shone unharmed resplendent.

129. If the Panchakshara, can help embodied lives 

Fastened to the stone of Anava with the ropes 

Of twyfold deeds and thrown into the sea of life 

Reach the shore of eternal life without getting drowned, 

Is it then a wonder that it wafted ashore Arasu 

Fastened to a mere stone, from this sea?

130. With his billowy hands Varuna upbore 

Tirunavukkarasu -- the embodiment of compassion, 

The one borne aloft by the mystic pentad --, 

Fully conscious of his glory; great indeed is 

The tapas wrought by Varuna, of yore, 

To bear on his crown the holy servitor.

 

131. Ever-glorious Varuna converting the black stone 

Into a palanquin, bore the lord of the Logos; 

Blessed to carry him thus, he conveyed him 

Near to flowery Tiruppatirippuliyoor.

132. Holy throngs of devotees -- tapaswis true --, gathered 

In the holy place at which the servitor arrived 

And roared vociferously in delight great; 

Like the sound of "Hara!Hara!" issuing from 

All directions, the billowy main too resounded.

133. Worshipful Tirunavukkarasar with the holy company 

Adored the Lord of Tiruppatirippuliyoor who sports 

In his matted hair the white crescent; he prostrated 

Before Him, rose up and sang hymns that the way 

Of divine grace might in the world shine very well.